Błogosławiona Królowa Jadwiga |
 |
|
Dedykacja
Umiłowanemu Ojcu Świętemu |
|
Od Wydawcy Wymowa Jej postaci bliska jest również człowiekowi współczesnemu. Obecnie największym Czcicielem Błogosławionej Królowej Jadwigi jest niewątpliwie Papież Jan Paweł II – to właśnie On od wielu już lat przybliża nam Jej Osobę i jej orędownictwu poleca losy nie tylko naszej Ojczyzny, ale także całej Europy. Zamierzeniem niniejszej publikacji, również i naszej Fundacji, współpracującej z profesorem Ryszardem Natusiewiczem, jest przybliżenie tej polskiej Królowej poprzez lapidarne teksty oraz rysunki – po to, aby pobudzić każdego z nas do refleksji i modlitwy w intencji tych wartości duchowych których ona jest uosobieniem. Anna Walentynowicz Królestwa przeobraziła i zasłużyła sobie na miłość nie tytko u oddanych, ale po śmierci zyskała sobie wielką łaskę w niebie. Przyszłość nieomylnie głosiła, że z tamtego świata ratowała Polskę w nieszczęściach. Godna łask Bożych, dla potrzebujących niezwykle hojna, dla każdego uczynna, nieprzeciętna pośród niewiast, wolna od gniewu i nagłych porywów, nie miała nieprzyjaciół w działaniu. Adam Naramowski – historyk (w. XVIII). Kiedy stał przy Krzyżu Czarnego Krucyfiksu Ojciec Święty Jan Paweł II powiedział o Błogosławione Jadwidze: „tyś jeszcze nie okazała całej swej potęgi”. I dlatego trzeba, żeby tu przychodził każdy Polak, każda Polka po to żeby mógł doznać tej wielkiej potęgi łaskawości Boga, która udzielić się może i udziela przez wstawiennictwo tej wybranej, umiłowanej Błogosławionej. Ks. Michał Jagosz (17 V 1995). Na Wawelu jest Czarny Krucyfiks Jadwigi. Tu są jej relikwie. Tutaj człowiek uczy się, klęcząc przy tych prastarych i czcigodnych znakach, wpatrywania w Hostię, gdzie obecny Chrystus udziela naszej wierze dopełnienia, dzięki któremu tworzy się wspaniała synteza świętego życia. Dzięki niej zostajemy wierni Chrystusowi co do joty, ad litteram. Ale ta litera nas nie zabija, ponieważ żyje w nas miłość. Miłość, która jest mocniejsza niż śmierć i staje się motywem naszego nawet radykalnego życia i heroicznego świadectwa. ¯yje w nas Chrystus! Bp Wacław Świerzawski (7 VII 1995). Przez czystą królowej Jadwigi ofiarę, Polskę naszą złącz na nowo o Panie ! Litania Narodu Polskiego. Jadwiga jest w sercu Polski. A Polska na każdym etapie swoich dziejów musi stwierdzać, że była i jest sobą w znacznej mierze przez Jadwigę. … Pragniemy, ażeby ludzie świeccy, skupiając się przy Jej postaci, znajdowali w Niej światło potrzebne do spełniania swoich obowiązków w duchu chrześcijańskiego powołania Kard. Karol Wojtyła (11.V.1974). Najbardziej wymownym z darów błogosławionej Jadwigi dla Pani Jasnogórskiej jest kielich, który nosi znamienny napis: Oby Najdostojniejsza Królowa Niebios była także Królową Polaków. Kard. Stefan Wyszyński (16.XII.1968). Błogosławiona Królowo, która w dziejach Polski zapisałaś się złotymi głoskami przez wiele swoich dzieł – polecamy twemu pośrednictwu wobec Najwyższej Mądrości jedno z nich, a mianowicie ufundowany przez Ciebie w Krakowie Wydział Teologiczny. … Prosimy Cię, błogosławiona Pani, ażeby w tej niestrudzonej posłudze nauki Wydział, którego ufundowaniu poświęciłaś swe serce i klejnoty, nie doznawał żadnej przeszkody … Kard. Karol Wojtyła Z niedokończonego dramatu „Hedvigis” Angelus Nuntius: Bądź pozdrowiona Słowem Wiary Hedrigis: Sam przyszedłeś do mnie. Anioł Boży, Angelus Nuntius: Niechaj się Twe serce nie trwoży, Ty dla tej Polski będziesz perłą, Nie ludzie to, królewskie dziecię, Będziesz dla Polski złotą róża. i za lat setki, Stanisław Wyspiański
Ty, Najjaśniejsza Pani, Franciszek z Brzegu (r. 1426). Nie udzielił Jej Bóg radości osobistego macierzyństwa, pozostawiła natomiast wspaniałe świadectwo macierzyństwa w stosunku do ludzi i ludów. To duchowe macierzyństwo rodziło się w głębiach Jej żywej wiary i miłości do Boga. Ukształtowała je w sobie, patrząc na wawelski wizerunek Ukrzyżowanego Chrystusa. Chrystus uczył ją, że duch macierzyństwa wyraża się poprzez miłość, która nie cofa się przed żadnym poświęceniem. Karol Wojtyła (11 I 1974). „Zmarła dziś (17 lipca 1399) w południe najjaśniejsza pani Jadwiga, królowa Polski i dziedziczka Węgier, niestrudzona szerzycielka chwały Bożej, obrończyni Kościoła, sługa sprawiedliwości, wzór wszelkich cnót, pokorna i łaskawa matka sierot, której podobnego człowieka nie widziano na całym obszarze”. Kalendarz kapituły krakowskiej. „Cóż to za pokorny gest, czego nie zna pycha,Nie chciała być potężną, wolała być łagodną. Nie tylko była pokorną dla dobrych, lecz i złym okazywała swą słodycz, Pełna życzliwości i wdzięku wszystkich traktowała jednakowo, nie kryła się w niej iskra nienawiści i gniewu, lecz była łagodna i cierpliwa, człowiekiem bez żółci”. Epitafium (Sidus Polonorum). Matko! Od sześciu wieków Twój Obraz na Jasnej Górze. … Jan Paweł 11, 24 marca 1982 r. Idąc śladami Błogosławionej Królowej Jadwigi po Krakowie… Będzie to inna trasa, aniżeli ta którą przemierzają turyści odwiedzający prastary polski gród, miasto królów, siedzibę wielu uczonych, a nade wszystko metropolia, z której przed 19 laty wyjechał do Rzymu Kardynał Karol Wojtyła a obecnie Papież Jan Paweł II. W Jego życiu duchowym na uwagę zasługuje kult Czarnego Krucyfiksu w Katedrze Wawelskiej – klęczał przed nim wielokrotnie. Modliła się tam także Błogosławiona Królowa Jadwiga. Wędrując po Krakowie, posługując się słowami modlitwy Kardynała Wojtyły z 11.V. 1974 r. pragniemy przybliżyć tę tak aktualną i dziś – a przecież żyjącą 600 lat temu – osobę Królowej Jadwigi. „Błogosławiona Jadwiga wciąż spełnia swoje posłannictwo, ewangelizuje. Nie przestała tego czynić z chwilą śmierci, czyni to wciąż, zwłaszcza w naszej epoce (…). Różne są wymiary ewangelizacji. Jest wymiar saki,jaki był udziałem Bł. Królowej Jadwigi, Pani Wawelskiej, matki ludów”. Posłużymy się teraz słowami, które napisały o swojej Patronce Siostry Służebnice Chrystusa Obecnego powstałe w 1990 roku, aby charyzmat Jadwigi przekazać dzisiejszemu światu. Krótkie życie błogosławionej Jadwigi (1374-1399), króla Polski z rodu Piastów i węgierskich Andegawenów, zaowocowało bogactwem zasług położonych dla Kościoła, Ojczyzny i kultury polskiej. „Wychowana na dworze budzińskim i wiedeńskim, Jadwiga jako dziesięcioletnie dziecko przyjęta koronę polską w katedrze na Wawelu 16 października 1384 roku. Dzięki jej małżeństwu, zawartemu półtora roku później z księciem litewskim Jagiełłą (18 lutego 1386), Litwa przyjęła chrzest i otworzyła podwoje Ewangelii. Królowa osobiście angażowała się w chrystianizację tych ziem, wyposażając świątynie, śląc haftowane przez siebie ornaty, troskliwie dobierając misjonarzy, fundując przy Uniwersytecie Karola w Pradze bursę dla studentów
W celu przyspieszenia i ugruntowania ewangelizacji Polski, Litwy i Rusi uzyskała Otaczała troską świątynie, a w szczególności kult Boga ukrytego w Eucharystii: w katedrze wawelskiej ustanowiła kolegium szesnastu psałterzystów oddających cześć. Bogu „nieustannie dniem i nocą”. Jej dziełem było sprowadzenie do Polski zakonu Karmelitów i Benedyktynów Słowiańskich. Przyczyniła się do rozwoju języka polskiego, zlecając przekład dziel religijnych, które chciała czytać w tym języku. Była krzewicielką pokoju w swym otoczeniu i na scenie politycznej; między innymi prowadziła pertraktacje pokojowe z wielkim mistrzem Zakonu Krzyżackiego. Zmarła na gorączkę połogową w dwudziestym piątym roku życia (l 7 VII 1399). Współcześni Błogosławionej wymieniają takie jej cechy, jak gorliwość, roztropność, łagodność, pokorę, cierpliwość pośród trudnych doświadczeń, podkreślają niezwykłą urodę i szlachetność obyczajów. Jej miłosierdzie uwieczniły legendy”. W kalendarzu kapituły krakowskiej (1399) czytamy: „Dziś w południe zmarła najjaśniejsza pani Jadwiga, królowa Polski i dziedziczka Węgier, niestrudzona szerzycielka chwały Bożej, obrończyni Kościoła, pokorna i łaskawa matka sierot, której podobnego człowieka nie widziano na całym okręgu świata.” Dlatego nasze pierwsze kroki kierujemy do katedry wawelskiej, gdzie są Jej relikwie i stajemy przy Krzyżu Czarnego Krucyfiksu, przed którym stanął Ojciec Światy Jan Paweł II w 1987 roku i powiedział o Błogosławionej Jadwidze: „tyś jeszcze nie okazała całej swej potęgi". I dlatego trzeba, żeby tu przychodził każdy Polak, każda Polka, po to żeby mógł doznać tej wielkiej potęgi łaskawości Boga, która udzielić się może i udziela przez wstawiennictwo tej wybranej, umiłowanej Błogosławionej – namawiał Postulator Jej procesu Ks. Michał Jagosz (17 V 1995). Przychodzimy więc do Katedry Wawelskiej, aby jak gen. Józef Haller prosić: Królowo Jadwigo – módl się za nami i przez powtarzanie słów tej litanii zadumać się nad wielkością Błogosławionej Królowej. Stanisław ze Skarbimierza, spowiednik królowej i późniejszy rektor odnowionej Akademii Krakowskiej tuż przed jej śmiercią prosi Boga: (Soliloqium de transitu Hedvigis Reginae Poloniae) „Jeśli chcesz, aby umarła ta królewska latorośl, ze świętej rodziny pochodząca, przesławna królowa Jadwiga, matka ubogich, ucieczka nieszczęśliwych, obrończyni sierot, ostoja słabych, orędowniczka wszystkich poddanych, ozdoba Kościoła, klejnot świątyni, purpura jej ścian,podpora ołtarzy to niech się stanie wola Twoja. .. .Panem jesteś i któż sprzeciwi się Tobie? Jednakże – daj zbawczą radę, aby nie zamykały się usta chwalące Ciebie …” Wchodzimy do katedry wawelskiej i „zdajemy sobie sprawę, że wejść do niej nie można bez wzruszenia … bez drżenia wewnętrznego, bez lęku, bo zawiera się w niej – jak w mało której katedrze świata – ogromna wielkość, którą przemawia do nas cała nasza historia, przemawia zespołem sarkofagów, ołtarzy, rzeźb, ale nade wszystko przemawia do nas cała nasza przeszłość, nasza historia – zespołem imion i nazwisk. Wszystkie te imiona i nazwiska znaczą i wyznaczają: znaczy każdy dla siebie, a wszystkie razem wyznaczają olbrzymią, tysiącletnią drogę naszych dziejów” – mówił Karol Wojtyła (8 III 1964) w czasie swojego ingresu i dalej: „… Jeszcze bym w jednym miejscu powinien przystanąć – przystanąłem – królowa Jadwiga. Wielkie nasze pragnienie, wielka nasza nadzieja – przeszłość, która tak dziwnie idzie z naszą teraźniejszością.” W tej katedrze Jan Paweł II odprawił 8 VI 1979 roku pierwszą Mszę świętą o Błogosławionej Jadwidze Królowej i tak modlił się (Modlitwa nad darami): „Wszechmogący Boże, spraw, abyśmy świadomi Twojej obecności jaśnieli świętą i czynną miłością.” Uczymy się od Błogosławionej Jadwigi tej miłości. „Wiemy, że była człowiekiem modlitwy niosącym ciężar wielorakich zadań. Jej czyny to działania osoby zatopionej w Bogu. Ich program odczytywała w czasie długich chwil modlitwy u stóp Czarnego Krucyfiksu wawelskiego. Ukrzyżowany Chrystus, w którego się wpatrywała, miał do Niej powiedzieć: fac quod vides (czyń co widzisz). Miłość do Ukrzyżowanego i miłość krzyża, który tak często był jej udziałem, stała się nie tylko źródłem ducha ofiary i uległości, od których zawisły losy narodów, ale była też źródłem ducha syntezy. Przede wszystkim dokonała Jadwiga trudnego scalenia życia modlitwy i czynu. Tę jedność ewangelicznej Marii i Marty miał symbolizować emblemat, którym się posługiwała, będący plecionką z gotyckich liter „mm”. Duch syntezy wyraził się też w dostrzeżeniu przez Nią potrzeby wiary oświeconej wiedzą. Urzeczywistnieniu tej idei miał służyć właśnie Wydział Teologiczny. Znane są jej zabiegi o jedność narodów i jedność chrześcijaństwa: to właśnie dla celów ekumenicznych, sprowadziła do Polski Benedyktynów Słowiańskich. Troszczyła się o potrzeby duchowe i materialne, o narody i jednostki, o Kościół i państwo, o profesorów i nędzarzy. Jej życie mistyczne, apostolskie, małżeńskie i dworskie tworzyło harmonijną jedność budzącą podziw u ludzi wszystkich epok. Błogosławiona Jadwiga stanowi dla współczesnych pociągający wzór świeckiej świętej, kobiety o rozległych horyzontach, nacechowanej bogactwem natury – i łaski, harmonią dobra i piękna, mądrości i miłosierdzia.” Błogosławiona Jadwiga jest patronką Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, erygowanej 8 grudnia 1981 roku przez Jana Pawła II na fundamencie powołanego przez nią Wydziału Teologicznego. I dlatego wędrując po mieście dłużej zatrzymamy się u korzeni tego Wydziału, który 11 stycznia obchodził 600-lecie swojego erygowania. Tak mówił 10 lat temu Wielki Kanclerz Akademii Kardynał Franciszek (11 I 1987): „Służba teologii jest służbą Ewangelii. Zatroszczyła się Błogosławiona Jadwiga Królowa o Ewangelię na polskiej ziemi. I zatroszczyła się także o Ewangelię na Ziemi litewskiej i do jej chwały należy, że mogła Chrystusowi Królowi oddać zewangelizowany naród litewski. Pragnąc rozpocząć nowy rozdział kultu Błogosławionej Jadwigi z radością widzę was. Wspólnoto Akademicka Papieskiej Akademii Teologicznej krakowskiej. Z radością przyjmujemy na siebie świadomie odpowiedzialność za cześć, miłość matki polskich teologów i polskich studentów teologii.” Tymi słowami ułożonymi przez Kardynała Karola Wojtyłę modli się do dziś Wydział Teologiczny: „Błogosławiona Królowo, któraś w dziejach Polski zapisała się złotymi głoskami przez wiele swoich dzieł – polecamy twemu pośrednictwu wobec Najwyższej Mądrości jedno z nich, a mianowicie ufundowany przez Ciebie w Krakowie Wydział Teologiczny. … Prosimy Cię, błogosławiona Pani, ażeby w tej niestrudzonej posłudze nauki Wydział, którego ufundowaniu poświęciłaś swe serce i klejnoty, nie doznawał żadnej przeszkody …” Każdy kamień, każda budowla może snuć nasze refleksje o tej, która „zasłużyła sobie na miłość nie tylko – u poddanych, ale po śmierci zyskała sobie wielką łaskę w niebie Przyszłość nieomylnie głosiła, że z tamtego świata ratowała Polskę w nieszczęściach. Godna łask Bożych, dla potrzebujących niezwykle hojna, dla każdego uczynna nieprzeciętna pośród niewiast, wolna od gniewu i nagłych porywów, nie miała nieprzyjaciół w działaniu.. … Sławna cudami przy swym grobie, sama była cudem pośród niewiast i królowych za swojego życia.” (Adam Naramowski – historyk z XVIII w.) Wędrowanie nasze zakończymy w parafii Błogosławionej Jadwigi Królowej, położonej na północno-zachodnim krańcu Krakowa. Projekt świątyni wykonali architekci: Romuald Loegler i Jacek Czekaj. W głównym ołtarzu umieszczone zostały – relikwie Patronki parafii. Wystrój wnętrza wzbogaciły dzieła krakowskiego rzeźbiarza Macieja Zychowicza – duży krucyfiks wzorowany na wawelskim Czarnym Krucyfiksie, oraz figura Królowej Jadwigi. Autorami rysunków zamieszczonych w niniejszej publikacji są: Ryszard Natusiewicz – profesor na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej oraz członkowie Koła Naukowego Rysowników Architektury Politechniki Wrocławskiej: Tomasz Cempa, Maja Dehnel, Małgorzata Klimek i Małgorzata Konopacka. Spis ilustracji WZGÓRZE WAWELSKIE – Katedra
WZGÓRZE WAWELSKIE – Zamek Królewski
KRAKÓW
|
Wspaniała postać Błogosławionej Królowej Jadwigi od dawna fascynuje liczne rzesze czcicieli – wyraża się to w kulcie je j Osoby nieustającym od 600 lat.
Stan: nakład wyczerpany
ISBN: 83-865330-67-6
Rok: 1997
Pozycja wydawnicza:
Numer: 24
Typ: Teka
03 *
04 *
05 *
06 *
07 *
13 *
14 **
16 *
17 *
19 *
20 *
21 *
23 *
24 *
26 *
27 *
30 *
33 *
34 *
35 *
36 **
37 *
38 *
40 *
41 *
42 *
43 *
44 *
45 *
46 *
47 *
48 **
50 *
51 *
52 *
58 **
59 **
60 **
