Železničná trať Banská Bystrica – Zvolen
Strona | Autorzy | Nota |
[1] | [2] | Ten artykuł został przetłumaczony z Wikipedii w języku czeskim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku czeskim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach. |
Strona | Autorzy | Nota |
[3] | [4] | Ten artykuł został przetłumaczony z Wikipedii w języku słowackim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku słowackim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach. |
NotkaLinia kolejowa Zvolen – Vrútky (w rozkładzie jazdy oznaczona jako linia kolejowa nr 170) to linia kolejowa na Słowacji łącząca Zvolen, Banską Bystricę, Martin i Vrútky. Pierwotnie linia przebiegała przez Kremnicę, jednak po wybudowaniu odcinka przez Harmanec zmieniono jej przebieg przez Bańską Bystrzycę. HistoriaPierwotna linia Zvolen – Vrútky była częścią Węgierskiej Kolei Północnej Budapešť – Salgótarján – Lučenec – Zvolen – Vrútky (połączenie z koleją koszycko-bogumińską), którą uruchomiono 12 sierpnia 1872 r. Rozważania o połączeniu Zvolenia z koleją koszycko-bogumińską przez Ružomberok lub Harmanec nie została zrealizowana ze względu na wysokie koszty. Ostatecznie wybrano wariant prowadzący przez Kremnicę. Odcinek między Zwoleniem a Bańską Bystrzycą został zaliczony do II torów. klasy i oddany do użytku 3 września 1873 r. Połączenie B. Bystricy z Turcem od wielu lat był nieaktualny. Realizację połączenia linii prowadzących do Pohroní i Turco rozpoczęto dopiero w okresie międzywojennym, kiedy to rozpoczęto budowę tzw. stredoslovenská transverzála (pol. środkowosłowacki poprzeczny) - łączący Nitrę lub Trenczyn przez Prievidza, Handlova, Dolná Štubňa, Bańska Bystrzyca i Margecany z Koszycami. W 1931 roku uruchomiono linię kolejową Handlová – Horná Štubňa, łączącą regiony Ponitrie i Turiec,, aw 1936 roku linię Červená Skala – Margecany, która łączyła się z linią Žilina – Košice. Po ukończeniu tych odcinków w 1936 r. rozpoczęto budowę ostatniego odcinka Bańska Bystrzyca – Dolna Štubnia, który miał połączyć istniejące już linie. W 2012 r. wstrzymano przewozy pasażerskie na odcinku Bańska Bystrzyca – Turčianske Teplice i częściowo zastąpiono je pociągami przyspieszonymi. Zatrzymanie pociągów zostało odwołane na stacjach Kostiviarska (do tej pory jest zawiadowca i przejazd kolejowy), Uľanka (do tej pory jest zawiadowca i węzeł kolejowy + bocznica do Harmanecké papierní), przystanek Harmanec, przystanek Dolný Harmanec, Harmanec jaskyňa (do tej pory jest zawiadowca i przejazd kolejowy) i Čremošné (do tej pory jest zawiadowca i przejazd kolejowy). Jak dotąd jedyną stacją, na której zatrzymują się pociągi ZR, jest Horná Štubňa obec. Od 2016 roku na tej linii kategoria pociągów ekspresowych została zmieniona na kategorię pociągów regionalnych (Rex). W październiku 2016 r. wykonano remont podtorza na odcinku Zvolen – Banská Bystrica, a także remonty skrzyżowań znajdujących się między stacją kolejową Sliač-kúpele a Vlkanová, Vlkanová–Radvaň.[1] Szlak górski Banská Bystrica – Dolná ŠtubňaBrakujący odcinek między Bańską Bystrzycą a Dolną Štubnią miał mieć 40,956 km długości i pokonać różnicę wysokości 373,78 m od strony Bystrzycy i 125,62 m od strony Turčii. Liczba tuneli i ich długość zmieniały się w trakcie budowy ze względu na złożone warunki geologiczne. Najwyższy punkt toru znajdował się na wysokości 692,94 m n.p.m. Wymagająca trasa górska na styku Veľkej Fatry i Kremnických vrchov obejmuje 22 tunele o łącznej długości 12 211 metrów, 112 mostów i przepustów. Na budowie pracowało do 12 339 robotników (maj 1938 r.), a oficjalne otwarcie nastąpiło 19 grudnia 1940 r. Pod koniec II wojny światowej większość wiaduktów i mostów została zniszczona przez wycofujących się Niemców, a po ich naprawie ruch wznowiono 17 marca 1946 roku. TuneleW ciągu czterech lat na trasie Bańska Bystrzyca – Dolna Štubnia zbudowano 22 tunele o łącznej długości 12 211 m. Projekt obejmował 14 tuneli, dlatego są one ponumerowane od numeru 1 do numeru 14. Pozostałe tunele, oznaczone kombinacją cyfry i litery, powstały ze względu na przewagę tego wariantu nad linią powierzchniową. Tunel 2a został zbudowany z powodu nieodpowiedniego podłoża na odcinku projektowanej linii, tunele 3a, 4a, 4b, 4c, 4d, 5a zostały zbudowane zamiast głębokich wykopów z wysokimi ścianami lub ścianami skalnymi. Tunel nr 8 w doliniach Starohorskej i Bystrickej została zbudowana w kształcie dużego łuku w celu zdobycia wysokości. Uważa się, że jest to jeden tunel, przerwany przez rzekę Bystrica. Najdłuższym tunelem linii jest tunel nr 14 – Čremošniansky (zwany także Harmanecký), który jest jednocześnie najdłuższym tunelem kolejowym ŽSR. Przebicie zajęło tylko 23 miesiące, a odchylenie podczas budowy wyniosło 28 mm w profilu kierunkowym, 5 mm wysokości i 35 mm długości.
WiaduktyW trudnym terenie wykonano 112 mostów i przepustów, w tym 4 wiadukty o konstrukcji stalowej pełnej ściany oraz 1 wiadukt żelbetowy sklepiony o rozpiętości łuku głównego 55 m.
ElektryfikacjaLinia 170 jest zelektryfikowana na odcinku Zwoleń - Bańska Bystrzyca systemem prądu przemiennego 25 kV 50 Hz. Elektryfikacja trwała od listopada 2004 do marca 2007.[2] Umowa z wykonawcą budowy Sdružení Zvolen – Banská Bystrica, składająca się z firm ŽS Brno a.s., BETAMONT s.r.o., ELTRA s.r.o., została podpisana 9.11.2004. Prace budowlane rozpoczęły się już w dniu 25 listopada tamtego roku.[2] Według opinii inwestora, Kolei Republiki Słowackiej, „budowa jest ważna [z punktu widzenia rozwoju regionu] zwłaszcza ze względu na zwiększenie wydajności linii kolejowej przy jednoczesnym ograniczeniu szkodliwych skutki ruchu (redukcja szkodliwych emisji i hałasu), skrócenie czasu transportu (poprzez usunięcie niezbędnych podkładów lokomotyw w Zwoleniu) oraz stworzenie warunków do dalszych inwestycji – bezpośrednio w transporcie kolejowym (elektryfikacja linii łączących) lub pośrednio w przemyśle (powstanie nowych zakładów produkcyjnych dzięki ulepszonej infrastrukturze transportowej).”[2] Podczas elektryfikacji zbudowano także nowy most na rzece Hron, urządzenia zabezpieczające i sygnalizacyjne, systemy dystrybucji energii i inne obiekty.[2] Łączna długość elektryfikacji wyniosła 25,125 km. Ostateczne koszty projektu wyniosły prawie 38 mln euro. Koszty pokryła Wspólnota Europejska i budżet słowacki.[2] TransportWe wrześniu 2015 roku ogłoszono, że państwo ogłosiło zamówienie publiczne na połączenie Bańska Bystrzyca - Bratysława. Zakłada się wykorzystanie 1,5 mln pociągokilometrów rocznie. Na razie RegioJet[3][4], oficjalnie zgłosił zainteresowanie konkursem, Leo Express[4] rozważa przetarg, zainteresowana jest Arriva, spółka zależna Deutsche Bahn[4], rozważane są inne firmy: České dráhy[3], brytyjski National Express[3] oraz obecny przewoźnik Železničná spoločnosť Slovensko. Przewoźnik ten pokona na wspomnianej trasie 1,2 mln kilometrów. Do zmiany rozkładu jazdy w 2015 roku bezpośrednio kursowała tylko jedna para pociągów ekspresowych, pozostałe połączenia trzeba było przepychać w Zwoleniu. Zgodnie z nowym rozkładem od grudnia 2015 r. kursuje 8 par bezpośrednich pociągów ekspresowych z Bratislavy aż do Banskej Bystrice.[4]. Konkurs został ogłoszony w listopadzie 2015 r., a jego zwycięzca powinien otrzymać dziesięcioletnią wyłączność na przewozy między Bańską Bystrzycą a Bratysławą.[5] Zobacz teżInne projekty
Przypisy
Linki zewnętrzneŹródło |
|