Моравска Србија
Strona | Autorzy | Nota |
[1] | [2] | Ten artykuł został przetłumaczony z Wikipedii w języku angielskim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku angielskim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach. |
Strona | Autorzy | Nota |
[3] | [4] | Ten artykuł został przetłumaczony z Wikipedii w języku hiszpańskim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku hiszpańskim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach. |
NotkaSerbia Morawska (serb. Moravská Srbija / Моравска Србија, tur. Sırbistan Prensliği), ze względu na związek z rzeką Morawą, było najważniejszym z państw serbskich, które powstały po upadku carstwa serbskiego w 1371 r. Stworzenie tego państwa wiąże się z księciem Lazarem Hrebeljanovićiem, który walczył i zginął w bitwie o Kosowo (1389)[1] o tak zwane królestwo Knez Lazar. HistoriaKonsolidacjaLazar opuścił Prizren na początku 1370 roku i poświęcił się umocnieniu swojej władzy w północnych regionach Serbii wokół swojego dworu w Kruševacu. Chociaż był zaangażowany jako wasal Stefana Uroša V, w 1371 roku odmówił udziału w bitwie nad Maricą, w której większość serbskiej armii cesarskiej została zniszczona przez siły Imperium Osmańskiego.[2] Niedługo potem zmarł Stefan Uroš V. Był ostatnim z cesarzy Niemenjić. Dzięki połączeniu dyplomacji, działań wojskowych, sojuszy i rodziny Lazar wyłonił się z wynikającej z niego próżni władzy jako najpotężniejszy serbski szlachcic, który nie służył Turkom.[3] Dynastyczną legitymację uzyskał poślubiając Milicę Nemanjić, mimo że zachował jedynie tytuł knezia mniejszego, użył jednak cesarskiego imienia „Stefan”, a także autokracji. Lazar poświęcił się wzmocnieniu państwa serbskiego, wiedząc, że w końcu będzie musiał stawić czoła zagrożeniu osmańskiemu. Jako władca zjednoczył większość Serbii i zdołał pozyskać lojalność większości Serbów. W 1377 r. przyznał tytuł „Króla Serbów” królowi Tvrtko I z Bośni, który miał więcej powiązań z Nemanjićiami niż on sam[3]. W następnym roku Lazar został koronowany na „Władcę Serbów i Dunaju, Stefan Książę Lazar, autokrata wszystkich Serbów”.[4] Jego pierwszą ważną akcją wojskową była bitwa nad rzeką Dubrawnicą, w której jego wojska odniosły zwycięstwo nad armią osmańską w południowej Serbii. Nie odnotowano żadnych nowych działań wojennych aż do bitwy pod Pločnikiem (1386), gdzie to Lazar zdołał zniszczyć armię osmańską i zmusić ją do wycofania się do Niszu.[5] Serbskie wojska również wzięły udział w bitwie pod Bilećią (1388), gdzie odniosły kolejne zwycięstwo nad Turkami.[4] ZniknięcieLazar zginął podczas decydującej bitwy o Kosowo w 1389 r. wraz z większością elity politycznej Serbii. Po jego śmierci jego syn Stefan Lazarević został księciem Serbii w 1389 roku. Natychmiast po bitwie o Kosowo król Węgier Zygmunt zaatakował Serbię z północy i zdewastował ją. Król Stefan, sfrustrowany atakiem Węgrów, nie mogąc walczyć na dwóch frontach, został wasalem osmańskiego wasala[6], uczestnicząc jako wasal osmański w bitwie pod Karanovasą w 1394 roku, bitwie o Rowinie w 1395 roku, bitwie pod Nikopolis w 1396 i bitwie pod Ankarą w 1402 r. Został despotą Serbii w 1402 r., a w 1403 r. ogłosił Belgrad stolicą swojego nowego państwa, znanego jako Despotat Serbii, i który zakończył okres Serbii Morawskiej. Władcy
Zobacz także
Przypisy
Linki zewnętrzne
|
|