András szlavóniai herceg
| Strona | Autorzy | Nota |
| [1] | [2] | Ten artykuł pochodzi z Wikipedii w języku polskim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku polskim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach. |
András szlavóniai herceg (pol. Andrzej Slawoński, chor. Andrija) (* 1268, † 1278) – książę Slawonii i Chorwacji z dynastii Arpadów. Młodszy syn króla Stefana V i Elżbiety Kumanki, córki wodza Kumanów (Połowców), Kötenyego (Kocjana), brat króla Władysława IV. ŻyciorysAndrew urodził się w 1268 roku[1]. Był drugim synem (i najmłodszym dzieckiem) Stefana V, który nosił tytuł Młodszego Króla Węgier, gdyż w czasie narodzin Andrzeja, Stefan współrządził ze swoim ojcem (dziadkiem Andrzeja), Bélą IV, Straszym Królem[1]. Matką Andrzeja była Elżbieta Kumanka[1]. Po śmierci Béli IV w 1270 roku, ojciec Andrzeja został jedynym królem Węgier, ale zmarł dwa lata później[2]. Ponieważ Andrzej był młodszym synem Stefana, na tron wstąpił starszy syn Stefana, dziesięcioletni Władysław IV[2]. I choć to on teoretycznie był władca, to formalnie władzę sprawowała jego matka Elżbiety jako regenta. Jednak w rzeczywistości o kontrolę nad rządami walczyły, konkurujące ze sobą klany najbogatszych rodów szlacheckich, w tym rody Csáks i Kőszegis[2]. Książę SlawoniiHenryk Kőszegi, ban Slawonii, razem ze wspólnikiem Joachimem Gutkeledem (dwukrotnym skarbnikiem królestwa Węgier, który wcześniej trzymał Władysława IV w niewoli), porwał sześcioletniego Andrzeja. w lipcu 1274 roku, zabierając go do Slavonii i próbował wykorzystać w rozgrywkach dynastycznych przeciwko jego bratu Władysławowi[2][3][4]. Jednak rywal Kőszegiego i Gutkeleda, Peter Csák wraz ze stronnikami, pokonali wojska porywaczy pod koniec września i uwolnili Andrzeja[2][3]. To wówczas w liście datowanym na koniec 1274 roku, Andrzej jest wymieniany jako książę Slawonii i Chorwacji (poza tym był on także nazwany księciem Andrzejem)[4]. Zgodnie z teorią naukowców, poprzedni tytuł był używany tylko dla podkreślenia, że Andrzej był prawowitym spadkobiercą jego 12-letniego starszego brata i został użyty w czasie, w którym planowano małżeństwo Andrzejem z krewną Rudolfa I Habsburga[4]. Andrzej zmarł w wieku dziesięciu lat, między 6 kwietnia a 6 listopada 1278 roku[3]. Dwóch fałszywych AndrzejówBezdzietny brat Andrzeja, Władysław IV został zamordowany 10 lipca 1290 roku[3][2]. Na tronie zastąpił go jego daleki krewny, Andrzej III i został koronowany na króla 23 lipca[3][2]. Jednak pewien poszukiwacz przygód ogłosił, że jest prawdziwym, młodszym bratem króla Władysława, twierdząc, że ma on za sobą Węgry przeciwko Andrzejowi III[3]. Poprzez pokazanie swojego specyficznego znamię, podobnego do znamienia zmarłego księcia, oszusta przekonał nawet siostrę Stefana V – Kingę, żonę Bolesława Wstydliwego, księcia krakowskiego[4]. Fałszywy książę Andrzej najechał Węgry z Polski, ale dowódca króla Andrzeja, Jerzy Baksa stawił mu opór, zmuszając do powrotu do Polski przed 18 listopada[3]. Pretendent został w krótkim czasie zamordowany przez swoich węgierskich protektorów[3]. W 1317 nowy poszukiwacz przygód ogłosił się księciem Andrzejem, tym razem na Majorce[4]. On i jego uwięzienie, zostały opisane w korespondencji pomiędzy Sancho, królem Majorki, a Robertem, królem Neapolu, który był stryjem Karola I na Węgrzech[4]. Los drugiego fałszywego księcia Andrzeja jest nieznany. Bibliografia
Przypisy
|
| ||||||||||||||||||||||||||||
