Anjou János

Strona	Autorzy	Nota
[1]	[2]	Ten artykuł został przetłumaczony z Wikipedii w języku angielskim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku angielskim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach.

Poprzednik: Książę Slawonii (1354–1360) Następca: Anjou István Corvin János Poprzednik: Następca tronu Węgier (1354–1370) Następca: brak Anjou Erzsébet Poprzednik: Następca tronu Polski (1355–1360) Następca: brak Anjou Erzsébet Notka Anjou János (pol. Jan Andegweński) (* 1354, † 1360), węgierski książę, syn Stefana Andegaweńskiego – księcia Chorwacji, Dalmacji i Slawonii oraz Małgorzaty Bawarskiej. Odziedziczył księstwa ojca wkrótce po urodzeniu. Był uważany za spadkobiercę swojego bezdzietnego stryja, króla Węgier Ludwika I, który również zapewnił Jánosowi prawo do dziedziczenia korony polskiej po Kazimierzu III. Zarówno Ludwik I, jak i Kazimierz III przeżyli przedwcześnie zmarłego János. Urodziny János był jedynym synem Stefana Andegaweńskiego i Małgorzaty Bawarskiej. Stefan był najmłodszym synem króla Węgier Karola I. Na Węgrzech Stefan był uważany za spadkobiercę swojego najstarszego bezdzietnego brata, Ludwika Wielkiego , ale polscy szlachcice zabronili Stefanowi ingerowania w sprawy polskie, gdy potwierdzili w 1351 r., że Ludwik ma prawo odziedziczyć Polskę po swoim wuju ze strony matki, Kazimierzu III. Matka Jánosa była córką Świętego Cesarza Rzymskiego, Ludwika IV. Przybyła na Węgry jesienią 1350 r. Data i miejsce urodzenia Jánosa nie są znane.] Jego ojciec przebywał w Zagrzebiu, gdy urodził się János, zgodnie z przyznaniem statutu jego matki przez Kapitułę Zagrzebską. Stefan nie odwiedzał Zagrzebia w 1351 i 1352 r. Siostra Jánosa, Elżbieta, urodziła się najprawdopodobniej w 1353 r. Zatem János musiał się urodzić pod koniec 1353 lub 1354 r., gdyż według historyk Evy B. Fisher, Stefan już wówczas otrzymał od Ludwika I Chorwację, Dalmację i Slawonię. Książę Stefan zmarł 9 sierpnia 1354 r. János odziedziczył prowincję ojca pod opieką matki. Był uważany za spadkobiercę Ludwika I, który również przekonał polskiego Kazimierza III do adopcji Jánosa w 1355 r. Ludwik I, będąc związany wojną z Wenecją, wiosną 1356 r. mianował Jánosa swoim zastępcą rządzącym Slawonią, a w 1357 r. – banem administrującym Chorwacją i Dalmacją. W 1358 r. János został nazwany księciem Slawonii, Chorwacji i Dalmacji. Zmarł w 1360 r. Przypisy Źródła B. Halász, Éva (2016). "Anjou István herceg (1332–1354)". In Zsoldos, Attila (ed.). Hercegek és hercegségek a középkori Magyarországon [Książęta i książęta w średniowiecznych Węgrzech] (po węgiersku). Városi Levéltár és Kutatóintézet. ss. 81–93. ISBN 978-963-8406-13-2. Csukovits, Enikő (1994). "Stephen 7.". W: Kristó, Gyula; Engel, Pál; Makk, Ferenc (eds.). Korai magyar történeti lexikon (9–14. század) [Encyklopedia wczesnej historii Węgier (IX-XIV wiek)] (po węgiersku). Akadémiai Kiadó. s. 294. ISBN 963-05-6722-9. Engel, Pál (2001). The Realm of St Stephen: A History of Medieval Hungary, 895–1526. I.B. Tauris Publishers. ISBN 1-86064-061-3. Knoll, Paul W. (1972). The Rise of the Polish Monarchy: Piast Poland in East Central Europe, 1320–1370. The University of Chicago Press. ISBN 0-226-44826-6.

Anjou János Jan Andegaweński Książę Slawonii Następca tronu Węgier Następca tronu Polski zarządca Chorwacji i Dalmacji Książę Slawonii Okres 1360 1360 Poprzednik Anjou István Następca Corvin János Następca tronu Węgier Okres 1354 1360 Poprzednik brak Następca Anjou Erzsébet Następca tronu Polski Okres 1355 1360 Poprzednik brak Następca Anjou Erzsébet Dynastia Kapetyngowie Gałąź Andegawenowie Linia węgiersko-polska Państwo Królestwo Węgier Dane biograficzne Urodziny 1354 Śmierć 1360 Przyczyna naturalna Ojciec Anjou István Matka Margarete von Bayern Rodzeństwo Erzsébet