Arnolf von Kärnten
| Strona | Autorzy | Nota |
| [1] | [2] | Ten artykuł pochodzi z Wikipedii w języku polskim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku polskim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach. |
|
Arnolf von Kärnten (pol. Arnulf z Karyntii, węg. Karintiai Arnulf lub Arnulf) (* wrzesień lub październik 850, † 8 grudnia 899 w Ratyzbonie) – król wschodniofrankijski z dynastii Karolingów w latach 887-899. Król Włoch w latach 894-895 i od 896 Święty Cesarz Rzymski. ŻycieArnulf był nieślubnym synem Karlomana. Możliwe jest, że Karloman i matka Arnulfa – Liutswinda (?) – mogli później wziąć ślub. Arnulf dorastał w Moosburgu. W 875 został prefektem Marchii Wschodniej i do śmierci swojego ojca w 880 księciem Karyntii. Prowadził wiele wojen z Świętopełkiem I morawskim, podczas których sprzymierzył się z plemionami madziarskimi [1]. Walczył również z wikingami. Arnulf w listopadzie 887 brał udział w wojnie przeciwko swojemu stryjowi Karolowi III Otyłemu, królowi wschodniofrankijskiemu. W 888 przybył do Italii po śmierci Karola III i walczył z Berengarem I o władzę w królestwie Włoch. Berengar I został lennikiem Arnulfa, gdy w 889 stracił swoje włości na rzecz księcia Gwidona III ze Spoleto. Po śmierci Gwidona Arnulf w 894 został królem Włoch, abdykując w 895 na rzecz Berengara i syna Gwidona – Lamberta II. Dopiero po abdykacji Lamberta w 896 Arnulf został cesarzem niemieckim. Pod koniec lutego tego samego roku został koronowany przez papieża Formozusa, jednakże ta koronacja nie została uznana po odejściu i śmierci papieża przez jego następcę Jana IX. W roku 888 zatwierdził Odona z Paryża jako króla zachodniofrankijskiego; nie zaakceptował tego Karol III Prostak i w 893 został drugim królem. W 895 Arnulf stanął po stronie Odona. Dopiero w 898 Karol, po śmierci Odona, zasiadł samodzielnie na tronie zachodniofrankijskim z aprobatą Arnulfa. W 891 Arnulf odniósł znaczące zwycięstwo nad wikingami w bitwie nad rzeką Dijle[2]. Arnulf cierpiał prawdopodobnie jak inni Karolingowie na epilepsję. Umarł w 899 w wyniku ataku apopleksji, został pochowany w klasztorze św. Emmerama w Ratyzbonie, gdzie także pochowano jego syna Ludwika IV Dziecię i jego małżonkę Odę Konradównę. Tablica pamiątkowa z podobizną Arnulfa znajduje się w Walhalli koło Ratyzbony. RodzinaArnulf ożenił się w 888 z Odą, pochodzącą z rodu Konradynów – (zm. po 30 listopada 903). Miał z nią jednego syna:
Ponadto miał jeszcze czworo nieślubnych dzieci:
Przypisy
Bibliografia
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
