Bitka kod Zagreba 13. kolovoza 1556.
| Strona | Autorzy | Nota |
| [1] | [2] | Ten artykuł został przetłumaczony z Wikipedii w języku chorwackim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku chorwackim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach. |
NotkaBitka kod Zagreba (pol. Bitwa o Zagrzeb) – bitwa mająca na celu obronę miasta Zagrzeb przed najeźdźcami osmańskimi, która miała miejsce 13 sierpnia 1556 roku. Toczyła się walka pomiędzy Królestwem Chorwacji a Imperium Osmańskim, którą Chorwaci wygrali. Tło społeczno-politycznePaństwo osmańskie gwałtownie rozszerzyło się na regiony chorwackie w XVI wieku. Stuletnia wojna chorwacko-turecka była szczególnie krwawa w XVI wieku. Państwo osmańskie spieszyło się, a działania Chorwacji ograniczyły się do powstrzymywania i spowalniania najeźdźców. Ekspansja osmańska dotarła do Zagrzebia i zagroziła przetrwaniu Królestwa Chorwacji. W lipcu 1556 r. przedarli się przez front nad Uną, czego miarą było zdobycie wówczas Kostajnicy (17 lipca przez zdradę[1]). Spowodowało to upadek wielkiej naturalnej przeszkody i od tego czasu wojska osmańskie nieustannie zagrażają Zagrzebiu.[2] Na północnym wschodzie Węgier Ali Pasza (gubernator Budy Ali Beg) wraz z Derwiszem Begiem z Pečuha i innymi sandżakowymi dowódcami rozbili obóz 2 maja w pobliżu twierdzy św. Lovre, niecałe dwa kilometry od Siget. Po trzech dniach oblegli Siget.[3] Podczas pierwszego osmańskiego oblężenia Siget w 1556 r. bronił go Marko Horvat Stančić[4]. 19 lipca Nikola IV. Zrinski i węgierski palatyn Toma Nádasdy zajęli Bobovišče (Baboča)[5] wraz z kompaniami austriackimi, styryjskimi, bawarskimi i węgierskimi.[3] Atak Zrinskiego i Nadasdy na Bobovišće (Babócsa) zapobiegł upadkowi Siget pod panowaniem osmańskim.[4] Dowiedziawszy się o oblężeniu Bobovišč (Babocsa), Ali Pasza opuścił swoje wojska, aby kontynuować oblężenie Sigetu i wraz ze swoimi żołnierzami wyruszył na spotkanie palatyna. Ali Pasza został pokonany w bitwie pod Rinją[3] w dniach 22–23 lipca.[1] Po opuszczeniu przez Ahmedbeja Bobovišče napastnicy podpalili fort. 30 lipca Turcy przestali oblegać Siget.[3] W ten sposób zanikła penetracja od strony węgierskiej w kierunku Zagrzebia i Varaždinu. Jednak z powodu upadku frontu Una skrzydło to pozostało otwarte. Zagrzeb miał dobrą obronę jak na ówczesne okoliczności. Broniło go 100 żołnierzy niemieckich, 100 desperatów bana (haramija) i większa liczba jeźdźców. Jednak w przypadku silniejszego ataku Turków silna załoga obrony nie wystarczyłaby. Z drugiej strony najazdy osmańskie były częste i ciągłe. Nieustannie przedzierali się przez Kupę, pustosząc Turopolje i okolice Zagrzebia. W tamtym czasie Zagrzeb znajdował się dalej na północ od Sawy, z dala od wybrzeża.[2] BitwaPodczas jednego z takich najazdów 13 sierpnia 1556 roku oddział turecki przekroczył Sawę i dotarł do murów Zagrzebia. To był pierwszy raz, kiedy najeźdźcy osmańscy dotarli do Zagrzebia. Siły chorwackie dowodzone przez Petara Erdődyego z wielką siłą zaatakowały napastników. Wywiązała się zacięta walka. Przyszły ban zwyciężył, tracąc przy tym kilkunastu żołnierzy.[2] KonsekwencjeZagrzeb bronił się, ale do ostatecznego zwycięstwa było daleko. Wiele chorwackich twierdz nadal znajdowało się pod panowaniem osmańskim, pomimo desperackiego oporu obrońców. Wolne terytorium Chorwacji zostało zredukowane do pozostałości. W latach dziewięćdziesiątych XVI wieku Turcy rozpoczęli nową kampanię na północnym zachodzie, a Sisak był w drodze. Kilka razy próbowali go zdobyć, ale bezskutecznie. Jedna z tych bitew była decydująca. Zwycięstwo w 1593 roku zmieniło bieg wojny, siły chorwackie coraz częściej przechodziły z obrony do działań ofensywnych. Ostateczny pokój w Zagrzebiu przyniósł dopiero upadek tureckiej Petrinje, po czym armia osmańska nigdy więcej nie zbliżyła się do miasta i poważnie mu zagroziła.[2] Zobacz więcej
Przypisy
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
_(Border).svg){kind=small}
.svg){kind=small}