Déli-Bug menti csata

Z Europa Środkowa
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Węgierskie najazdy na Europę

Południowy Bug (896)  ♦  Brenta (899)  ♦  Pozsonyi (907)  ♦  Eisenach (908)  ♦  Lechfeld (910)  ♦  Rednit (910)  ♦  Aschbach (913)  ♦  Püchen (919)  ♦  Bitwa nad Drawą (925 (?))  ♦  Riade (933)  ♦  W.l.n.d.r (934)  ♦  Fraxinet (942)  ♦  Hiszpania (942)  ♦  Wels (943)  ♦  Augsburg (955)  ♦  Bitwa nad Driną (ok.960)  ♦  Syrmia (ok.960)  ♦  Wojna bułgarsko-węgierska (880–1380)

Notka

Wschodnie Cesarstwo Rzymskie i Bułgaria po śmierci Bazylego I Macedończyka około 890 r.

Déli-Bug menti csata (pol. Bitwa nad południowym Bugiem) rozegrała się nad brzegiem rzeki o tej samej nazwie (obecnie Ukraina). Rezultatem było wielkie zwycięstwo Bułgarów, które zmusiło Madziarów z królestwa Etelköz do porzucenia stepów południowej Ukrainy[1][2], a także ich dążenia do podbicia Bułgarii naddunajskiej, wycofania się na nowo okupowane ziemie za Karpatami, koncentrując się na Panonii, skąd będą prowadzić kolejną wojnę, tym razem z Morawami, pokonując ich i ustanawiając nowe Węgry, po państwie Etelköz na współczesnej Ukrainie, które zastąpiło wcześniejszy etap państwowości Madziarów, legendarny, choć krótki żywot Levedii, a nawet jeszcze jeden, w rzeczywistym kraju pochodzenia Madziarów, Jugrze, za rzeką Ob.

Geneza konfliktu

W 894 r. wybuchła wojna między Bułgarią a Bizancjum po decyzji cesarza Leona VI Mądrego, aby zrealizować prośbę jego teścia, basileopatera Stylianosa Zaoutzesa, aby przenieść centrum bałkańskiej działalności handlowej z Konstantynopola do Salonik, Okazało się, że wywołało to wyższe cła na bułgarski handel. Następnie więc car Bułgarii Symeon I pokonuje Bizantyjczyków w pobliżu Adrianopola, zanim rok dobiegł końca. Ale potem Bizantyńczycy powracają się do swojej standardowej metody radzenia sobie z takimi sytuacjami: przekupują osobę trzecią do pomocy, a w tym przypadku zatrudniają Madziarów z krainy Etelköz do ataku na Bułgarię Dunajską od północnego wschodu. Madziarowie przekroczyli Dunaj w 895 roku i dwukrotnie zwyciężają Bułgarówi. Symeon wycofuje się do Durostorum, którego skutecznie broni, podczas gdy w 896 roku znajduje pomoc dla siebie, przekonując do pomocy, zwykle przyjaznych Bizantyjczykom Pieczyngów. Następnie, gdy Pieczyngowie rozpoczęli walkę z Madziarami na ich wschodniej granicy, Symeon i jego ojciec Borys I Michał, były car, który opuścił klasztor, aby pomóc swemu następcy, zebrali ogromną armię i pomaszerowali na północ, aby bronić ich imperium.

Walka

Symeon zarządził trzy dni postu, mówiąc, że żołnierze powinni pokutować za swoje grzechy i szukać pomocy u Boga. Kiedy to się stało, rozpoczęła się bitwa. To było długie i niezwykle zacięte, ale ostatecznie Bułgarzy odnieśli zwycięstwo.[3][4][5]

Następstwa

Zwycięstwo pozwoliło Symeonowi poprowadzić swoje wojska na południe, gdzie ostatecznie pokonał Bizantyjczyków w bitwie pod Boulgarophygon. Wojna zakończyła się traktatem pokojowym, który formalnie trwał aż do śmierci Leona VI w 912 r., na mocy którego Bizancjum było zobowiązane do płacenia Bułgarii corocznej daniny[6] w zamian za powrót rzekomo 120.000 wziętych do niewoli bizantyjskich żołnierzy i cywilów[7]. Na mocy traktatu Bizantyńczycy scedowali również obszar między Morzem Czarnym a Strandżą na rzecz imperium bułgarskiego[8], podczas gdy Bułgarzy również obiecali nie najeżdżać terytorium bizantyjskiego[9].

Źródła

  • Peychev, Atanas; collective (1984). 1300 Years On Guard (po bułgarsku). Sofia: Voenno Izdatelstvo.
  • Whittow, Mark (1996). The Making of Byzantium (600–1025). Los Angeles: University of California Press. ISBN 0-520-20497-2.
  • Zlatarski, Vasil (1971) [1927]. История на Първото българско царство. Част II. От славянизацията на държавата до падането на Първото царство (852—1018)] [Historia państwa bułgarskiego w średniowieczu. I. Historia pierwszego imperium bułgarskiego]. (2 wyd.). Sofia: Nauka i izkustvo. OCLC 67080314.
  • Йордан Андреев, Милчо Лалков, Българските ханове и царе, Велико Търново, 1996. ISBN 954-427-216-X.

Przypisy

  1. Zlatarski, V. Istorija na parvoto balgarsko carstvo, ss. 311-312, .
  2. Constantin Porphyrogen, ibid., s. 173 (2–10), Symeon Logothet, ibid., s. 773 (19–22), Leo Grammaticus, s. 268 (19–22), Theophanes Continuatus, s. 359 (10–22), Skylica—Cedrin, II, s. 256 (8–11), Zonaras, IV, ss. 411–3, Dummler, III, ss. 444—445.
  3. Runciman, A history of the First Bulgarian Empire, s. 147, .
  4. Annales Fuldenses, s. 413
  5. Harimannus Augiensis, s. 111.
  6. Runciman, s. 148.
  7. Treadgold, s. 464.
  8. Zlatarski, ss. 318–321.
  9. Zlatarski, s. 317
Bitwa nad Południowym Bugiem
Déli-Bug menti csata (węg.)
Wojna bułgarsko-węgierska
Biznatyńsko–bułgarska wojna 894÷896
Czas 896
Miejsce brzeg rzeki Południowy Bug (Boh), Ukraina
Wynik Decydujące zwycięstwo Bułgarii;
Zajęcie ojczyzny przez Węgrów
Strony konfliktu
Pierwsze carstwo bułgarskie Węgrzy
Dowódcy
Borys I Michał, Symeon I Nieznany
Siły
Bardzo duża armia Nieznane
Straty
20.000 Ciężkie