Déli-Bug menti csata
Strona | Autorzy | Nota |
[1] | [2] | Ten artykuł został przetłumaczony z Wikipedii w języku angielskim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku angielskim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach. |
NotkaDéli-Bug menti csata (pol. Bitwa nad południowym Bugiem) rozegrała się nad brzegiem rzeki o tej samej nazwie (obecnie Ukraina). Rezultatem było wielkie zwycięstwo Bułgarów, które zmusiło Madziarów z królestwa Etelköz do porzucenia stepów południowej Ukrainy[1][2], a także ich dążenia do podbicia Bułgarii naddunajskiej, wycofania się na nowo okupowane ziemie za Karpatami, koncentrując się na Panonii, skąd będą prowadzić kolejną wojnę, tym razem z Morawami, pokonując ich i ustanawiając nowe Węgry, po państwie Etelköz na współczesnej Ukrainie, które zastąpiło wcześniejszy etap państwowości Madziarów, legendarny, choć krótki żywot Levedii, a nawet jeszcze jeden, w rzeczywistym kraju pochodzenia Madziarów, Jugrze, za rzeką Ob. Geneza konfliktuW 894 r. wybuchła wojna między Bułgarią a Bizancjum po decyzji cesarza Leona VI Mądrego, aby zrealizować prośbę jego teścia, basileopatera Stylianosa Zaoutzesa, aby przenieść centrum bałkańskiej działalności handlowej z Konstantynopola do Salonik, Okazało się, że wywołało to wyższe cła na bułgarski handel. Następnie więc car Bułgarii Symeon I pokonuje Bizantyjczyków w pobliżu Adrianopola, zanim rok dobiegł końca. Ale potem Bizantyńczycy powracają się do swojej standardowej metody radzenia sobie z takimi sytuacjami: przekupują osobę trzecią do pomocy, a w tym przypadku zatrudniają Madziarów z krainy Etelköz do ataku na Bułgarię Dunajską od północnego wschodu. Madziarowie przekroczyli Dunaj w 895 roku i dwukrotnie zwyciężają Bułgarówi. Symeon wycofuje się do Durostorum, którego skutecznie broni, podczas gdy w 896 roku znajduje pomoc dla siebie, przekonując do pomocy, zwykle przyjaznych Bizantyjczykom Pieczyngów. Następnie, gdy Pieczyngowie rozpoczęli walkę z Madziarami na ich wschodniej granicy, Symeon i jego ojciec Borys I Michał, były car, który opuścił klasztor, aby pomóc swemu następcy, zebrali ogromną armię i pomaszerowali na północ, aby bronić ich imperium. WalkaSymeon zarządził trzy dni postu, mówiąc, że żołnierze powinni pokutować za swoje grzechy i szukać pomocy u Boga. Kiedy to się stało, rozpoczęła się bitwa. To było długie i niezwykle zacięte, ale ostatecznie Bułgarzy odnieśli zwycięstwo.[3][4][5] NastępstwaZwycięstwo pozwoliło Symeonowi poprowadzić swoje wojska na południe, gdzie ostatecznie pokonał Bizantyjczyków w bitwie pod Boulgarophygon. Wojna zakończyła się traktatem pokojowym, który formalnie trwał aż do śmierci Leona VI w 912 r., na mocy którego Bizancjum było zobowiązane do płacenia Bułgarii corocznej daniny[6] w zamian za powrót rzekomo 120.000 wziętych do niewoli bizantyjskich żołnierzy i cywilów[7]. Na mocy traktatu Bizantyńczycy scedowali również obszar między Morzem Czarnym a Strandżą na rzecz imperium bułgarskiego[8], podczas gdy Bułgarzy również obiecali nie najeżdżać terytorium bizantyjskiego[9]. Źródła
Przypisy
|
|