Elisabetta di Sicilia
| Strona | Autorzy | Nota |
| [1] | [2] | Ten artykuł został przetłumaczony z Wikipedii w języku angielskim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku angielskim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach. |
NotkaElisabetta di Sicilia (pol. Elżbieta Sycylijska, węg. Anjou Izabella, fr. Isabelle d'Anjou) (* 1261, † 1303), neapolitańska księżniczka francuskiego pochodzenia, królowa Węgier jako żona Władysława IV.[1] ŻyciorysByła najmłodszym dzieckiem Karola I z Neapolu[2] i jego pierwszej żony Beatrice z Prowansji. Elżbieta poślubiła Władysława IV w 1270 r.[2] Nie mieli dzieci. Władysław zaniedbywał Elżbietę ze względu na swoją półpogańską kumańską rodzinę; jego matka Elżbieta była członkiem plemienia Kumanów. Władysław zawsze nosił strój Kumana, a wielu jego przyjaciół było Kumanami. KrólowaWładysław spędził większość swojego małżeństwa z Elżbietą na pogoni za Kumanami, zachęcając ich do przyjazdu i życia na Węgrzech. Władysław wyraźnie wolał społeczeństwo pół-pogańskich Kumanów niż społeczeństwo chrześcijan; nosił i ubierał się w dworską suknię kumańską; otoczył się kumańskimi konkubinami, zaniedbywał i źle traktował swoją nielubianą neapolitańską małżonkę[1]. Gdy chciała opuścić Węgry, Władysław wykorzystał swoją siłę, aby ją zatrzymać. Elisabetta została aresztowana w 1286 roku, by Władysław mógł mieszkać z kochanką Kuman. Została uwięziona na Wyspie Małgorzaty, gdzie przebywała przez następne trzy lata. Władysław ostatecznie pojednał się z Elisabettą w 1289 r., gdy odkrył, że nie ma wystarczającej siły, by rządzić swoimi baronami, więc dołączył do Kumanów. Władysław zmarł w 1290 r. bezdzietnie, a jego następcą został Andrzej III, który był dalekim kuzynem Władysława. Późniejsze życiePo śmierci męża Elisabetta pojechała do Neapolu, ale wróciła na Węgry. W roku 1294 królowa Fenenna potwierdziła jej, że ma przywilej zbierania datków kościelnych w komitacie Veszprém. W 1301 roku wróciła do Neapolu, gdzie została zakonnicą dominikańską w klasztorze św. Piotra (San Pietro a Castello), założonym przez jej szwagierkę, królową Marię. Królowa Elisabetta zmarła w 1303 r. i została pochowana w klasztorze św. Piotra.[3] Przodkowie
Przypisy
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||