Eszék ostroma
Strona | Autorzy | Nota |
[1] | [2] | Ten artykuł został przetłumaczony z Wikipedii w języku węgierskim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku węgierskim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach. |
Eszék ostroma (pol. Oblężenie Osijeku) miało miejsce między 5 lipca a 14 sierpnia 1526 r. Zamek był skutecznie broniony był przed Turkami przez żołnierzy węgierskich i chorwackich, lecz gdy tylko przybyła armia pod wodza sułtana, obrońcy opuścili go. HistoriaW 1526 r. Sulejman I rozpoczął wielką kampanię przeciwko Królestwu Węgier. Organizacja obrony była przez wojnę zaniedbywana przez węgierskie kierownictwo wojskowe, ponieważ w 1521 r. upadł Nándorfehérvár i Szabács, a w 1522 r. upadł Knin i Szkardona. Inne mniejsze zamki poddały się bez walki. Zamek Eszék (dziś Osijek) był chroniony przez kilkuset żołnierzy. Około 2 lipca arcybiskup Ostrzyhomia László Szalkai wysłał 200 żołnierzy, aby wzmocnili podejście pod zamek. Opat Szekszárd przybył z kolejną setkę, a biskup Peczu przywiódł 87 jeźdźców. Kolejny korpus węgierski pod dowództwem Gáspára Ráskaya i Bálinta Töröka rozbił obóz pod zamkiem. Żołnierze komitatu Baranya nie wycofali się, lecz udali się do królewskiego obozu. WalkiDo 5 lipca armia Sulejmana zbudowała most pod Nándorfehérvárem, przeprawiając wojsk przeciwko Eszékowi przez Drawę. W międzyczasie armia sułtana maszerowała do Szalánkeménig, opuszczonego przez ludność i wojsko od 1521 r. Armia osmańska obozowała tam do 9 lipca, ale nie doświadczyła żadnego znaczącego ruchu wojsk przeciwnika, a nawet sułtan dowiedział się, że król wciąż jest w Budzie, a wojska chorwackie w Zagrzebiu. Podczas gdy koło Eszéku toczyły się potyczki, rozpoczęło się tureckie oblężenie PéterNagyváradu. Po tygodniowej walce upadł Újlak. Tymczasem w sierpniu mniejsze umocnione miasta, takie jak: Suazi, Dimitrofcsa (obecnie Mitrovica, Serbia), Cserög (obecnie Čerević), Racsa (dziś Sremska Rača), Berkasz (Barka), Gurguricsa, Nogaj, Dunabökény (obecnie Mladenovo), Szata (obecnie Sotin, Horvátország), Valkó (Vukovár), Borovó, Ireg i Erdőd (obecnie Erdut) wpadły w ręce Osmanów bez walki. 14 sierpnia przybyło wzmocnienie armii sułtana. Ze względu na dużą siłę wojsk wroga siły chorwacko-węgierskie wycofały się obrony przeprawy. Osijek nie poddał się przekonaniu o beznadziejności oporowi i wycofał się do zamku. Wkrótce potem przybył sułtan, ale nie spotkał żadnych wojsk węgierskich po tej stronie rzeki Drawy. Więcej wydarzeńTego samego dnia siły Pawła Tomoriego pomaszerowały z Niziny do Dunántúl w celu ochrony przeprawy w Eszéku. Nad Drawe wyruszyły również wojska z komitatu Tolna. Armia króla ruszyła, ale w Báta ponownie rozbiła obóz i pozostała tam przez osiem dni. 15 czerwca Sulejman zarządził budowę mostu. W tym czasie pojawił się mały zespół rozpoznawczy liczący około dwudziestu lub trzydziestu ludzi, ale wkrótce wycofał się. Tymczasem sułtan i major Pargalı İbrahim Pasza nadzorowali budowę mostu na prawym brzegu rzeki Drawy, a następnego dnia grupa Turków przekroczyła rzekę, gdzie mocno okopali się. Armia główna rozpoczęła przeprawę 17 sierpnia, ale most został ukończony dopiero dwa dni później. Tomori planował zająć silną pozycję przy moście i nie dopuścić do przebicia się wojsk osmańskich, ale po upadku PéterNagyváradu przeniósł się na północny zachód na drugą stronę Dunaju. Przez pewien czas był prześladowany przez wojewodę kurdyjskiego z Belgradu, chwytając niektórych ludzi Tomoriego. 24 sierpnia, w taborze, Tomori odniósł niewielkie zwycięstwo nad Turkami w bitwie nad Karašką. Sułtan po przejściu zniszczył most. Źródła
|
|