Filippo II d'Angiò
| Strona | Autorzy | Nota |
| [1] | [2] | Ten artykuł pochodzi z Wikipedii w języku polskim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku polskim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach. |
|
Filippo II d'Angiò (pol. Filip II z Tarentu) (* 1329, † 25 listopada 1374) – tytularny cesarz łaciński jako Filip III, książę Tarentu i król Albanii (1364–1374), książę Achai (1364–13730. Był najmłodszym synem cesarzowej Katarzyny II de Valois i jej męża – Filipa I z Tarentu. Jego dziadkami ze strony ojca byli król Karol II Andegaweński i Maria węgierska. Jego dziadkami ze strony matki byli hrabia Karol de Valois i jego druga żona cesarzowa Katarzyna I de Courtenay. W kwietniu 1355 poślubił Marię Neapolitańską (1328–1366), córkę Karola, księcia Kalabrii, i Marii de Valois. Dzięki temu małżeństwu stał się szwagrem królowej Neapolu – Joanny I. W 1364 zmarł bezdzietnie najstarszy brat Filipa – Robert z Tarentu i Filip odziedziczył po nim tytuł tytularnego cesarza Konstantynopola, księcia Achai i Tarentu, króla Albanii. W 1366 zmarła żona Filipa, Maria. 20 października 1370 Filip ożenił się po raz drugi, z Elżbietą Slawońską (1352–1380), córką Stefana Węgierskiego, księcia Siedmiogrodu, Slawonii, Chorwacji i Dalmacji, i Małgorzaty Bawarskiej. W 1373 Filip zrzekł się swoich praw księstwa Achai na rzecz królowej Joanny I. Zmarł w Tarencie, 25 listopada 1374, bezdzietnie, bo wszystkie jego dzieci zmarły w dzieciństwie. Jego następcą został jego siostrzeniec – Jakub de Baux, książę Andrii, syn starszej siostry Filipa, Małgorzaty. PotomstwoZ pierwszego małżeństwa z Marią Neapolitańską miał 5 dzieci:
Z drugiego małżeństwa, z Elżbietą Slawońską, Filip miał syna:
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||