I. Murad
Strona | Autorzy | Nota |
[1] | [2] | Ten artykuł pochodzi z Wikipedii w języku polskim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku polskim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach. |
NotkaMurad I (ur. 29 czerwca 1326, zm. 15 czerwca 1389 na Kosowym Polu) – sułtan z dynastii Osmanów panujący w latach 1362-1389. Był pierwszym władcą Osmanów, który oficjalnie używał tytułu sułtana[1]. Syn Orchana, ojciec Bajazyda I Błyskawicy. Objął władzę po śmierci ojca. Skonsolidował wewnętrznie swe ziemie, powołał organ administracji centralnej, tzw. Dywan oraz instytucję wielkiego wezyra, uformował zawodową gwardię przyboczną sułtana – korpus janczarski, rekrutujący się z pochodzących z branki młodzieńców chrześcijańskich, wprowadził instytucję timarów, powołał sąd wojskowy (kadiasker). Kontynuował ekspansywną politykę zagraniczną. Z powodzeniem walczył z emiratem Karamanidów w Anatolii. W Europie jego wojska postępowały w głąb Tracji, opanowując m.in. Adrianopol i Płowdiw; w 1371 pokonały koalicję wojsk chrześcijańskich w bitwie nad Maricą, a w 1385 zdobyły Sofię, rok później Nisz. Postępy armii Murada I zostały przejściowo zahamowane dzięki zwycięstwu Serbów w bitwie pod Plocznikiem (1387), ostatecznie jednak narzucił on zwierzchność osmańską niemal całym Bałkanom. Podbite terytoria zorganizował w prowincje Anatolii i Rumelii, narzucił zależność trybutarną cesarstwu bizantyjskiemu i Serbii. Przeniósł stolicę do Adrianopola. Zginął w czasie bitwy na Kosowym Polu, według tradycji zabity zatrutym sztyletem przez jednego z serbskich rycerzy, Miloša Obilicia. Przypisy
Bibliografia
|
|