Idea andegaweńska

Z Europa Środkowa
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Strona Autorzy Nota
[1] [2] Ten artykuł pochodzi z Wikipedii w języku polskim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku polskim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach.
Strona Autorzy Nota
[3] [4] Ten artykuł pochodzi z Wikipedii w języku polskim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku polskim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach.
Strona Autorzy Nota
[5] [6] Ten artykuł pochodzi z Wikipedii w języku polskim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku polskim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach.
Strona Autorzy Nota
[7] [8] Ten artykuł pochodzi z Wikipedii w języku polskim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku polskim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach.
Strona Autorzy Nota
[9] [10] Ten artykuł pochodzi z Wikipedii w języku polskim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku polskim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach.

Sycylia

Domena Andegawenów
Herb Andegawenów

Carlo I d’Angiò (pol. Karol I Andegaweński, fr. Charles Ier d’Anjou, węg. I. Károly) (* w marcu 1226, † 7 stycznia 1285 w Foggi) – król Sycylii, Neapolu, Jerozolimy i Albanii, książę Achai, hrabia Andegawenii, Maine, Prowansji i Forcalquier, syn króla Francji Ludwika VIII Lwa i Blanki Kastylijskiej, córki króla Alfonsa VIII Szlachetnego. Jego starszymi braćmi byli król Ludwik IX Święty, hrabia Robert I d’Artois i Alfons z Poitiers.

Dzięki poparciu papiestwa uzyskał koronę Sycylii. Dążył do opanowania basenu Morza Śródziemnego i podboju Bizancjum. Jego ambitne plany zniweczyły nieszpory sycylijskie z 1282 roku, które doprowadziły do utraty Sycylii i wieloletniej wojny z Aragonią, która ciągnęła się jeszcze wiele lat po śmierci Karola.

Neapol

herb Karola I

Carlo II di Napoli (pol. Karol II Andegaweński, zwany Kulawym, fr. Charles II d'Anjou, węg. Anjou Károly) (* 1254, † 5 maja 1309 w Neapolu) – król Sycylii i Neapolu, tytularny król Jerozolimy. Syn króla Neapolu i Sycylii Karola I Andegaweńskiego i Beatrycze, córki hrabiego Prowansji – Rajmunda Berengara IV.

W 1268 r. otrzymał od ojca we władanie księstwo Salerno. Pomagał mu też w rządach, sprawując trzykrotnie w jego imieniu regencję. W 1270 r. został ożeniony z księżniczką Marią Węgierską. Mariaż ten służył przeciągnięciu dziadka panny młodej, Beli IV, na stronę Karola I w planowanej wojnie z Bizancjum. Wojna ta nigdy nie wybuchła, ale to małżeństwo pozwoli później Andegawenom zdobyć tron Węgier. Był bardzo nieśmiałym człowiekiem, pozbawionym wiary we własne umiejętności. W dzieciństwie przeżył wypadek, ale do końca życia kulał.

Węgry

Herb Karola Martela

Carlo Martello d'Angiò (pol. Karol Martel Andegaweński, fr. Charles d'Anjou, węg. Anjou Martell Károly) (* 1271, † 12 sierpnia 1295) – członek bocznej linii dynastii Kapetyngów, najstarszy syn króla Neapolu Karola II Andegaweńskiego i Marii Węgierskiej. Urodził się we wrześniu, ewentualnie pod koniec sierpnia, 1271 roku[1].

Po bezpotomnej śmierci swego wuja króla Węgier – Władysława IV, zgłosił swe pretensje do tronu w Budzie. W latach 1290–1295 tytularny król Węgier.


Carlo Roberto d'Angiò lub Carlo I d'Ungheria, Caroberto i Carlo I Roberto (pol. Karol Robert lub Karol I Robert[2][3], węg. I. Károly lub Károly Róbert, chor. Karlo I. Robert, słow. Karol I. Róbert, cz. Karel I. Robert) (* 1288, † 16 lipca 1342) – pierwszy z Andegawenów na tronie węgierskim (od 1308), koronowany w 1310 roku. Członek bocznej linii dynastii Kapetyngów. Najstarszy syn Karola Martela (tytularnego króla Węgier w latach 1290-1295) z rodu Andegawenów i Klemencji Habsburg (córki króla Rudolfa I Habsburga).

Polska

Domena Ludwika I
Herb Ludwika I

I. Lajos lub I. Nagy Lajos (pol. Ludwik Węgierski, chor. Ludovik I. Anžuvinac, cz. Ludvík I. Veliký lub Ludvík I. Uherský, słow. Ľudovít I. lub Ľudovít Veľký) (* 5 marca 1326 w Wyszegradzie, † 10 września 1382 w Trnawie) – król Węgier w latach 1342–1382, król Polski w latach 1370–1382.

Ludwik pochodził z rodu Andegawenów (gałąź Kapetyngów) – dynastii rządzącej Węgrami od 1308 do 1382. Jego ojcem był król Węgier Karol Robert, a matką Elżbieta Łokietkówna, córka króla Polski Władysława I Łokietka i siostra Kazimierza III Wielkiego. Na mocy układów między Węgrami i Polską, dynastia andegaweńska miała prawo przejąć tron polski, w wypadku śmierci króla, Kazimierza Wielkiego, gdyby ten nie zostawił dziedzica płci męskiej. Elżbieta była głównym doradcą Ludwika, a jej pozycja na Węgrzech była bardzo silna. Ludwik wstąpił na tron węgierski po śmierci ojca, Karola Roberta w 1342[4].

  1. ↑ Sroka, Genealogia Andegawenów węgierskich, s. 9.
  2. ↑ O. Balzer: Genealogia Piastów, Akademia Umiejętności, 1895.
  3. ↑ M. J. Serwański, J. Dobosz: Słownik władców średniowiecznych, Poznańskie, Wydawnictwo Sp. z o.o., 1998.
  4. ↑ W. Dworzaczek, Genealogia, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1959, tabl. 85.
Źródło: „https://natusiewicz.pl/europa/index.php?title=Idea_andegaweńska&oldid=39705”