Keleti magyarok
| Strona | Autorzy | Nota |
| [1] | [2] | Ten artykuł został przetłumaczony z Wikipedii w języku angielskim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku angielskim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach. |
Keleti magyarok (pol. Wschodni Węgrzy) w nauce odnosi się do ludów spokrewnionych z Proto-Węgrami, czyli teoretycznie części starożytnej społeczności, która w okresie wędrówek ludności pozostała w okolicach Uralu (na granicy europejsko-azjatyckiej) i jako taka nie wziąć udział w węgierskim podboju Kotliny Karpackiej.
Możliwe lokalizacje poprzedników Węgrów
Yugra
Yugra (gr. Οὔγγροι) niektórzy uważają, że był to węgierski Urheimat (ojczyzna), który jest dziś zamieszkany przez Mansi i Chanty, dwie powiązane grupy etniczne.[1][2]
Magna Hungaria
Główny artykuł: Magna Hungaria
Terminu „wschodni Węgrzy” używa się także w odniesieniu do Magna Hungarii brata Juliana (fl. 1235), położonego w Baszkortostanie (kraju Baszkirów). gdzie Julian mógł porozumieć się z mieszkańcami w swoim węgierskim języku.[3]
Savard Węgrzy
Według węgierskiej nauki istniała grupa „Węgrów Savardów”, która w VIII wieku oderwała się i przedostała się przez Kaukaz na terytorium Persji.[4][5]
Teoria Kummagyarii
Istnieje także teoria „Kummagyaria” (łac. Cummageria),[6] według której pozostająca w tyle grupa posiadała kraj na północ od Kaukazu. Według László Bendefy'ego przybliżona lokalizacja Kummagyaria to obszar nadbrzeżny rzeki Kuma w południowej Rosji. Odorico Raynaldi (1595–1671) wspominał o stosunkach papieskich z Jeretanią (węg. Gyeretyán), zwanym władcą Węgrów, Malkaitów i Alanów, w latach dwudziestych XIV w.[7][8] O tej ostatniej informacji wspomniał już wcześniej polski dyplomata Andrzej Taranowski (1569).[9] W 1712 roku przez te tereny przejeżdżał francuski podróżnik Aubrey de la Motraye. Z jego notatek wynika, że z tego, co usłyszał od miejscowej ludności tatarskiej, utrzymywał, że miasto Mazsar było dawniej zamieszkane przez Węgrów.[10]
Zobacz także
Przypisy
- ↑ Daniel Abondolo. The Uralic Languages. wyd. Routledge. s. 389. ISBN 978-1-136-13500-2. Cytat: „After the speakers of proto-Hungarian broke away (roughly seventh to fifth century BC), the linguistic ancestors of the Khanty and the Mansi remained in western Siberia, where they ...”.
- ↑ Denis Sinor. The Cambridge History of Early Inner Asia. wyd. Cambridge University Press. s. 254. ISBN 978-0-521-24304-9. Cytat: „Mansi (cognate with the Hungarian Magy-ar) and Khanty which probably denotes "people" (cf. the cognate Hungarian had "army, host" < hodu, < Finn-Ugric *konta). The question of how the name Ugra etc., deriving perhaps from Onoghur, came to be applied to them by the Rus' and Arab ...”.
- ↑ Arnold Joseph Toynbee, Constantine Porphyrogenitus and his world, Oxford University Press, 1973, s. 421.
- ↑ István Dienes. The Hungarians cross the Carpathians. wyd. Corvina Press. (1972) s. 9. Cytat: „Apart from the few groups remaining in Magna Hungaria and the Savard Hungarians who passed beyond the Caucasian Mountains towards the Persian ...”.
- ↑ Lajos Gubcsi, Hungary in the Carpathian Basin, MoD Zrínyi Media Ltd, 2011
- ↑ László Bendefy (1942). 'A magyarság kaukázusi öshazája: Gyertyán országa'. Cserépfalvi.
- ↑ Társaság, Magyar Földrajzi (1942). 'Foldrajzi Kozlemenyek'. Vol. 70. s. 162.
- ↑
Papież został poinformowany o mocnym przywiązaniu Madziarów azjatyckich, Malkaitów i Alanów do jednej prawdziwej religii. Narody te, mimo że są otoczone siecią bezbożnych, przesądnych obrzędów, zachowały nieskazitelną wiarę w swoją wiarę. Najważniejszym wydarzeniem w tym względzie jest Jeretanii, potomek królewskiej krwi Madziarów. Ponieważ poprosił o katolickiego wysłannika Stolicy Apostolskiej, papież wysłał do niego biskupa Samarkandy, aby umocnił ich wiarę i uprosił znajdujących się wśród nich zakonników, aby pozostali niezachwiani.
- ↑
Pozdrowienia dla naszych drogich dzieci, Jeretanii i wszystkich chrześcijańskich Madziarów, Malkaitów i Alanów! Sprawiło nam to dość wielkie i naturalne szczęście, że Najdroższy Stwórca, którego wezwanie jest nieustanne i rozprzestrzenia się na cały świat, na wszystkich, których wybiera, aby odkryli swoje miłosierdzie, a także dla swego jedynego Syna, swoją miłością nie do opisania słowami, które nieustannie ogarniają każdą rodzinę chrześcijańską, obejmują Was, dotkniętych prawdziwą wiarą, nauką Pisma Świętego i światłem Kościoła apostolskiego, wśród tych ze wschodnich części świata, którzy jeszcze nie przyjęli łaski chrześcijaństwa.
- ↑ Tardy, Lajos. ’'Régi hírünk a világban'’, Gondolat, Budapest, 1979 [potrzebna strona]
Źródła
- Pál Engel. Realm of St. Stephen: A History of Medieval Hungary. wyd. I.B.Tauris. s. 99. ISBN 978-1-85043-977-6.
- Iván Boldizsár. The New Hungarian Quarterly. wyd. Lapkiadó Publishing House. (1988) Vol. 29. s. 127.
- András Róna-Tas. Chuvash studies. wyd. Akadémiai Kiadó. (1982) s. 52. ISBN 978-963-05-2851-1.