Kincstartó

Z Europa Środkowa
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Strona Autorzy Nota
[1] [2] Ten artykuł został przetłumaczony z Wikipedii w języku angielskim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku angielskim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach.
Strona Autorzy Nota
[3] [4] Ten artykuł został przetłumaczony z Wikipedii w języku węgierskim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku węgierskim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach.
Strona Autorzy Nota
[5] [6] Ten artykuł został przetłumaczony z Wikipedii w języku węgierskim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku węgierskim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach.

Kincstartó, także Főkincstartó − skarbnik. Główny urzędnik finansowy średniowiecznych Węgier od XIV wieku. Po raz pierwszy pojawił się za czasów Karola Roberta jako podwładny ówczesnego mistrza skrabu, następnie od 1377 był samodzielnym urzędnikiem. Ponieważ izba królewska nie była zjednoczoną organizacją aż do reform podatkowych i finansowych Macieja Korwina w 1467 r., w wielu przypadkach był on w zasadzie głównym urzędnikiem finansowym, a każda izba była tylko luźno zależna od niego. Do jego kompetencji należały mennictwo, wydobycie rudy, cła, sprawy solne, nakładanie podatków i transakcje kredytowe władców. Po 1377 roku nazywano go baronem, ale nie był jednym z „prawdziwych baronów” kraju.

Poniższa lista zawiera skarbników Królestwa Węgier w latach 1340-1531

XIV wiek

Okres Imię i nazwisko Monarcha Uwagi Źródło
1306
Rátót II. Domokos (?)
ok.1325
Magyar Pál I. Károly pierwszy raz; "thesaurarius noster"; także kasztelan zamku Gímes (1322–1345) i "maior tavarnicorum" (1323–1326) [1][2]
ok.1325
Magyar Pál I. Károly pierwszy raz; "thesaurarius noster"; także kasztelan zamku Gímes (1322–1345) i "maior tavarnicorum" (1323–1326) [1][2]
ok.1327
János I. Károly "tezaurarius regalis et custos ecclesie Albensis"; kanonik w Fehérvár (1313–1345) [1]
1340 – ?
 Magyar Pál I. Károly drugi raz; "thesaurarius noster"; także kasztelan zamku Gímes (1322–1345) [3][2][4][5]
1351 – ?
 Mariadi Demeter I. Lajos "custos thesauri regis Ungarie"; także kanonik Nagyvárad (ok.1350); możliwe, że był tylko skarbnikiem królewskim ("custos thesauri regine"), jak w 1350 [6][7][8]
31 maja 1359 – 2 września 1370
 Demetrius I. Lajos także biskup Syrmii (1364–1368), później biskup Siedmiogrodu (1368–1376) [6][9][8][10]
1 lipca 1373 – 1377
 De Surdis János I. Lajos także biskup Vác (1363–1375), arcybiskup Ostrzyhomia (1376-1378) [11][2][8][10]
17 lipca 1377 – 24 lutego 1382
 Zámbó Miklós I. Lajos także ispán komitatu Trencsén i kasztelan zamku Trenčín (1377–1380), sędzia Jasów (1381–1383) [11][12][13][10]
1 stycznia 1383 – 6 stycznia 1389
 Jakcs András I. Mária & Zsigmond razem z bratem Györgyim (1383–1391) i Istvánem (1387–1389); także ispán komitatów Bereg (1382–1388) i Virovitica (1388) [14][15][16][10]
28 października 1383 – 11 maja 1391
 Jakcs György I. Mária & Zsigmond razem z bratem Andrásem (1382–1389 lub 1390) i Istvánem (1387–1389); także ispán komitatu Bereg (1382–1388) [14][15][16][10]
1387–1389
Jakcs István I. Mária & Zsigmond razem z bratem Andrásem (1382–1389 lub 1390) i razem z bratem Györgyim (1383–1391) [14][15][16]
10 lutego 1392/3 – 19 sierpnia 1393
 Szécsényi Frank I. Mária & Zsigmond także sędzia Jasów (1393) [17][18][10]
7 listopada 1394 – 4 maja 1396
 Szécsi Frank I. Mária & Zsigmond także ispán królewskiej posiadłości, wyspy Csepel (1396) [19][20][10]
1 czerwca 1397 – ?
 Szécsi Miklós Zsigmond brat Szécsi Franka (1394–1396) [19][21][10]
20 lutego 1398 – 20 kwietnia 1401
 Debrői István Zsigmond uczestniczył w buncie przeciwko królowi [22][21][10]
4 sierpnia 1398 – 17 marca 1401
 Kápolnai Mihály Zsigmond także biskup Nitry (1393–1399), później biskup Veszprém (1399–1402) [23][24][10]

XV wiek

Okres Imię i nazwisko Monarcha Uwagi Źródło
1401 – 1407
wakat
Wolne zadania zostały podzielone między Nicholasa Treutela i Marka z Norymbergi
[25][10]
21 kwietnia 1407 – 10 lipca 1408
 Ozorai Pipo Zsigmond także ispán komitataów: Temes, Csanád, Arad, Krassó, Keve (1404–1426), Csongrád i Fejér (1407–1426); także ispán komory solnej (1400–1426) [26][27][10]
12 grudnia 1408 – 1409
 Korbáviai Károly Zsigmond także kasztelan zamku Visegrád (1403–1409); członek−założyciel Zakonu Smoka (1408) [2][28][29]
4 lipca 1410 – 4 maja 1412
 de Nassis Zoelus Zsigmond także kasztelan zamku Buda (1402–1412) i ispán królewskiej posiadłości, Csepel (1404–1411) [7][28][29]
8 listopada 1412 – 12 marca 1436
 Rozgonyi I. János Zsigmond także ispán komitatów: Sáros (1409–1435), Zemplén (1428–1435) i Szepes (1435–1437); także mistrz skarbu (1433–1438); w okresie 22 lutego 1436 – 12 marca 1436 razem z Országh Mihálym [30][31][29]
22 lutego 1436 – 3 grudnia 1438
 Országh Mihály Zsigmond & Albrecht po raz pierwszy [32][33][29]
1437 – ?
 Lemmel Mátyás Albrecht
9 kwietnia 1438 – 6 września 1438
 Szentgyörgyi László Albrecht [19][34][29]
1439
 Noffri Lénárd Albrecht zgodnie z datą conceptus [26][33][29]
11 czerwca 1439 – 15 lipca 1440
 Töttös László Albrecht po raz pierwszy [35][36][29]
28 lipca 1440 – 21 listopada 1453
 Ország Mihály brak po raz drugi; wspierał Władysław Warneńczyk w wojnie domowej; także ispán komitatu Sopron (1441–1445) i Nyitra (1448–1458); jeden z Siedmiu Kapitanów Królestwa (1445–1446) [32][34][29]
21 listopada 1453 – 12 października 1455
 Várdai Miklós V. László także ispán komitatu Szabolcs (1453–1456) [12][37][29]
18 maja 1456 – 1 czerwca 1456
 Töttös László V. László po raz drugi [35][38][29]
14 lipca 1457 – ?
 Turóci Benedek V. László także ispán komitatu Varaždin (1452–1458) [35][38][29]
1458
 Thuz János I. Mátyás [35][39][40][41]
1459 – 1464
 Szapolyai Imre I. Mátyás także ispán komory solnej (1459) i Kapitan Górnych Węgier (1460–1463) [42][43][40][44]
1464 – 1467
 Besenyői Bertalan I. Mátyás za jego kadencji rozpoczęły się reformy podatkowe i centralizacja gospodarcza; pierwszy skarbnik królewski, o którym nie mówiono "baronus" [45][46][40][44]
1467 – 1469
 Csezmicei János I. Mátyás razem z Ernuszt I. János (1467–1476); posiadał tytuł "arch-treasurer"; także biskup Pécs (1459–1472) [47][46][40][48]
1469 – 1476
 Ernuszt I. János I. Mátyás razem z Janus Pannonius (1467–1469); także ispán komitatów: Kőrös, Zólyom i Turóc (1469–1476); także ban Slawonii (1473–1476); zainspirował króla Macieja do reformy królewskich dochodów i zniesienia poprzednich zwolnień podatkowych [49][50][51][48]
1476 – 1478
 Handó György I. Mátyás także proboszcz w Pécs (1465–1478) [52][53][51][48]
1478 – 1490
 Nagylucsei Orbán I. Mátyás także proboszcz w Fehérvár (1474–1481), biskup Győr (1481–1486) i biskup Eger (1486–1491); administrował także archidiecezją Wiednia (1485–1490) i był szefem sądu palatyna (1487–1491); zrezygnował z funkcji skarbnika królewskiego podczas koronacji Władysława II [54][55][56][48]
1490 – 1492
 Thuz Osvát II. Ulászló brat Thuza Jánosa (1458); także biskup Zagrzebia (1466–1499) [57][58][56][59]
1492
 Baumkircher Vilmos II. Ulászló [60][59]
1492 – 1494
 Szegedi Lukács II. Ulászló także biskup Bośni (1491–1493), później biskup Csanád (1493–1500) [61][62][56][59]
1494 – 1496
 Ernuszt Zsigmond II. Ulászló syn Jana I Ernuszta (1467–1476); także biskup Pécs (1473–1505) i ban Dalmacji i Chorwacji (1494–1496) i ban Slawonii (1494–1498); na diecie w 1496 roku został oskarżony o sprzeniewierzenie królewskich dochodów podatkowych, w wyniku czego został zdegradowany i uwięziony [49][63][56][59]
1496 – 1500
 Wemeri Zsigmond II. Ulászló pełniący obowiązki skarbnika ("administrator regius") do 1498; również commendator proboszcza Lelesza i kanonika Egeru (1494–1498) [12][64][56][59]

XVI wiek

Okres Imię i nazwisko Monarcha Uwagi Źródło
1500 – 1504
 Bornemissza János II. Ulászló [45][65][56][66]
1504 – 1505
 Telegdi István II. Ulászló [35][67][66]
1506 – 1509
 Batthyány Benedek II. Ulászló pierwsza kadencja; także kasztelan zamku Buda (1506–1514); oskarżony o oszustwa i malwersacje przez swoich przeciwników, w wyniku czego został zwolniony i objęty śledztwem [60][68][66]
1509 – 1510
 Várdai Ferenc II. Ulászló wnuk Mikołaja Várdaia (1453–1456); także biskup Vác (1509–1514) [57][68][66]
1510 – 1511
 Batthyány Benedek II. Ulászló druga kadencja, przywrócony po udowodnieniu jego niewinności; także kasztelan zamku Buda (1506–1514) [60][69][66]
1512 – 1513
 Herendi Miklós II. Ulászló pełniący obowiązki skarbnika ("administrator regius") aż do 1512 [15][70][71]
1513 – 1516
 Beriszló Péter II. Ulászló także biskup Veszprém (1512–1520); także ban Jajce (1513–1516), ban Dalmacji, Chorwacji i Slawonii, przeor Vrany i Kapitan Senj (1513–1520) [45][72][71]
1516 – 1517
 Szalkai László II. Lajos także biskup Vác (1513–1522) [73][74][71]
1517 – 1519
 Várdai Pál II. Lajos po raz pierwszy [75][76][71]
1519 – 1520
 Batthyány Benedek II. Lajos trzecia kadencja [60][77][71]
1520 – 1521
 Várdai Pál II. Lajos druga kadencja; także biskup Veszprém (1520–1524) [75][77][78]
1521
 Báthory András II. Lajos także ispán komitatu Szatmár (1506–1528); także dowódca twierdzy Belgrad (1521) [60][79][78]
1522 – 1523
 Thurzó Elek II. Lajos pierwsza kadencja; także Master of the Chamber (1521–1526) [80][81][78]
1523 – 1524
 Várdai Pál II. Lajos trzecia kadencja; także biskup Veszprém (1520–1524), później biskup Eger (1524–1526) [75][82][78]
1525
 Thurzó Elek II. Lajos druga kadencja; także Master of the Chamber (1521–1526) i mistrz skarbu (1523–1527); uwięziony, a majątek Fugger–Thurzó został na krótko skonfiskowany w 1525 r. [80][82][78]
1525 – 1526
 Dóczi János II. Lajos pierwsza kadencja; także Royal Chamberlain (1515–1526) [83][84][85]
1526
 Thurzó Elek II. Lajos trzecia kadencja; także Master of the Chamber (1521–1526) i mistrz skarbu (1523–1527); ostatni królewski skarbnik średniowiecznego królestwa [80][86][85]
1526
 Dóczi János I. János druga kadencja; lojalny wobec Jana I Szapolyaia [83][87]

XVI wiek

Okres Imię i nazwisko Monarcha Uwagi Źródło
1526 – 1529
 Tornallyai Jakab I. János lojalny wobec Jana I Szapolyaia [88]
1527 – 1531
 Gerendi Miklós I. Ferdinánd lojalny wobec Ferdynanda I; był pierwszym President of the Hungarian Chamber, ale nadal określał się jako „królewski skarbnik”; także biskup Siedmiogrodu (1528–1540) [89][90][91]
1529 – 1534
 Gritti Alajos I. János także wicekról Węgier, wyznaczony na biskup Egeru i ispán komitatu Máramaros (1529–1534); także regent Węgier (1530–1534), później Kapitan Węgier (1532–1534), stracony po oblężeniu Medgyes (1534) [92][93]
1530 – 1531
 Nádasdy Tamás I. János działał dla Gritti Alajosa (1529–1534) [94][95]
1532 – 1534
 Dóczi János I. János trzecia kadencja; działał dla Gritti Alajosa (1529–1534); stracony po oblężeniu Medgyes (1534) [96][97]
1534 – 1540 (1551)
 Fráter György / George Martinuzzi I. János także biskup Nagyvárad i dożywotni hrabia komitatu Bihar (1534–1551); nazywał się „królewskim skarbnikiem” aż do jego zabójstwa w (1551), ale w rzeczywistości pozycja przestała istnieć po śmierci Jana I Szapolyaia (1540) [98][97]

Po zajęciu Budy przez Turcję pozycja ta stopniowo traciła swoją wiodącą rolę, choć pozostała, a szefowie i prezesi Izby Królewskiej stali się głównymi urzędnikami finansów królewskich (i państwowych) (przywódcami finansowymi Królestwa Węgier).

Wybrani skarbnicy

Stephen Werbőczy
Term Incumbent Diet Notes Source
1511 Telegdi István 1511 (Rákos) baron; poprzednio także skarbnik królewski (1504–1506); wybrany przez dietę do pobierania podatku nadzwyczajnego [99][100]
Szentpéteri László mniej szlachetny; wybrany przez dietę do pobierania podatku nadzwyczajnego [19][100]
1518–1519 Paksi János 1518 (Bács) baron; wybrany przez dietę do pobierania podatków nadzwyczajnych, a także został członkiem rady królewskiej [101]

[102]

Szobi Mihály mniej szlachetny; wybrany przez dietę do pobierania podatku nadzwyczajnego [19][102]
1521–1522 Ráskai Gaspar 1521 (Buda) baron; wybrany przez Sejm do pobierania podatków nadzwyczajnych po upadku Belgradu w 1521 r.; także ispán komitatu Nógrád (od 1514) [103][104]
Werbőczy István baron; wybrany przez Sejm do pobierania podatków nadzwyczajnych po upadku Belgradu w 1521 r.; także Chief Justice (1514–1525) [105][104]
Essegvári Franko mniej szlachetny; wybrany przez Sejm do pobierania podatków nadzwyczajnych po upadku Belgradu w 1521 r. [106][104]
Kanizsai László mniej szlachetny; wybrany przez Sejm do pobierania podatków nadzwyczajnych po upadku Belgradu w 1521 r. [107][104]

Przypisy

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Weisz 2015, str. 528.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Markó 2006, str. 359.
  3. ↑ Weisz 2015, str. 529.
  4. ↑ Soós 1999, str. 19.
  5. ↑ Engel 1996, str. 317.
  6. ↑ 6,0 6,1 Weisz 2015, str. 531.
  7. ↑ 7,0 7,1 Markó 2006, str. 360.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 Soós 1999, str. 20.
  9. ↑ Markó 2006, str. 307.
  10. ↑ 10,00 10,01 10,02 10,03 10,04 10,05 10,06 10,07 10,08 10,09 10,10 10,11 Engel 1996, str. 52.
  11. ↑ 11,0 11,1 Weisz 2015, str. 534.
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 Markó 2006, str. 368.
  13. ↑ Soós 1999, str. 22.
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 Weisz 2015, str. 535.
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 Markó 2006, str. 357.
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 Soós 1999, str. 23.
  17. ↑ Markó 2006, str. 293.
  18. ↑ Soós 1999, str. 24.
  19. ↑ 19,0 19,1 19,2 19,3 19,4 Markó 2006, str. 365.
  20. ↑ Soós 1999, str. 25.
  21. ↑ 21,0 21,1 Soós 1999, str. 26.
  22. ↑ Markó 2006, str. 358.
  23. ↑ Markó 2006, str. 352.
  24. ↑ Soós 1999, str. 28.
  25. ↑ Soós 1999, str. 29.
  26. ↑ 26,0 26,1 Markó 2006, str. 361.
  27. ↑ Soós 1999, str. 30.
  28. ↑ 28,0 28,1 Soós 1999, str. 32.
  29. ↑ 29,00 29,01 29,02 29,03 29,04 29,05 29,06 29,07 29,08 29,09 29,10 Engel 1996, str. 53.
  30. ↑ Markó 2006, str. 364.
  31. ↑ Soós 1999, str. 34.
  32. ↑ 32,0 32,1 Markó 2006, str. 244.
  33. ↑ 33,0 33,1 Soós 1999, str. 35.
  34. ↑ 34,0 34,1 Soós 1999, str. 36.
  35. ↑ 35,0 35,1 35,2 35,3 35,4 Markó 2006, str. 366.
  36. ↑ Soós 1999, str. 37.
  37. ↑ Soós 1999, str. 38.
  38. ↑ 38,0 38,1 Soós 1999, str. 39.
  39. ↑ Soós 1999, str. 40.
  40. ↑ 40,0 40,1 40,2 40,3 Kubinyi 1957, str. 29.
  41. ↑ C. Tóth et al. 2016, str. 128.
  42. ↑ Markó 2006, str. 251.
  43. ↑ Soós 1999, str. 41.
  44. ↑ 44,0 44,1 C. Tóth et al. 2016, str. 129.
  45. ↑ 45,0 45,1 45,2 Markó 2006, str. 350.
  46. ↑ 46,0 46,1 Soós 1999, str. 42.
  47. ↑ Markó 2006, str. 444.
  48. ↑ 48,0 48,1 48,2 48,3 C. Tóth et al. 2016, str. 130.
  49. ↑ 49,0 49,1 Markó 2006, str. 355.
  50. ↑ Soós 1999, str. 44.
  51. ↑ 51,0 51,1 Kubinyi 1957, str. 30.
  52. ↑ Markó 2006, str. 311.
  53. ↑ Soós 1999, str. 45.
  54. ↑ Markó 2006, str. 242.
  55. ↑ Soós 1999, str. 46.
  56. ↑ 56,0 56,1 56,2 56,3 56,4 56,5 Kubinyi 1957, str. 31.
  57. ↑ 57,0 57,1 Markó 2006, str. 367.
  58. ↑ Soós 1999, str. 48.
  59. ↑ 59,0 59,1 59,2 59,3 59,4 C. Tóth et al. 2016, str. 131.
  60. ↑ 60,0 60,1 60,2 60,3 60,4 Markó 2006, str. 349.
  61. ↑ Markó 2006, str. 343.
  62. ↑ Soós 1999, str. 49.
  63. ↑ Soós 1999, str. 51.
  64. ↑ Soós 1999, str. 52.
  65. ↑ Soós 1999, str. 53.
  66. ↑ 66,0 66,1 66,2 66,3 66,4 C. Tóth et al. 2016, str. 132.
  67. ↑ Soós 1999, str. 54.
  68. ↑ 68,0 68,1 Soós 1999, str. 55.
  69. ↑ Soós 1999, str. 56.
  70. ↑ Soós 1999, str. 57.
  71. ↑ 71,0 71,1 71,2 71,3 71,4 C. Tóth et al. 2016, str. 133.
  72. ↑ Soós 1999, str. 58.
  73. ↑ Markó 2006, str. 328.
  74. ↑ Soós 1999, str. 59.
  75. ↑ 75,0 75,1 75,2 Markó 2006, str. 257.
  76. ↑ Soós 1999, str. 60.
  77. ↑ 77,0 77,1 Soós 1999, str. 61.
  78. ↑ 78,0 78,1 78,2 78,3 78,4 C. Tóth et al. 2016, str. 134.
  79. ↑ Soós 1999, str. 62.
  80. ↑ 80,0 80,1 80,2 Markó 2006, str. 254.
  81. ↑ Soós 1999, str. 63.
  82. ↑ 82,0 82,1 Soós 1999, str. 64.
  83. ↑ 83,0 83,1 Markó 2006, str. 353.
  84. ↑ Soós 1999, str. 65.
  85. ↑ 85,0 85,1 C. Tóth et al. 2016, str. 135.
  86. ↑ Soós 1999, str. 66.
  87. ↑ Soós 1999, str. 67.
  88. ↑ Soós 1999, str. 68.
  89. ↑ Markó 2006, str. 356.
  90. ↑ Soós 1999, str. 73.
  91. ↑ Fallenbüchl 1988, str. 109.
  92. ↑ Markó 2006, str. 131.
  93. ↑ Soós 1999, str. 69.
  94. ↑ Markó 2006, str. 241.
  95. ↑ Soós 1999, str. 70.
  96. ↑ Markó 2006, str. 353.
  97. ↑ 97,0 97,1 Soós 1999, str. 71.
  98. ↑ Markó 2006, str. 106.
  99. ↑ Markó 2006, str. 366.
  100. ↑ 100,0 100,1 Soós 1999, str. 75.
  101. ↑ Markó 2006, str. 362.
  102. ↑ 102,0 102,1 Soós 1999, str. 76.
  103. ↑ Markó 2006, str. 364.
  104. ↑ 104,0 104,1 104,2 104,3 Soós 1999, str. 77.
  105. ↑ Markó 2006, str. 258.
  106. ↑ Markó 2006, str. 355.
  107. ↑ Markó 2006, str. 358.

Powiązane artykuły

  • Fortunatus Imre (Szerresés Imre) - II. Louis (potomek Żydów sefardyjskich)

Linki zewnętrzne

Źródła

  • C. Tóth, Norbert; Horváth, Richárd; Neumann, Tibor; Pálosfalvi, Tamás (2016). Magyarország világi archontológiája, 1458–1526, I. Főpapok és bárók [Świecka archontologia Węgier, 1458–1526, tom I: Prałaci i baronowie]. MTA Bölcsészettudományi Kutatóközpont Történettudományi Intézete. ISBN 978-963-4160-35-9.
  • Engel, Pál (1996). Magyarország világi archontológiája, 1301–1457, I. [Świecka archontologia Węgier, 1301–1457, Volume I]. História, MTA Történettudományi Intézete. ISBN 963-8312-44-0.
  • Engel, Pál (2001). The Realm of St Stephen: A History of Medieval Hungary, 895–1526. I.B. Tauris Publishers. ISBN 1-86064-061-3.
  • Fallenbüchl, Zoltán (1988). Magyarország főméltóságai [Wysocy urzędnicy państwowi na Węgrzech]. Maecenas Könyvkiadó. ISBN 963-02-5536-7.
  • Kubinyi, András (1957). A kincstári személyzet a XV. század második felében [Personel skarbu w II pol. XV wieku]. Tanulmányok Budapest Múltjából 12. Akadémiai Kiadó. str. 25–49.
  • Markó, László (2006). A magyar állam főméltóságai Szent Istvántól napjainkig: Életrajzi Lexikon [Wysocy urzędnicy państwowi na Węgrzech od króla św. Stefana do naszych czasów: Encyklopedia biograficzna]. Helikon Kiadó. ISBN 963-547-085-1.
  • Soós, Ferenc (1999). Magyarország kincstartói, 1340–1540 [Królewscy „nosiciele sakiewek” na Węgrzech, 1340–1540]. Argumentum. ISBN 963-446-118-2.
  • Weisz, Boglárka (2015). Ki volt az első kincstartó? A kincstartói hivatal története a 14. században [Kto był pierwszym skarbnikiem? Historia kancelarii skarbnika w XIV wieku]". Történelmi Szemle. Hungarian Academy of Sciences. 57 (4): str. 527–540. ISSN 0040-9634.
Źródło: „https://natusiewicz.pl/europa/index.php?title=Kincstartó&oldid=31628”