Notka
Klobusiczky Ferenc József János (* 29 listopada 1707, Eperjes – † 5 kwietnia 1760, Pest), baron Klobusic i Zethény, węgierski duchowny katolicki, kilkakrotnie biskup, następnie arcybiskup Kalocsy.
Jego życie
Potomek szlacheckiego rodu Klobusiczkych. Jego ojcem był radca królewski baron István Klobusiczky z Zétény (1683-1717), zaś matką Klára Kapy († 1757) z Kapiváru. Liceum ukończył w Eperjes, a następnie studiował w Wiedniu. Już wtedy nadał opactwu Veszprém imię św. Jakuba. W 1726 został uczniem Collegium Germanicum Hungaricum. Uzyskał doktorat z teologii w Rzymie i został kanonikiem laterańskim w 1730 roku. Od sierpnia tego samego roku jest proboszczem parafii Nagyfédémes i Jóka. Od 1731 r. kanonik szepesu, a od 1732 r. kanonik ostrzyhomski. Od 1733 był archidiakonem Gömör, a następnie Sasvár, od 1734 wikariuszem arcybiskupim, od kapituły grudniowej, arcykapłanem.
Od 21 kwietnia 1741 r. był biskupem Transylwanii, jednak ponieważ zachował swoje majątki także w Ostrzyhomiu, został ukarany przez Stolicę Apostolską, w związku z czym uznał swoje biskupstwo dopiero od 1743 r. Później, od 1748 r., został biskupem diecezji Zagrzebia, a od 30 lipca 1751 r. arcybiskupem Kalocsy, gdzie założył instytut szkolenia księży. W nowo zasiedlonych wsiach zakładał parafie. Od 1751 r. był przewodniczącym siedmioosobowego zarządu i tym samym do końca życia mieszkał w Peszcie.
Dzieła
- Systema mundi coelestis. Per quaesita et resonsa in synopsi proposita. Cassoviae. 1726
- De communione suffragiorum, pro mortuis ex clero deinceps ineunda. Tyrnaviae, 1734
- Epistola paraenetica ad clerum Zagrabiensem. Zagrabiae, 1751
- Epistola pastoralis ad archiepiscopatus Colocensis et Bacsiensis ecclesiarum canonice unitarum clerum. Budae, 1756 (2 wydanie, Wiedeń, 1756)
Źródła
|
|