Krassói csata
Strona | Autorzy | Nota |
[1] | [2] | Ten artykuł został przetłumaczony z Wikipedii w języku węgierskim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku węgierskim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach. |
NotkaKrassói csata (pol. Bitwa nad Karašką) odbyła się na prawym brzegu rzeki Karaški 24 sierpnia 1526 r. W tym miejscu arcybiskup Pál Tomori z Kalocsa walczył z tureckimi najeźdźcami między 20 a 26 sierpnia. Tego dnia Tomori rozbił 1,5, raza liczniejszą armię wroga. Historia18 maja 1521 sułtan Sulejman I wypowiedział woję Ludwikowi II Jagiellonowi, królowi Węgier i Czech. Królestwo Węgier nie było w pełni przygotowane do wojny. Potężne Imperium Osmańskie zostało skonfrontowane z państwem węgierskim, które pogrążyło się w feudalnej anarchii. 29 sierpnia 1521 r. upadł klucz Węgier, Nándorfehérvár i kilka innych mocnych fortwc, takich jak Szabács i Zimony. Stworzyło to ogromną wyrwę na pierwszej linii granicznej. Od 1523 r. południowe rubieże chronione były przez wojska arcybiskupa Pawła Tomoriego z Kalocsy, a jego kwatera główna została założona w Péterváradzie. W ciągu zaledwie dwóch miesięcy z grubsza przygotował fortecę i obronę. Przybył do PéterNagyváradu w czerwcu 1523 r., a już w sierpnia rozbił osmański oddział szturmowy (dowodzony przez Bośniaka Paszę Ferhása). W 1524 r. udało mu się zapobiec kilku drobnym napadom, a w 1525 r. Tomori miał nawet zdolność, by trochę nadszarpnąć stronę osmańską (złupić miasto Kolics w prowincji Szabács). Ponadto uwalnia Jajce i dwukrotnie skutecznie broni Kliss (Jajce: 1522, 1525; Klis: 1522, 1524), próbując zapobiec postępowi Osmanów. Jednak pomimo tych mniejszych zwycięstw Turcy powiększyli lukę na granicy (1522: Orsova, 1524: Severin). Kampania 152623 kwietnia 1526 r. Sulejman wyruszył ze swoją główną armią ze Stambułu. Węgrzy wiedzieli z raportów zarówno serbskiego despota Pavle Bakićia, jak i Węgrów, że Osmanowie rozpoczęli akcję przeciwko Królestwu Węgier, ale ci nie posłuchali. Byli raczej zajęci dietą z 24 kwietnia. Jednak ta dieta nie zajmowała się obroną kraju, ale interesami baronów i walką stronnictw. Było tam mnóstwo uzbrojonych żołnierzy, ale wszystko po to, aby jeden szlachcic mógł w razie potrzeby uderzyć na drugiego szlachcica. Dopiero w ostatnim dniu diety zajęto się kwestią obrony i chociaż wiele propozycji jest akceptowanych w toku dyskusji, niewiele można na to zaradzić. Tomori wysyła również pilne listy z prośbą o pieniądze do króla w maju i czerwcu, ale nie otrzymuje odpowiedzi. Zachowuje również tytuły arcybiskupie i inne tylko za namową papieża. Nuncjusz papieski Antonio Giovanni da Burgio jest jedynym, który wspiera Tomoriego wszystkimi pieniędzmi, za które można wystawić nawet 200 huzarów. 8 czerwca sułtan dociera na węgierskie pole bitwy (Belgrad, obecnie Belgrad). W tym czasie armia królewska nawet się nie zgromadziła. Armia osmańska przejmuje Pétervárad i Újlak. Defensywna heroiczna wytrwałość obrońców opóźniła atak osmański o tydzień lub dwa, ale nie mogła go powstrzymać, Pétervárad padł 27 lipca, a Újlak 8 sierpnia. Inne mniejsze węgierskie zamki padają szybko, trafiając w ręce osmański prawie bez strzału (np. Osijek). Sułtan spodziewał się, że Węgrzy będą bronić dobrze chronionej i bagnistej linii rzeki Drawy, ale tak nie było. Tomori nie próbował utrzymać rzeki ze swoją 2-3.000 jazdą, więc armia sułtana z łatwością przeprawiła się przez rzekę Drava. W tym czasie armia królewska zbierała się w Szekszárd, a 17 sierpnia dotarła do Báta. BitwaNawet wtedy Tomori nalegał na króla, by wysłał przynajmniej wszystkie posiłki, ale król nie wysłał rezerwy. Tomori następnie wraz ze strażnikiem koronnym Piotrem Perényi pomaszerowali nad Drawę, ale do tego czasu armia osmańska przeszła na drugą stronę, więc dowódca i jego licząca 6.000 żołnierzy armia pomaszerowali do komitatu Krassó, gdzie na bagnach utworzono obóz obronny. Następnie, 24 sierpnia, większa armia osmańska licząca około 10.000 żołnierzy najechała Krassó, którą Tomori i jego wojsko rozbili się i unicestwili w mniejszej bitwie. Tomori i jego armia chcieli skorzystać ze zwycięstwa, ale podczas Rady Bitewnej w Bath król i wodzowie zdecydowali, że Tomori odejdzie z głównej armii, dlatego zwycięstwo nie mogło zostać wykorzystane. Ostateczny wniosekTo zwycięstwo, choć niewielkie w porównaniu z tragedią pod Mohaczem, pokazało, że można przetrwać najazd Osmanów przy większej gotowości i jedności. Ponadto istnieją dowody na to, że Tomori nie był złym dowódcą, tylko że nie miał wystarczającej ilości pieniędzy i żołnierz, by realizować swoje koncepcje. Zasoby
|
Szablon:Magyar–török háború (1521–26)
|