Luka Ibrišimović
| Strona | Autorzy | Nota |
| [1] | [2] | Ten artykuł został przetłumaczony z Wikipedii w języku chorwackim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku chorwackim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach. |
NotkaLuka Ibrišimović (lub Imbrišimović)[1] (* ok. 1626,[2] PoĹľega lub Sibinj, †marzec 1698, PoĹľega) franciszkanin, bojownik antyturecki i przywĂłdca powstania w Slawonii. Ĺ»yciorysKształcił się w Velice, prawdopodobnie takĹĽe w Rzymie. Pełnił funkcję gwardiana w Našicach i Velice. W 1675 roku stał się twĂłrcą franciszkaĹ„skiego „srebrnego paĹ„stwa”. 22 marca 1675 roku biskup Zagrzebia Martin Borković mianował go swoim wikariuszem w tureckiej Slawonii. W 1683 roku, podczas ostatniej kampanii przeciwko monarchii HasburgĂłw, wielkiemu wezyrowi Kara Mustafie udało się wraz ze swoimi 200-tysięcznymi ĹĽołnierzami przedostać do Wiednia, ktĂłry oblegał przez 2 miesiące. Jednak 12 września na pomoc przybyli ĹĽołnierze polscy i niemieccy, ktĂłrzy doszczętnie rozbili armię turecką. Wielkie zwycięstwo dodało otuchy innym narodom i ich władcom i za namową PapieĹĽa monarchia habsburska, Republika Wenecka i Polska utworzyły sojusz „Świętej Ligi”, ktĂłrego celem było ostateczne wyzwolenie spod TurkĂłw. I podczas gdy armia cesarska wyzwalała Węgry, chorwacka armia ban wyzwalała Chorwację, lud wzniĂłsł zbrojne powstanie przeciwko wrogowi. Tym samym powstanie w Slawonii rozpoczął franciszkanin Luka Ibrišimović, ktĂłry o sytuacji na miejscu pisał do biskupa zagrzebskiego Mikulića, a w liście z 24 lutego 1688 roku pisał: „...Jesteśmy w skrajnym niebezpieczeĹ„stwie, poniewaĹĽ wrĂłg gromadzi się w Gradišce w coraz większej liczbie i ze wszystkich sił pracuje nad wypędzeniem stąd armii cesarskiej. Jeśli nadejdzie, rzeczywiście ją wypędzi, poniewaĹĽ ta armia nie działa na rzecz zachowania tych celĂłw, ale na rzecz rozproszenia biednego świata chrześcijaĹ„skiego, ktĂłry jest tak rozproszony, ĹĽe jeśli tu pozostanie, nie mając środkĂłw do ĹĽycia, nie będzie miał innego wyjścia, albo poddać się Turkom, albo umrzeć z głodu. , to nie powinno się zdarzyć, poniewaĹĽ jest karmione, zbierane od chłopĂłw i konfiskowane Turkom, reszty było pod dostatkiem. Przez zaniedbania ĹĽołnierzy aĹĽ do 2000 biednych chrześcijan obojga płci zginęło w tureckiej niewoli…” 12 marca 1689 roku na wzgĂłrzu Sokolovac niedaleko PoĹľegi o. Luka wraz z wojskiem ludowym pokonał TurkĂłw i od tego momentu otrzymał przydomek Sokol. Ze względu na te zasługi cesarz Leopold nadał mu przydomek.[3] Brat Luka i jego armia ludowa odegrali wielką rolę w wyzwoleniu Slawonii. Slawonia została wyzwolona w 1691 roku, a brat Luka natychmiast zorganizował zasiedlanie zdewastowanych terenĂłw i budowę kościołĂłw. Podobnie jak w Slawonii fra Luka zorganizował i wzniĂłsł lud do powstania w celu ostatecznego wyzwolenia od TurkĂłw, tak w 1689 roku z pomocą księdza Marko Mesicia wojska banskie i graniczne wyzwoliły Likę i Krbavę. Przypisy
Linki zewnętrzne
|
| ||||||||||||
