Luxemburgi Margit magyar királyné
| Strona | Autorzy | Nota |
| [1] | [2] | Ten artykuł został przetłumaczony z Wikipedii w języku węgierskim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku węgierskim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach. |
Notka
Luxemburgi Margit (cz. Markéta Lucemburská, niem. Margarethe von Luxemburg, chor. Margareta Luksemburška, wł. Margherita di Boemia, pol. Małgorzata Luksemburska; * 24 maja 1335, – † 7 września 1349, Visegrád), różni się od swojej siostry o tym samym imieniu, ale urodzonej po jej śmierci, księżniczki Małgorzaty Luksemburskiej (1373–1410), określa się ją także przymiotnikiem "Starsza"; czeska i niemiecka księżniczka królewska, niemiecko-rzymska księżniczka cesarska, królowa węgierska. Jest starszą przyrodnią siostrą królowej Anny Luksemburskiej i króla Węgier Zsigmonda, choć królowa Małgorzata nie dożyła narodzin swojej siostry i młodszego brata oraz pierwszej żony Ludwika I (Wielkiego). Jej życieUrodziła się w Pradze 24 maja 1335 roku jako pierworodna córka morawskiego wicehrabiego Karola Luksemburskiego (król czeski Karol I od 1346 r.) i jego pierwszej żony Blanki de Valois. Trzyletnia Margit została zaręczona z węgierskim i polskim następcą tronu Lajosem, starszym od niej o dziewięć lat, i zgodnie z traktatem zawartym pomiędzy morawskim arcyhrabią Károlym, synem czeskiego króla Jana, a Węgrem króla Károlya I 1 marca 1338 r., co zapewniło Polsce dziedzictwo. W tym samym roku została sprowadzona do Wyszehradu, aby przygotować ją do roli królowej i nauczyć się języka węgierskiego.[1]
Umowa małżeńska została podpisana po śmierci króla węgierskiego Károla I (16 lipca 1342) w obecności Karola Luksemburskiego 3 sierpnia 1342 w Visegrádzie[2] i po śmierci króla czeskiego Jana (26 sierpnia 1346) 26 września 1346 w obu przypadkach odnowiony. Już wtedy Małgorzata aktywnie uczestniczyła w życiu dworu, gdyż Ludwik I zwrócił się wraz z Małgorzatą w 1345 r. do papieża Klemensa VI z prośbą, aby „nadał augustianom mnichowi Istvánowi Szigetiemu, który studiował w Paryżu i wykładał już w kolegium zakonu w Tuluzie, tytuł i stopień magistra, gdyż nie było ani jednego mistrza teologii na Węgrzech od długiego czasu, którzy ją posiadają, a jej funkcjonowanie byłoby bardzo potrzebne.”[3] Ostatecznie małżeństwo mogło zostać zawarte po ukończeniu przez Małgorzatę 12 lat (24 maja 1347), gdyż dziewczęta mogły wychodzić za mąż po osiągnięciu tego wieku w średniowieczu, do tego czasu mogły umawiać się jedynie ze swoimi przyszłymi małżonkami.[4] W ten sposób małżeństwo miało miejsce w maju 1347 lub później, zanim Lajos wyjechał na kampanię neapolitańską w listopadzie 1347.[5] Olivér Vigándi, właściciel Vigántpetend, został lokajem królowej (węg. királyné tárnokmestere). Małgorzata mogła jednak być królową węgierską przez krótki czas, gdyż 7 września 1349 roku w wieku 14 lat padła ofiarą wielkiej zarazy europejskiej z lat 1348/49, podobnie jak przyszły syn jej zamordowanego szwagra, książę András z Kalabrii, następca tronu węgierskiego i neapolitańskiego rok wcześniej Martell Károly, 10 maja lub 19 czerwca 1348 r. Jej małżeństwo z Lajosem I pozostało bezdzietne. Miejsce jej pochówku jest niepewne, jej szczątki prawdopodobnie pochowano w bazylice Székesfehérvár.[6] Wdowiec po niej 20 czerwca 1353 poślubił Erzsébetet Kotromanić, córkę bośniackiego bana Stjepana II. Pochodzenie
Przypisy
Źródła
Więcej informacji
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
