Mýto pod Ďumbierom

Strona	Autorzy	Nota
[1]	[2]	Ten artykuł został przetłumaczony z Wikipedii w języku słowackim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku słowackim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach.

Strona	Autorzy	Nota
[3]	[4]	Ten artykuł pochodzi z Wikipedii w języku polskim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku polskim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach.

Mýto pod Ďumbierom (pol. Mýto pod Ďumbierom, węg. Vámos) – wieś (obec) na Słowacji położona w kraju bańskobystrzyckim, w powiecie Brezno. Znajduje się w Niżnych Tatrach, na dnie doliny Štiavnička. Przez wieś biegnie droga krajowa nr 72 z Podbrezovej w dolinie górnego Hronu do Liptowskiego Gródka na Liptowie. Topografia Mýto pod Ďumbierom znajduje się poniżej Ďumbiera (2043 m n.p.m.). Od strony zachodniej Horný Diel (842 m npm) opada w kierunku Mýto. Na południu znajduje się Malý Gápeľ, który kończy się zalesioną powierzchnią Zingoty (1170 m n.p.m.). Poniżej szczytu Šánske (847 m npm), które należy do Tatr Kráľovohoľskich, znajduje się najbardziej płaska część całego obszaru - Pohansko. Na południu należy również wspomnieć o zalesionej miejscowości Diel (900 m n.p.m.), która z nadajnikiem telewizyjnym wpada do wsi wąską Frlajzovou dolinou i wznosi się po zboczach łąk do Skałki (946 m n.p.m.). W dolinie potoku Štiavničky znajduje się źródło mineralne o podwyższonej zawartości żelaza. Historia Osada została założona przez górników, którzy wydobywali metale szlachetne dla miasta królewskiego Brezno i ​​Mennicy Kremnickiej oraz żelazo dla hut. Wieś wymieniana jest w zabytkach pisanych jako osada należąca do Brezna. Umożliwiło to zbudowanie drewnianego domu w wąskiej dolinie wokół potoku Štiavnička, w którym ludzie zatrzymywali się, odpoczywali i płacili miejskiemu poborcy opłat za wejście na teren. Na poczęstunek przyjeżdżali tu również miejscowi górnicy, którzy w Žlebie wymywali złoto ze strumienia lub spalali węgiel w Uhlisku. Osadnicy ci stopniowo zaczęli przygotowywać warunki do stałego zamieszkania. Zbudowali domy i zaczęli uprawiać ziemię wokół siebie, stając się chłopami. Choć historia miejscowości sięga 1696 roku, 40 lat przed tą datą stwierdzono, że osada liczyła „40 dusz”. Kilka innych dowodów również potwierdza, że ​​Mýto znajdowało się tutaj, zanim stało się gminą. Na przykład w 1683 r., gdy rektor gimnazjum w Breznie Ján Simonides i poeta Ján Milchovský wracali z wygnania w środku zimy, byli serdeczni i przyjaźni. Rok wcześniej wojska Tököli przetaczały się przez Mýto. Rok 1694 był na belce domu, który został zburzony w 1956 roku. Tak więc mieszkańcy byli naprawdę długo przed oficjalnym uznaniem miejscowości. Najwięcej mieszkańców było w 1940 roku, prawie 1200. Po wojnie wieś przeżyła największy rozwój, kiedy to wyremontowano prawie 88% domów rodzinnych. Wybudowano szkołę, remizę, 8 internatów, 2 hotele, 8 obiektów rekreacyjnych i rozbudowano szereg domków letniskowych. Obecnie wieś liczy 536 mieszkańców. Populacja W 2001 roku rozkład populacji względem narodowości i przynależności etnicznej wyglądał następująco: Słowacy – 98,38% Czesi – 0,54% Polacy – 0,18% Rusini – 0,36% Ukraińcy – 0,54% Według danych z dnia 31 grudnia 2012, wieś zamieszkiwało 518 osób, w tym 259 kobiet i 259 mężczyzn. Wyznania Ze względu na wyznawaną religię struktura mieszkańców kształtowała się w 2001 roku następująco: Katolicy rzymscy – 49,46% Ewangelicy – 32,01% Prawosławni – 1,26% Husyci – 0,18% Ateiści – 16,37% Nie podano – 0,18% Kultura i atrakcje Pomniki Kościół ewangelicki, jednonawowa budowla klasycystyczna z półkolistym prezbiterium i wieżą z lat 1823-1825. Budynek został odnowiony w 1932 roku, wieża pochodzi z XX wieku. Wnętrze jest sklepione sklepieniami pruskimi. Ołtarz jest klasycystyczny z wizerunkiem Jezusa w Ogrodzie Getsemani z 1905 r. Autorstwa A. Štollmanna. Ochroną konserwatora objęty jest również budynek parafii ewangelickiej i szkoły ewangelickiej. Kościół rzymskokatolicki św. Matúša, jednonawowa budowla klasycystyczna z prostokątnym zamknięciem prezbiterium i wieżą wchodzącą w skład masy kościelnej z 1840 r. Wieża kościoła, przedzielona lizenowymi pasmami, jest zakończona piramidalnym hełmem. Nad portalem znajduje się okno termiczne. Kościół jest sklepiony sklepieniami pruskimi. Kaplica w części Bystrá z 1816 roku. Kováčska vyhňa, jednopokojowy budynek ludowy z początku XX wieku. Zbór ewangelicki Kościół pw. św.Matúša Osobowości wioski Tubylcy Eduard Ličko (* 1821, † 1890), nauczyciel i publicysta Jozef Ľupták (* 1916, † 1944), nauczyciel, uczestnik SNP Ľubomír Dropčo (* 1928, † 1991), nauczyciel akademicki, urzędnik sportowy i trener. Božena Bobáková (* 1929), pisarz Peter Habovčík (* 1929, † 2005), pedagog uniwersytetu, technik. Ján Števček (* 1929, † 1996), literaturoznawca, teoretyk, historyk, tłumacz, pedagog. Pracowali tutaj Štefan Kátlovský (* 1906, † 1968), ksiądz ewangelicki, pisarz religijny i dostojnik kościelny. František Švantner (* 1912, † 1950), prozaik Vladimír Kozlík (* 1917, † 1969), hydrolog Tibor Andrašovan (* 1917, † 2001), kompozytor i dyrygent. Linki zewnętrzne Oficiálna stránka obce Najkrajší kraj- turistické atrakcie v obci

Mýto pod Ďumbierom wieś Mýto pod Ďumbierom z balona Państwo Słowacja Kraj Banskobystrický kraj Okres Brezno Region Horehronie Vodný tok Štiavnička Powierzchnia 10,39 km² (1039 ha) Populacja 529 (31. 12. 2020) Gęstość 50,91 os./km² Pierwsza pisemna wzmianka 1260[5]/1696[6] Starosta Roman Švantner (DOMA DOBRE) PSČ 976 44 ŠÚJ 508811 EČV BR Tel. kierunkowy +421-48 Adres siedziby urzędu Mýto pod Ďumbierom 64 Adres e-mail [email protected] Telefón 048/619 51 06 Położenie gminy na Słowacji Położenie gminy w granicach Banskobystrického kraja Wikimedia Commons: Mýto pod Ďumbierom Strona: mytopoddumbierom.sk Portal mapowy GKU: mapa katastralna 48°51′09″S 19°37′56″V