|
Μαρία Λασκαρίνα (pol. Maria Laskarina, węg. Laszkarisz Mária, chor. Marija Laskaris, słow. Mária Laskarisová) (* 1206, † w lipcu 1270), córka cesarza nicejskiego, Teodora I i Anny Angeliny.
Jej starszą siostrą była Irena Laskarina, poślubiona Janowi Dukasowi Watatzesowi. Maria była młodszą córką i dlatego ojciec nie musiał szukać dla niej takiego małżonka, który ewentualnie w przyszłości zostałby jego następcą na tronie. Wykorzystał Marię aby zabezpieczyć sojusz nicejsko-węgierski. W 1218 roku została wydana za mąż za królewicza węgierskiego Belę. Oboje mieli wtedy około dwunastu lat. Urodziła mu następujące potomstwo:
- Świętą Kingę (1234-1292), żonę Bolesława Wstydliwego, księcia krakowskiego i sandomierskiego, następnie zakonnicę i przełożoną zakony, kanonizowaną w 1999,
- Annę (ok.1226-po 1270), żonę Rościsława ze Slavonii,
- Katarzynę (ok. 1229-1242), zmarłą podczas ucieczki z rodziną po przegranej bitwie na równinie Mohi,
- Elżbietę (ok. 1236-1271), żonę Henryka XIII, księcia Bawarii,
- Konstancję Arpadównę (zm. po 1287/1288), żonę Lwa, księcia Halicza,
- Błogosławioną Jolentę Helenę (ok. 1238-1298), żonę Bolesława Pobożnego, księcia wielkopolskiego, potem zakonnicę i przełożoną zakonu, błogosławioną,
- Stefana V (1239-1272),
- Świętą Małgorzatę (1242-1271), nazwaną po zmarłej siostrze, kanonizowaną w 1943,
- Belę, księcia Slawonii, Chorwacji i Dalmacji (ok.1243-1269), męża Kunegundy Brandenburskiej.
26 października 1235 zmarł ojciec Beli, a on sam został królem jako Bela IV. Maria została królową i nosiła ten tytuł przez kolejne 35 lat. Jej mąż zmarł 3 maja 1270. Maria przeżyła go o około 2 miesiące. Zmarła po 3 maja 1270 roku i pochowana w klasztorze dominikanek na Wyspie Małgorzaty w Budapeszcie.
|
|
