Maria di Calabria

Strona	Autorzy	Nota
[1]	[2]	Ten artykuł został przetłumaczony z Wikipedii w języku angielskim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku angielskim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach.

Notka Maria di Calabria, także Maria d'Angiò (pol. Maria Kalabryjska, fr. Marie de Calabre, także Marie de Naples, Marie d'Anjou lub Marie de Duras, węg. Anjou Mária) (*6 maja 1329, † 20 maja 1366), neapolitańska księżniczka, najmłodsza córka Karola, księcia Kalabrii i Marii de Valois; wnuczka Roberta I Mądrego. Przez matkę, siostrę Filipa VI, króla Francji, członkini bocznej linii dynastii Kapetyngów. Życie Wczesne lata Maria urodziła się około sześć miesięcy po śmierci ojca, 9 listopada 1328 r. W chwili jej narodzin, ze starszych trzech sióstr i jednego brata, żyła tylko, urodzona w marcu 1328 roku, Joanna. Dwa lata później, 23 października 1331 r., jej matka, Maria de Valois, zmarła podczas pielgrzymki do Bari, pozostawiając Marię i jej starszą siostrę Joannę (teraz dziedziczkę tronu neapolitańskiego) sierotami. Obie zostały wychowane na neapolitańskim dworze ich dziadka ze strony ojca Roberta, króla Neapolu. W bulli datowanej 30 czerwca 1332 roku papież Jan XXII oficjalnie orzekł, że Maria i jej starsza siostra będą małżonkami synów Karola I Roberta, króla Węgier. Joanna była zaręczona z Andrzejem, a Maria była przeznaczona dla jego starszego brata i następca tronu węgierskiego, Ludwika; jednakże to ustalenie było uwarunkowane, że gdyby Joanna umarła, zanim jej małżeństwo mogło być skonsumowane, to wówczas Maria poślubiłaby Andrzeja. W ten sposób król Robert chciał pojednać swój ród z potomkami swego starszego brata, pozbawionych korony Neapolu, z korzyścią dla siebie. Król Robert zmarł 20 stycznia 1343 r. i zgodnie z postanowieniami jego woli, starsza siostra Joanna miała zostać władczynią Neapolu, podczas gdy Maria otrzymała nie tylko okręg Alba wraz z rozległym dziedzictwem, ale także potwierdzono jej zaręczyny z Ludwikiem Węgierskim lub w przypadku, gdy związek nigdy się nie zdarzył, król polecił, aby wtedy mogła poślubić Jana, księcia Normandii, dziedzica tronu francuskiego (chociaż ten był już żonaty od 1332 r.). Pierwsze małżeństwo Wkrótce po śmierci jej dziadka Maria została porwana przez Agnieszkę z Périgord, wdowę po Janie, księciu Durazzo. Agnieszka zaaranżowała małżeństwo Marii z jej synem, Karolem, księciem Durazzo. Ślub odbył się 21 kwietnia 1343 r., Panna młoda miała prawie czternaście lat, a pan młody dwadzieścia. Maria i Karol mieli pięcioro dzieci: Ludwika (ur. grudzień 1343, zm. 14 stycznia 1344); Joannę (ur. 1344, zm. 20 lipca 1387), księżną Durazzo, żonę Ludwik z Nawarry, hrabiego Beaumont (od 1366 do 1372) i Robert IV z Artois, hrabiego Eu (do 1387); Agnieszkę (ur. 1345, zm. 15 lipca 1388); żonę Cansignorio della Scala, władcy Werony (od 6 czerwca 1363 do 1375) i Jakuba de Baux (1382-1383); Klemencję (ur. 1346, zm. 1363/1371); Małgorzatę (ur. 28 lipca 1347, zm. 6 sierpnia 1412), żonę Karola, kuzyna (jego ojciec, Ludwik z Durazzo i jej ojciec, Karol, byli braćmi) (od lutego 1368). Karol i Maria stanęli na czele frakcji przeciwnej królowej Joannie i jej drugiemu mężowi, Ludwikowi z Tarentu. 15 stycznia 1348 r. Karol został mianowany generałem-porucznikiem i gubernatorem Królestwa Neapolu. Król i królowa uciekli w obliczu inwazji króla węgierskiego, a Karol najwyraźniej dostrzegał możliwość zdobycia władzy pod ich nieobecność. Został schwytany przez Węgrów zaledwie kilka dni później, w pobliżu Aversa. 23 stycznia 1348 r. Karol został ścięty przed kościołem San Pietro a Majella. Okres jego władzy trwał mniej niż tydzień.[4] Maria została dziewiętnastoletnią wdową. Drugie małżeństwo Po śmierci Karola Maria uciekła z Neapolu do Awinionu. Szukała schronienia na dworze papieża Klemensa VI. W 1348 r. Czarna śmierć dotarła na półwysep Italii, zmuszając króla węgierskiego i większość jego armii do wycofania się do ojczyzny, w nadziei na ucieczkę przed rozprzestrzeniającą się epidemią. Maria wróciła do Neapolu i zamieszkała w Castel dell'Ovo. Według Chronicle of Parthénope** neapolitańscy książęta, których król Ludwik Węgier uwięził podczas pierwszej kampanii w południowej Italii, zaproponowali mu poślubienie Marii, swojej poprzedniej oblubienicy. Podczas oblężenia Aversy latem 1350 r. Ludwik spotkał się z jej wysłannikiem w pobliskiej Trentola-Ducenta i warunki ich małżeństwa zostały zaakceptowane. Zanim jednak małżeństwo mogło się odbyć, Maria została porwana ponownie, tym razem przez Hugha IV, pana Baux i hrabiego Avellino, który zmusił Marię do małżeństwa z najstarszym synem i swoim spadkobiercą Robertem. Nie mieli dzieci.[↓1]  Hugh IV został zamordowany na polecenie szwagra Marii Ludwika z Tarentu w 1351 roku. Dwa lata później (1353) Maria została ostatecznie uratowana przez króla Ludwika Węgierskiego, ale jej mąż Robert został schwytany i uwięziony przez Ludwika z Tarentu w Castel dell'Ovo, gdzie został zabity na jej polecenie. Podobno była bezpośrednim świadkiem egzekucji. Trzecie małżeństwo Wkrótce po śmierci drugiego męża Maria została ponownie uwięziona, tym razem przez Ludwika z Tarentu. Została jednak uwolniona w kwietniu 1355 roku, dopiero po ślubie z Filipem II z Tarentu, młodszym bratem Ludwika. Maria i Ludwik mieli pięcioro dzieci, które wszystkie zmarły młodo: Filip (1356); Karol (1358); Filip (1360); nieznany z imienia syn (1362); nieznany z imienia syn (1366). W swojej woli król Robert ustanowił Marię spadkobierczynią królestwa Neapolu w przypadku, gdy Joanna zmarła bezdzietnie. Gdy Maria zmarła w 1366 r., jej roszczenia zostały przekazane jej trzem ocalałym córkom, z których mąż trzeciej w końcu zdobył tron w Neapolu w 1382 r. jako Karol III . Maria zmarła w wieku 37 lat, prawdopodobnie z powodu komplikacji porodowych i została pochowana w Bazylice Santa Chiara w Neapolu. Rodowód                                     16. Karol I Andegaweński               8. Karol II Andegaweński                       17. Beatrycze Prowansalska               4. Robert I Mądry                             18. Stefan V               9. Maria Węgierska                       19. Elżbieta Kumańska               2. Karol Kalabryjski                                   20. Jakub I Zdobywca               10. Piotr III Wielki                       21. Jolanta węgierska               5. Violante/Jolanta de Aragón y Sicilia                             22. Manfred Sycylijski               11. Konstancja Hohenstauf                       23. Béatrice de Savoie               1. Maria Kalabryjska                                         24. Ludwik IX Święty               12. Filip III Śmiały                       25. Małgorzata Prowansalska               6. Karol de Valois                             26. Jakub I Zdobywca (=20)               13. Izabela Aragońska                       27. Jolanta węgierska (=21)               3. Maria de Valois                                   28. Gwido/Guy III, hrabia Saint-Pol]]               14. Gwido/Guy IV, hrabia Saint-Pol]]                       29. Matylda Brabancka               7. Mahaut de Châtillon                             30. Jan II Bretoński               15. Maria Bretońska                       31. Beatrycze Plantagenet             Uwaga  ↑ 1 Chociaż w niektórych źródłach wydaje się, że małżeństwo to dało czwórkę dzieci - Raymonda III, Franciszka, Phanette i Ettienette z Baux - byli rodzeństwem Roberta, a nie jego dziećmi. Małżeństwo Raymonda III z Jeanne de Montfort w 1358 r. Poparło z chronologicznego punktu widzenia ten pogląd. Źródło: Genealogy of the Family del Balzo (de Baux) at. genmarenostrum.com [dostęp:2015-01-08]. Źródła Zacour, Norman P. (1960). "Talleyrand: The Cardinal of Périgord (1301-1364)". Transactions of the American Philosophical Society. New Series. American Philosophical Society. 50 (7). Więcej informacji Cawley, Charles: Sicily & Naples (po angielsku). Foundation for Medieval Genealogy. [dostęp:2016-03-18]. Gli Angioini (Dinastia di Angio) (po włosku). Libro d’Oro della Nobilita Mediterranea. [dostęp:2016-03-18]. Marek, Miroslav: The House of Capet (po angielsku). Euweb. [dostęp:2016-03-18]. Schreiber, Karl-Heinz: Maria Titular-Kaiserin von Konstantinopel (po niemiecku). Genealogie-Mittelalter (Kreuzzüge). [dostęp:2016-03-18]. Schreiber, Karl-Heinz: Maria Gräfin von Alba (po niemiecku). Genealogie-Mittelalter (Kapetinger). [dostęp:2016-03-18].

Maria di Calabria Maria d'Angio Maria Kalabryjska Marie de Calabre (fr.) Marie de Naples (fr.) Marie d'Anjou (fr.) Marie de Duras (fr.) Anjou Mária (węg.) neapolitańska księżniczka Tomb in Santa Chiara, in Naples Dane biograficzne Dynastia Kapetyngowie Ród Andegawenowie Durazzo Urodziny 6 maja 1329 Śmierć 20 maja 1366 (w wieku 37) Miejsce spoczynku Santa Chiara Basilica Ojciec Carlo d'Angio Matka Marie de Valois Rodzeństwo Giovanna 1.mąż Carlo di Durazzo od 1343 do 1348 Dzieci Giovanna Agnese      cesarzowa łacińska Konstantynopola Margherita 2.mąż Robert, signore di Baux e conte di Avellino od 1350 do 1353 3.mąż Filippo II d'Angiò, książę Tarentu i Achai, tytularny cesarz łaciński od 1355 do 20 maja 1366