Matko Talovac

Strona	Autorzy	Nota
[1]	[2]	Ten artykuł został przetłumaczony z Wikipedii w języku angielskim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku angielskim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach.

Strona	Autorzy	Nota
[3]	[4]	Ten artykuł został przetłumaczony z Wikipedii w języku chorwackim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku chorwackim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach.

Strona	Autorzy	Nota
[5]	[6]	Ten artykuł został przetłumaczony z Wikipedii w języku węgierskim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku węgierskim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach.

Poprzednik: Ban całej Slawonii (1436-1444) Następca: Cillei II. Hermann Szécsi Miklós Notka Matko Talovac lub Matija Talovac (pol. Mateusz Talovac, węg. Tallóci Matkó, serb. Матија Таловац, łac. Mathkoni de Thallowcz) (* nieznana, † 1445), chorwacki szlachcic, ban całej Slawonii. Pochodził z wyspy Korčula i był obywatelem Dubrownika. Należał do rodziny Talovac, wpływowej w regionie Cetina w XV wieku. Od posiadłości Topolovica (Thallowch, Talloca) na Podravinie (krainie nad Drawą), podarowanej mu przez króla Zygmunta, nazwany został w 1434 de Thallowcz lub Talovac. Matko miał trzech braci: Franka († 1448), wojownika anty-osmańskiego i bana Severin, Jana († 1445), opata Vrany i Piotra (Perka), bana Dalmacji i Chorwacji (1438-1453). Jego brat Jovan (lub Ivan) został opisany jako Serb. Życiorys Matko służył na dworze serbskiego despota Stefana IV Lazarevica. Przybył na Węgry wraz z Jerzym I Brankovićiem. W 1428 r. po oblężeniu Galambóc pomógł przekroczyć Dunaj uciekającemu królowi Zygmuntowi Luksemburskiemu, za co król obdarzył go i jego rodzinę majątkiem. W 1430 roku został kasztelanem cytadeli Kovin. W latach 1430–1431 był ispánem komitatu Csanád. W 1434 r. został przeorem Vrany. Był ispánem Zagrzebia i żupanem diecezji zagrzebskiej w latach 1433–1438 oraz w latach 1441–44. Był także kasztelanem węgierskiego Belgradu. Na tym stanowisku, po jego odejściu, zastąpili go bracia Jan i Frank. Matko odegrał ważną rolę w przywróceniu do władzy króla Bośni Tvrtki II i odzyskaniu zamków bośniackich, w tym Jajce. W latach 1435–45 pełnił funkcję bana całej Slawonii [3], a od 1436 r. aż do śmierci bana Dalmacji i Chorwacji. Jego banowanie to burzliwy okres najazdów tureckich i waśni feudalnych. Na rozkaz króla walczył z księciem Iwanem VI. Frankapanem w konflikcie o spadek po cetyńskich książętach Nelipićiach. W chwili śmierci króla Zygmunta był także ważnym uczestnikiem aresztowania Barbary Cylejskiej, królowej Węgier. Otrzymując olbrzymi majątek z darów królewskich, bracia Talovc byli przez pewien czas najpotężniejszymi możnowładcami Chorwacji, Dalmacji i Słowenii. Ich rządy rozciągały się od Belgradu po Senj i od Drawy po Neretwę. Przypisy Literatura Opća enciklopedija, JLZ, Zagreb, 1982. Opća i nacionalna enciklopedija|Opća i nacionalna enciklopedija u 20 svezaka, sv. XIX, Pro Leksis, Zagreb, 2007. ISBN 978-953-7224-19-6. Stojković, Sreten J. (1893). Na lepom srpskom Dunavu, od Beograda do Radujevca. Izdanje knjižare D. M. Corića. Elezović, Gliša; Škrivanić, Gavro A. (1956). Kako su Turci posle više opsada zauzeli Beograd. Naučna knjiga.

Matko Talovac Matija Talovac Mateusz Talovac Tallóci Matkó (węg.) Матија Таловац (serb.) Mathkoni de Thallowcz (łac.) Ban całej Slawonii Okres 1436 1444 Poprzednik Cillei II. Hermann Następca Szécsi Miklós Dane biograficzne Ród Talovci Pochodzenie chorwackie Państwo Królestwo Węgier w unii personalnej z Królestwem Chorwacji Wyznanie rzymskokatolickie Urodziny data nieznana Śmierć 1445 Ojciec nieznany Matka nieznana Rodzeństwo Franko Ivan Petar