Mletačka opsada Zadra

Strona	Autorzy	Nota
[1]	[2]	Ten artykuł został przetłumaczony z Wikipedii w języku angielskim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku angielskim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach.

Mletačka opsada Zadra (pol. Oblężenie Zadaru, wł. Assedio di Zara) – w okresie od 12 sierpnia 1345 do 21 grudnia 1346 było udaną próbą Republiki Weneckiej zdobycia Zadaru (lub Zary), chorwackiego nadmorskiego miasta w północnej Dalmacji. Była to połączona ofensywa lądowa i morska przeprowadzona przez Wenecjan, zawierająca wiele odrębnych bitew i operacji przeciwko obywatelom Zadaru, którzy odmówili przyjęcia weneckiego zwierzchnictwa i zażądali autonomii. Mimo otrzymania pomocy wojskowej od chorwacko-węgierskiego króla Ludwika Andegaweńskiego Zadar nie był w stanie oprzeć się oblężeniu i ostatecznie został pokonany. Tło Widok Zadaru w późnym średniowieczu Oblężenie było konsekwencją długotrwałych złożonych stosunków politycznych między miastem Zadar a Republiką Wenecką, a także zmiany polityki królestwa chorwacko-węgierskiego po wstąpieniu na tron młodego Ludwika Andegaweńskiego w 1342 r. Król chciał zachować pełną kontrolę nad terytorium Królestwa Chorwacji, w tym nad miastami i miasteczkami Dalmacji, z których wiele było w rękach Wenecjan. Mieszkańcy Zadaru zbuntowali się przeciwko rządom Serenissima Repubblica w 1344 r., prosząc króla Ludwika o pomoc. Król rozpoczął kampanie wojskowe na południu Chorwacji we wrześniu 1344 r. i lipcu 1345 r., lecz nie przyniosły one pożądanego przełomu. W międzyczasie Wenecjanie postanowili ochronić swoje interesy w Dalmacji, opłacili żołnierzy (około 20 000 - 25 000) i wysłali ich latem 1345 r. wrejon Zadaru. Mieli do dyspozycji zarówno siły morskie, jak i lądowe, król Ludwik dowodził jedynie siłami lądowymi. Oblężenie 12 sierpnia 1345 r. Wenecjanie zaczęli oblegać miasto i okoliczne zamki. Ich armią lądową dowodził Marco Giustiniani, a ich siły morskie były pod dowództwem Pietro de Canale. Na oblężenie składało się z wiele oddzielnych operacji, ruchów, bitew i innych działań wojskowych, które można podzielić na trzy fazy. Pierwsza faza zakończyła się pod koniec stycznia 1346 r., gdy Wenecjanie zerwali łańcuch portów, co od początku oblężenia uniemożliwiło weneckim galerom wejście do portu w Zadarze. Przełamanie pozwoliło oblegającym zbliżyć się do murów miasta i kontrolować ruch statków zadarskich. W międzyczasie Pietro Civrano przejął najwyższe dowództwo sił weneckich jako capitaneus generalis. Drugi etap upłynął pod znakiem wkroczenia armii króla Ludwika do walki. Późną wiosną siły króla zaatakowały wenecką fortecę (bastida) zbudowaną w pobliżu Zadaru na początku oblężenia, ale bez powodzenia. Mimo dużej liczby (według niektórych źródeł do 100 000 ludzi), były one ściśnięte w wąskim przejściu między fortecą a morzem, więc nie mogli zbliżyć się na tyle, aby zdobyć fortecę. Ponadto byli pod ciężkim ostrzałem z dwóch stron - z weneckich statków i urządzeń balistycznych w fortecy. Główny atak sił chorwacko-węgierskich miał miejsce 1 lipca 1346 r., lecz pod koniec dnia Wenecjanie obronili się. Ludwik postanowił wycofać się i nakazał swoim wojskom ruszyć na północ. Obrońcy Zadaru pozostali sami w trzeciej fazie. Brakowało im jedzenia i wody i brakowało nowych linii zaopatrzenia, ale walczyli do grudnia. Wreszcie 21 grudnia 1346 r. wojska weneckie wkroczyły do ​​miasta i przejęły nad nim kontrolę. Następstwa Miasto Zadar pozostawało pod kontrolą wenecką, dopóki król Ludwik nie zaatakował terytoriów weneckich i zdobył w 1357 r. wszystkie miasta i wyspy Dalmacji. 18 lutego 1358 r. w mieście podpisano traktat z Zadaru, w którym Republika Wenecka zrzekła się terytoriów między Zatoka Kwarner i miasto Durrës na rzecz Ludwika. Zadar pozostał wspólnotą samorządową pod rządami królów chorwackich do 1409 roku, gdy to został sprzedany wraz z całą Dalmacją Republice Weneckiej przez króla Władysława Neapolitańskiego. Gdy już miał zostać pokonany przez swojego przeciwnika o koronę, Zygmunta Luksemburskiego, wykorzystał okazję, by sprzedać swoje „królewskie prawa” nad Dalmacją za sumę 100 000 dukatów. Zobacz także Timeline of Croatian history Timeline of the Republic of Venice List of sieges Treaty of Zadar Siege of Zadar (998) Siege of Zadar (1202) Siege of Zadar (1813) Military history of Croatia Military history of the Republic of Venice Kingdom of Croatia (1102-1526) Liniki zewnętrzne Siege of Zadar - a long siege launched by the Venetian land and naval forces Siege of Zadar showed the naval power of Venice Siege of Zadar – one of the longest sieges in Croatian history (16 months) (Croatian) Diplomatic activities of the citizens of Zadar during the siege 1345-1346 (Croatian)

Mletačka opsada Zadra (chor.) Assedio di Zara (wł.) Oblężenie Zadaru chorwacko-weneckie wojny i węgiersko-weneckie wojny Zdobycie Zary, autor: Tintoretto (1584) Czas 12 sierpnia 1345 – 21 grudnia 1346 Miejsce Miasto Zadar, Królestwo Chorwacji Wynik Zwycięstwo Wenecjan, Zadar stał się częścią Republiki Weneckiej (do 1357/58) Strony konfliktu Republika Wenecka Królestwo Chorwacji Królestwo Węgier miasto Zadar Dowódcy Marco Giustiniani Pietro de Canale Pietro Civrano Marino Faliero Andrea Mauroceno Pietro della Franteria I. Lajos Marko Corner, książe Zoilo Uršulin Ivan Škrbec Siły 20.000 – 25.000 4.000 – 6.000 żołnierzy Zadaru 20.000 – 100.000 żołnierzy królewskich (?) Straty min. 2.000 – 3.000 min. 500 żołnierzy Zadaru nieznana liczba żołnierzy królewskich Wojny Chorwatów Oblężenie Zary (1202)  ♦  IV wyprawa krzyżowa  ♦  V wyprawa krzyżowa  ♦  Bitwa na równinie Mohi (1241)  ♦  Bitwa pod Bliską (1322)  ♦  Oblężenie Zary (1345–46)  ♦  Bitwa pod Samoborem (1441)  ♦  Bitwa pod Zlaticą (1443)  ♦  Bitwa pod Warną (1444)  ♦  Bitwa nad Uną (1483)  ♦  Bitwa w wąwozie Vrpile (1491)  ♦  Bitwa na Krbavskim Polu (1493)  ♦  Bitwa pod Dubicą (1513)  ♦  Bitwa o Jajce (1518)  ♦  Oblężenie Knina (1522)  ♦  Oblężenie Ostrovicy (1523)  ♦  Bitwa pod Mohaczem (1526)  ♦  Węgierska kampania (1527–38)