Nándorfehérvár ostroma (1440)
| Strona | Autorzy | Nota |
| [1] | [2] | Ten artykuł został przetłumaczony z Wikipedii w języku angielskim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku angielskim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach. |
NotkaNándorfehérvár ostroma (pol. Oblężenie Belgradu, serb. Опсада Београда, tur. Belgrad Kuşatması), ważnego ufortyfikowanego miasta serbskiego despotatu i kluczowej fortecy węgierskiej linii obronnej po zniewoleniu Serbii przez Imperium Osmańskiego w 1439 r., trwało ponad pięć miesięcy w 1440 r.[1] TłoWalka o tron Węgier i Slawonii zaowocowała wojną domową i była okazją do interwencji Turków. Sułtan Murad II wykorzystał tę okazję i postanowił zdobyć Belgrad.[2] SiłyArmią osmańska dowodzili Murad II i Ali Bej Evrenosoğlu. Zbudowali mur wokół miasta i użyli go do bombardowania kamieniami.[3] Korzystali także z armat zdobytych przed rokiem w Smederevo.[4] Siła garnizonu w Belgradzie nie jest znana.[5] Zamek w Belgradzie był chroniony przez armaty, które zostały tam umieszczone w okresie rządów serbskiego despota Stefana Lazarevićia.[6] Oprócz chorągwi Matko Talovaca (około 500 ludzi) z Chorwacji garnizon został wzmocniony przez łuczników z Czech i Włoch. Lokalna ludność węgierska pomagała także obrońcom.[7] Siły Talovaca miały znaczną przewagę, ponieważ niektórzy z nich używali karabinów, co było pierwszym użyciem karabinów przeciwko Turkom.[8] BitwaMurad II podszedł do Belgradu ze swoimi siłami pod koniec kwietnia 1440 r.[9] Talovac nie od razu wiedział o wielkości sił osmańskich i początkowo zamierzał je pokonać na otwartym polu bitwy. Gdy wyszedł z zamku i zdał sobie sprawę, że liczebnie jego wojska są znacznie mniej liczne niż osmańskie, wycofał się do miasta[7]. Murad II oblegał miasto i wzmocnił swoje siły wokół niego. Zamówił budowę ruchomych wież i armat o różnych rozmiarach.[7] Według Konstantina Mihailovićia tytuł beja i odpowiedni majątek został obiecany osmańskiemu żołnierzowi, który machałby flagą osmańską na ścianach Belgradu. Chociaż Evrenosoğlu miał już wtedy tytuł bej, postanowił osobiście poprowadzić atak na mury zamku w Belgradzie, w nadziei na zwiększenie swojej i tak już świetnej reputacji.[10] Przypisy
Źródło
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.svg){kind=small}
_(Border).svg){kind=small}
- ↑ T͡Svetkova, Bistra Andreeva (1979). Pametna bitka na narodite: evropeĭskii͡a︡t i͡u︡goiztok i osmanskoto zavoevanie--krai͡a︡ na XIV i pŭrvata polovina na XV v (po bułgarsku). Kn-vo "Georgi Bakalov". str. 91. "...17 000 жертви в тия тежки сражения за овладяване"