Państwo wschodniofrankijskie

Strona	Autorzy	Nota
[1]	[2]	Ten artykuł pochodzi z Wikipedii w języku polskim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku polskim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach.

Państwo wschodniofrankijskie – jedno z trzech państw powstałych na mocy traktatu z Verdun (843). Jego królem został Ludwik II Niemiecki. Na terenie tego państwa wykształcało się przez wieki państwo niemieckie. Państwo wschodniofrankijskie określane od XI wieku mianem regnum teutonicorum, było poprzednikiem Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Do początku XII wieku nazywało się oficjalnie Regnum Francorum Orientalium, czyli Królestwo Wschodnich Franków. Historia Powstanie państwa wschodniofrankijskiego ma bezpośredni związek z konfliktami sukcesyjnymi między potomkami Karol Wielki|Karola Wielkiego. Cesarz Ludwik I Pobożny (778–840) walczył przeciwko swoim synom o panowanie w państwie Franków. Przegrał ostatecznie na początku lat 30. IX wieku. Jego syn Ludwik II Niemiecki, który od roku 831 panował w Księstwie Bawarii, Turyngii, Frankonii i Księstwie Saksonii, przejął w roku 833 władzę we wschodniej części państwa Franków. Traktatem z Verdun wprowadził Ludwik swoje państwo na arenę historii Europy jako niezależne królestwo. Nazwa regnum francorum orientalium pojawiła się jednak później, dokładnie w roku 920, gdy Karol III Prostak i Henryk I Ptasznik zawarli układ w Bonn. Inaczej niż zromanizowane państwo zachodnich Franków, państwo wschodniofrankijskie – w większości położone poza dawnymi granicami Imperium Romanum – kształtowane było przez świadomość plemienną. Pozostało to istotną cechą historii Niemiec. Regnum Teutonicorum Od X wieku państwo wschodniofrankijskie określano również jako Królestwo Niemieckie – regnum teutonicorum (państwo Niemców). Określenie to utrwaliło się ostatecznie dopiero w wieku XI, jednak nie było to państwo jednolite. Obejmowało swoim zasięgiem Turyngię, Lotaryngię, Fryzję, Frankonię, Saksonię, Szwabię i Bawarię. Królowie państwa wschodniofrankijskiego Ludwik II Niemiecki – 805/806–876, król od 833 Ludwik III Młodszy – 835–882, król 876–882 we Frankonii, Saksonii i Turyngii, od 880 w Bawarii https://pl.wikipedia.org/wiki/Karloman_(kr%C3%B3l_wschodniofrankijski) [Karloman (król wschodniofrankijski)|Karloman] – ok. 830–880, król 876–880 w Bawarii, 877–879 w Italii Karol Otyły|Karol III Otyły – 839–888, król Alamanów od 876, od 879 w Italii, od 882 król całego państwa wschodniofrankijskiego, od 881 święty cesarz rzymski Arnulf z Karyntii – 850–899, król od 887, od 896 święty cesarz rzymski Ludwik IV Dziecię – 893–911, król od 900 Konrad I Młodszy – 881–918, król od 911 Henryk I Ptasznik – 875/876–936, król od 919 Otton I Wielki – 912–973, król od 936, święty cesarz rzymski od 962 Zobacz też Państwo zachodniofrankijskie Państwo środkowofrankijskie Królowie frankijscy#Imperium Karolińskie|Królowie Franków Wschodnich Przypisy

{{{nazwa oryginalna}}} Stolica Akwizgran Religia dominująca chrześcijaństwo Początek Traktat w Verdun data 843 Koniec Przekształcenie w Królestwo Niemieckie data 962