|
Notka
Oblężenie Szigetváru – oblężenie miasta i twierdzy w węgierskim Szigetvárze, które miało miejsce w roku 1566 w trakcie walk węgiersko-tureckich.
W roku 1566 sułtan Sulejman Wspaniały podjął oblężenie Szigetváru, bronionego przez Nikolę Šubića Zrinskiego. Miasto dzieliło się na 3 sektory połączone mostami i groblami, każdy otoczony oddzielnym murem. Turcy atakowali zażarcie przez dwa tygodnie, w końcu dnia 19 sierpnia w ich rękach znalazły się dwa sektory: stare i nowe miasto. Gdy chroniący się w cytadeli obrońcy odrzucili proponowane przez Sulejmana warunki kapitulacji, Turcy przypuścili kolejne dwa szturmy, ponownie odparte przez Węgrów.
Dnia 5 września wojska tureckie podkopały się niepostrzeżenie pod jeden z bastionów i odpaliły minę. Eksplozja uczyniła wyrwę w murach i zniszczyła kilka budynków. Turcy nie podjęli jednak ataku, gdyż w tym samym dniu w swoim namiocie zmarł Sulejman Wspaniały. O śmierci sułtana nie wiedział jednak Zrinski, który na czele 600 ludzi podjął się próby przebicia przez pozycje tureckie. W samobójczym ataku Zrinski poniósł śmierć, podobnie jak większość jego ludzi. Po rozbiciu oddziału obrońców Turcy rzucili się do zamku, gdzie w chwilę później nastąpił wybuch magazynu prochu, grzebiąc wielu z nich. Po zdobyciu miasta ciało Sulejmana odesłano do Konstantynopola, a na miejscu wzniesiono meczet.
Uwaga
- ↑ 2 Jedyna relacja z pierwszej ręki z oblężenia, zapisana w „Podsjedanje i osvojenje Sigeta”przez Franjo (Ferenca) Črnko, szambelana Zrinskiego i jednego z ocalałych żołnierzy z bitwy, stwierdza, że większość obrońców etniczni Chorwaci. PóĹşniejsze dzieła, takie jak „Vazetje Sigeta grada”(1573) Brne Karnarutića, „Szigeti veszedelem”(1647) Mikołaja VII Zrinskiego i „Opsida Sigecka”(1647) Petera Zrinskiego , potwierdzają również, że Chorwaci stanowili większość obrońców.
- ↑ 3 Liczba 300.000 Osmanów, o której wspominają niektórzy kronikarze, jest prawdopodobnie przeszacowana. Niektórzy historycy mają tendencję do wyolbrzymiania tych liczb i przeceniania odwagi przeważających liczebnie obrońców Szigetváru. Chociaż 1 maja 1566 roku Sulejman rzeczywiście opuścił Stambuł na czele jednej z największych armii, jaką kiedykolwiek dowodził, liczebność jego sił była prawdopodobnie bliższa 100.000 niż 300.000.
Bibliografia
- Ágoston Gábor (2005). Guns for the Sultan: Military Power and the Weapons Industry in the Ottoman Empire. Cambridge and New York: wyd. Cambridge University Press. ISBN 9780521843133.
- Anzulovic Branimir (2000). Heavenly Serbia: From Myth to Genocide. New York and London: wyd. New York University Press. . DOI: 10.18574/nyu/9780814707838.001.0001. Szablon:Project MUSE ISBN 9780814706718.
- Jembrih Alojz; (eds.). Budina (2021). Historia Sigethi 1568. - Povijest opsade i obrane Sigeta 1566.. (po wegiersku i łacinie) tłum.: Petar Ušković Croata Ozalj, Zagreb: wyd. Matica hrvatska. ISBN 978-953-95079-3-8.
- Clodfelter Michael (2017). Warfare and Armed Conflicts: A Statistical Encyclopedia of Casualty and Other Figures, 1492 - 2015, 4th Ed.. Jefferson, North Carolina: wyd. McFarland. ISBN 9780786474707.
- Cornis-Pope (2004). History of the literary cultures of East-Central Europe: junctures and disjunctures in the 19th and 20th centuries. Amsterdam and Philadelphia: wyd. Jonh Benjamins Publishing Company. Vol. 1. . DOI: 10.1075/chlel.xix ISBN 9789027234520.
- Elliott John Huxtable (2000). Europe divided, 1559–1598. Oxford and Cambridge, MA: wyd. Wiley-Blackwell. ISBN 978-0-631-21780-0.
- The Battle for Central Europe: The Siege of Szigetvár and the Death of Süleyman the Magnificent and Nicholas Zrínyi (1566). Leiden and Boston: wyd. Brill. . DOI: 10.1163/9789004396234 ISBN 978-90-04-39623-4.
- Guldescu Stanko (1970). "V. The Siege of Sziget (1566) and the Peasant Revolt of 1573". W: The Croatian-Slavonian Kingdom: 1526–1792. The Hague and Paris: wyd. De Gruyter Mouton. Vol. 21. ss. 74–85.. DOI: 10.1515/9783110881622.74 ISBN 9789027905369.
- Gyula Káldy-Nagy Gyula (1986). „Selaniki als Augenzeuge des Szigetvarer Feldzuges (1566)”. Selaniki as an eyewitness to the Szigetvar campaign (1566). „Wiener Zeitschrift für die Kunde des Morgenlandes” (po niemiecku). Vol. 76: Festschrift Andreas Tietze zum 70. Geburtstag gewidmet von seinen Freunden und Schülern ss. 171–177. . JSTOR: 23868784
- (2006). Dictionary of Wars. (po angielsku) New York: wyd. Infobase Publishing. ISBN 9780816065776.
- Kolodziejczyk Dariusz (2011). The Crimean Khanate and Poland-Lithuania: International Diplomacy on the European Periphery (15th-18th Century), A Study of Peace Treaties Followed by an Annotated Edition of Relevant Documents. Leiden: wyd. Brill. Vol. 47. . DOI: 10.1163/ej.9789004191907.i-1098 ISBN 9789004215719.
- (1997) James P. Krokar: The Ottoman Presence in Southeastern Europe, 16th–19th Centuries: A View in Maps. . Zarchiwizowano z [ oryginału] 7 August 2011.
- Lázár (1999). An Illustrated History of Hungary. (po angielsku) Budapest: wyd. Corvina Books. ISBN 978-963-13-4887-3.
- Lendvai Paul (2003). The Hungarians: A Thousand Years of Victory in Defeat. Princeton: wyd. Princeton University Press. . DOI: 10.1515/9781400851522 ISBN 9781850656739.
- Nafziger (2003). Islam at War: A History. London: wyd. Bloomsbury Academic. . DOI: 10.5040/9798400672880 ISBN 978-0-275-98101-3.
- Pranjić (2016). Sigetski boj u hrvatskoj epici. (po chorwacku) Čakovec: wyd. Matica hrvatska. ISBN 978-953-6138-66-1.
- Sakaoğlu Necdet (2001). Bu Mülkün Sultanları: 36 Osmanlı Padişahi. Istanbul: wyd. Oğlak Yayıncılık ve Reklamcılık. ISBN 978-975-329-299-3.
- Setton Kenneth Meyer (1984). The Papacy and the Levant, 1204–1571: The Sixteenth Century. Philadelphia: wyd. The American Philosophical Society. Vol. IV. ISBN 9780871691620.
- Turnbull Stephen R (2003). The Ottoman Empire, 1326–1699. New York: wyd. Osprey Publishing. ISBN 9780415969130.
- Vatin Nicholas (2008). "Une Page De Roman Historique: Le Récit par Evlİya Çelebİ de la Campagne de Szigetvár (1566)". W: Living in the Ottoman Ecumenical Community: Essays in Honour of Suraiya Faroqhi. Leiden and Boston: wyd. Brill. Vol. 39. ss. 277–291.. DOI: 10.1163/ej.9789004165755.i-496.82 ISBN 9789047433187.
- Wheatcroft Andrew (2009). The Enemy at the Gate: Habsburgs, Ottomans, and the Battle for Europe. New York: wyd. Basic Books. ISBN 978-0-465-01374-6.
- Elliott, John Huxtable (2000). Europe divided, 1559–1598. Wiley-Blackwell. ISBN 978-0-631-21780-0.
- Kohn, George C., ed. (2006). Dictionary of Wars (Third ed.). Infobase Publishing. ISBN 978-0-8160-6577-6.
- Lieber, Francis (1845). Encyclopædia Americana: A popular dictionary of arts, sciences, literature, history, politics, and biography. Vol. 13. Philadelphia: Columbia University Library.
- Shelton, Edward (1867). The book of battles: or, Daring deeds by land and sea. London: Houlston and Wright.
- Tait, William (1853). Tait's Edinburgh magazine. Vol. 20. Edinburgh: Sutherland and Knox.
- Turnbull, Stephen R. (2003). The Ottoman Empire, 1326–1699. New York (USA): Osprey Publishing Ltd. ISBN 0-415-96913-1.
- Turnbull, Stephen: Wojny złotego wieku. Od upadku Konstantynopola do wojny trzydziestoletniej, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 2007.
- Wheatcroft, Andrew (2009). The Enemy at the Gate: Habsburgs, Ottomans, and the Battle for Europe. Basic Books. ISBN 978-0-465-01374-6.
|
|
|
|
Opsada Sigeta (1566) (chor.)
Szigetvár ostroma (węg.)
Siget Kuşatmasi (tur.) |
|
|
|
|
Nikola IV Zrinski szarżujący z twierdzy Szigetvár
(autor: Johann Peter Krafft, 1825)
|
| Czas
|
6 sierpnia 1566– 8 września 1566 (1 miesiąc i 2 dni)
|
| Miejsce
|
Szigetvár, Królestwo Węgier
|
| Terytorium
|
Osmani zdobywają Szigetvár,
przyłączają go do ejaletu Budy
|
| Wynik
|
pyrrusowe zwycięstwo Osmanów[1][2]
|
| Strony konfliktu
|
|
|
| Dowódcy
|
|
|
| Siły
|
|
|
| Straty
|
Cała armia poległa;
- Zrinski zginął w ostatnim starciu.
- Prawie cała załoga została wybita.
2.300–3.000 zabitych w walce.
|
ciężkie;
- Sulejman umiera w swoim namiocie przed ostatecznym atakiem.
- 20.000[4]–30 000[10][11]zabitych lub umierających z powodu choroby.
|
|
|
_(Border).svg){kind=small}
_(1526-1540).svg){kind=small}
.svg){kind=small}