Perényi III. János
| Strona | Autorzy | Nota |
| [1] | [2] | Ten artykuł został przetłumaczony z Wikipedii w języku węgierskim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku węgierskim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach. |
Perényi III. János (pol. Jan III Perényi) (* nieznana, † 1458), węgierski szlachcic, ispán komitatu Zemplén (1438–1440 i 1452), mistrz skarbu (1438 i 1445–1458). ŻyciorysPo śmierci krewnego, Piotra Perényi, on i jego brat zawarli umowę spadkową z synami Piotra, Janem i nieletnim Mikołajem. Nowi właściciele zostali włączeni do swoich nowych posiadłości w 1431 r. Zgodnie z umową, ich siedziba główna, posiadłości: Terbes, Füzér i Csorbakó, zostały im przekazane wraz z zamkami w całości, co oznaczało przyległości zamkowe i wyposażenie Nagyida i Nyalábi. Bracia oczekiwali, że Jan i Mikołaj wkrótce umrą bez następców, biorąc pod uwagę, że wartość majątku znacznie się różniła. Mogli jednak rozwiązać umowę, ponieważ kilka lat później stare ośrodki ponownie znalazły się w rękach synów Imre. W latach 1431–1437 János był stolnikiem królewski i brał udział w walce z husytami. W 1438 r. nowy król Albert mianował go mistrzem skarbu, czemu towarzyszył tytuł sędziego miast Tarnok, co wzbogaciło jego majątek o nowe dobra (odebrał zamek Fülek od królowej Elżbiety, a Sárost otrzymał w darze królewskim).[1] Śmierć Alberta doprowadziła kraj do wojny domowej, która podzieliła kraj na dwie frakcje: jedna z nich poparła syna Alberta Władysława Pogrobowca, a druga polskiego księcia Władysława Jagiellończyka. Początkowo János skłaniał się ku polskiemu księciu, by w 1440 r. stać się jego rzecznikiem. János nawet przewodził delegacji do Krakowa, by zaprosić królewicza Władysława na tron węgierski. Gdy jednak królowa-wdowa, z pomocą Jana Giskry, zajęła znaczną część Górnych Węgier (w tym zamek Sáros, należący do Perényich) i pokonała wrogów syna, János zmienił orientację i wolał dołączyć do zwolenników Władysława Pogrobowca. Już w 1444 r. Giskra została mianowany jednym z głównych negocjatorów z Polakami. Po bitwie pod Warną został skonfrontowany z innymi władcami, z armią biskupa Szymona Rozgonyi z frakcji Władysława atakującą Jánosa, którego pojmał. Dzięki interwencji odźwiernego królewskiego Władysława Pálóciego János został uwolniony, ale musiał oddać syna, Stefanaa i córkę Ilonę/Helenę jako zakładników, a także zamek Csorbakő. Po uwolnieniu János zaatakował Pálócziego i zdobył fortecę Patak, Dédesd i Ajnácskő. Aby rozwiązać tę sytuację, w 1445 r. zwołano parlament, w którym przywrócono pierwotną własność, a János odzyskał również swoje dzieci (rezolucja Parlamentu z 5 maja 1445 r.). Po usamodzielnieniu się najemników z Giskry i splądrowaniu pod pseudonimem Batri (bracia) w komitatów Sáros i Szepes (w tym okupując zamek Jánosa Sárós), János przeniósł poparcie na Jana Hunyadiego. W 1452 r. był członkiem delegacji do Fryderyka III i rozmawiał o uwolnieniu Władysława Pogrobowca, uwięzionego przez Fryderyka w Wiedniu. W ostatnich latach życia. W 1455 r., János nabył kolejną posiadłość w komitacie Szabolcs, wieś Radi i ufortyfikował swoje wcześniej nabyte dobra. Wkrótce jednak odnajdujemy go ponownie po stronie Giskry, z którym jako dowódcą, 8 września 1457 r. podpisał zawieszenie broni w Kassá z Michałem Szilágyim, komendantem Belgradu, przywódcą frakcji Hunyadiego..[2] János był członkiem Smoczego Zakonu i aragońskiego Zakonu Kannar, znanego również jako Zakon Umiaru/Umiarkowania. Po śmierci w 1458 r. został pochowany w kościele w Tőkerebes. Wciąż są tam bogato rzeźbione nagrobki z różnymi symbolami Rycerzy Zakonu (Zakon Cypryjski, Zakon Aragoński Smoka). [3] W prawym górnym rogu jego nagrobka znajduje się wazon powitalny z napisem a ma(r)ia ora p(ro) nob(is) (Maryjo, módl się za nami). Na skraju jego nagrobka znajduje się następujący napis:
RodzinaZ żoną Katarzyną Kórógyi miał dzieci:
Przypisy
Zasoby
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
