Rátót Kakas

Strona	Autorzy	Nota
[1]	[2]	Ten artykuł został przetłumaczony z Wikipedii w języku angielskim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku angielskim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach.

Poprzednik: Stolnik królewski (1303) Następca: Csák János Aba János Rátót Kakas, także Kokas lub Kokos (pol. Kogut Rátót ) (* nieznana, † 15 czerwca 1312), węgierski szlachcic, rycerz, koniuszy królewski na dworze pretendenta Wacława w czasach interregnum. Później dołączył do stronników Karola I. Zginął w bitwie pod Rozgony. Przodek szlacheckiej rodziny Kakas de Kaza. Rodzina Kakas urodził się w prestiżowym i wpływowym rodzie Rátót, jako syn Stefana I „Porca”, który był mocnym powiernikiem królowej Elżbiety Kumańskiej i pełnił kilka funkcji na jej dworze od 1265 r. Jest prawdopodobne, że jedyna znana żona Stefana, Aglent Emerald, nie była matką Kakasa; nadal żyła w 1327 r. i była zakonnicą beginką w klasztorze Sibylla w Budzie. Jej bracia, Władysław i Aynard byli aktywnymi dworzanami nawet w 1350 r. Kakas miał czterech znanych braci: najstarszegoDominika II − przez dziesięciolecia uważany za prawdziwą głowę rodziny i potężnego barona; Wawrzyńca, który zginął w bitwie nad jeziorem Hód] (w pobliżu dzisiejszego Hódmezővásárhely) w 1282 roku; [Rátót I. László|Władysława]], ban Slawonii w 1300 roku i przodka rodziny Tari najmłodszego Eustachego III (zwanego także „Wielkim”). Po raz pierwszy wspomniano o nim we współczesnych mu zapisach dopiero w 1338 r., więc był prawdopodobnie znacznie młodszy od swoich zmarłych braci, a jego matką była być może Aglent Emerald. Kakas poślubił jedną z nieznanych z imienia córek Pawła Visontaia, który wywodził się z rodziny Kompolti klanu Aba. Mieli syna Jana, który został pierwszym członkiem szlacheckiej rodziny Kakas de Kaza, która mieszkała w Sajókaza. Rodzina wymarła w 1488 r., a jej gałąź, rodzina Gyulafi de Kaza, wymarła w latach 1522–1524. Kariera Podczas panowania króla Andrzeja III w ostatniej dekadzie XIII wieku Kakas podążał za orientacją polityczną swojego starszego brata Dominika. Jako zagorzały stronnik króla do 1300 r. został ispánem komitatów Bodrog i Tolna. Kakas posiadał grunty w komitatach: Gömör i Borsod. Mieszkał w Sőreg (dzisiejszy Šurice na Słowacji), gdzie zbudował ufortyfikowany zamek na szczycie tzw. „Bagolyvár” (słowacki: Soví hrad). Fort został rozebrany pod koniec XIV wieku. „Sowia Góra” w Šurice (Sőreg), gdzie Kakas Rátót's castle situated Po śmierci Andrzeja III i wymarciu dynastii Arpadów w 1301 r. Kakas poparł roszczenia dwunastoletniego Wacława Przemyślidy w wyłaniającej się wojnie domowej wraz z innymi członkami swego rodu. Był członkiem węgierskiej delegacji, która udała się do Czech i ofiarowała koronę młodemu księciu. Jego ojciec, król czeski Wacław II spotkał się z węgierskimi wysłannikami w Hodoninie na początku sierpnia i przyjął ich ofertę w imieniu syna. Gdy Wacław II przywiózł syna na Węgry i rozbił obóz w Cochin 12 sierpnia, wydał królewski przywilej, w którym - bez żadnej podstawy prawnej - za lojalną służbę przekazał Kakasowi komitat Szolnok. Jest prawdopodobne, że Kakas odegrał ważną rolę w negocjacjach w Czechach i był jednym z kluczowych zwolenników młodego Wacława wraz z Dominikiem. Kakas został nazwany koniuszym królewskim przez dokument królewski Wacława na początku 1303 roku. Ponieważ pozycja Wacława na Węgrzech została dramatycznie osłabiona w poprzednich latach, jego ojciec postanowił zabrać go z powrotem do Czech w lecie 1304 roku. Zabrał nawet Świętą Koronę Węgier do Pragi. Wkrótce Kakas złożył przysięgę wierności Karolow Andegaweńskiemu wraz ze swoim kuzynem Rolandem II. Gdy Karol zawarł sojusz ze swoim kuzynem, księciem Austrii Rudolfem III przeciwko Czechom w Pozsony (obecnie Bratysława na Słowacji) 24 sierpnia, Kakas był również obecny jako jeden z jego zwolenników. Kogut uczestniczył w diecie w Rákos 10 października 1307 r., gdy potwierdzono roszczenia Karola do tronu. Wraz z braćmi Dominikiem i Władysławem byli obecni na Zgromadzeniu Narodowym 27 listopada 1308 r. w Peszcie, gdzie Karol został jednogłośnie ogłoszony królem. Kakasa reprezentował Dominik również 15 czerwca 1309 r. podczas drugiej koronacji Karola I. Kakas odważnie walczył z wojskami Mateusza III Csáka w 1300 roku, gdy potężny oligarcha zagroził posiadłościom Rátótów w komitacie Nógrád. Kakas był zaangażowany w królewską kampanię wojskową przeciwko synom Amadeusza Aby latem 1312 r. Został zabity w bitwie pod Rozgoniami 15 czerwca 1312 r. w bliskości króla. Karol I upamiętniał swojego wiernego żołnierza ciepłym sercem nawet w 1323 r. i zabronił wszystkim sądom sądowym osądzania go, jego syna Jana, a nawet jego potomstwa, za wszelką niesprawiedliwość i dominację wobec nich. Przypisy Źródła Engel, Pál (1996). Magyarország világi archontológiája, 1301–1457, I [Świecka archontologia Węgier, 1301–1457, Volume I] (po węgiersku). História, MTA Történettudományi Intézete. ISBN 963-8312-44-0. Kádár, Tamás (2014). "Egy hűséges báró a XIII–XIV. század fordulóján. Rátót nembeli "Porc" István fia Domonkos nádor [Lojalny baron na przełomie XIII i XIV wieku: Palatyn Dominic, syn Stefana „Porca” z rodu Rátót]". Fons. Szentpétery Imre Történettudományi Alapítvány. 21 (3): 267–288. ISSN 1217-8020. Kristó, Gyula (1999). "I. Károly király főúri elitje (1301–1309) [Arystokratyczne elity króla Karola I]". Századok. Magyar Történelmi Társulat. 133 (1): 41–62. Zsoldos, Attila (2011). Magyarország világi archontológiája, 1000–1301 [Świecka archontologia Węgier, 1000–1301] (po węgiersku). História, MTA Történettudományi Intézete. ISBN 978-963-9627-38-3.

Rátót Kakas (węg.) Kogut Rátót (pol.) — Podczaszy królewski — Podczaszy królewski Okres 1303 Poprzednik Csák János (?) Następca Aba János (?) Dane biograficzne Ród Rátót Pochodzenie węgierskie Państwo Królestwo Węgier w unii personalnej z Królestwem Chorwacji Urodziny data nieznana Śmierć 15 czerwca 1312 Miejsce Rozgony Przyczyna śmierć w bitwie Ojciec I. István Matka pierwsza żona ojca Rodzeństwo II. Domokos Lőrinc I. László III. Leusták Żona N Visontai Dzieci John Kakas de Kaza Sukcesy uczestnik bitwy pod Rozgony