Semendire Sancağı (chor. Beogradski pašaluk lub Smederevski sandžak) to potoczna nazwa jednostki administracyjnej Imperium Osmańskiego, w której wybuchło pierwsze powstanie serbskie. Wśród Turków osmańskich sandżak był również nazywany jako region Morawy. Według dzisiejszych szacunków w chwili wybuchu pierwszego powstania serbskiego sandżak liczył około 400 000 mieszkańców, z czego około 40–50 000 stanowili muzułmanie. Zamieszanie wokół oficjalnej nazwy sandżaku jest jednym z największych przeoczeń serbskiej historiografii, a historycznie niepoprawna nazwa Beogradski pašaluk trafiła później także do historyków zagranicznych.
Sandżak powstał zaraz po upadku serbskiego despotatu (w 1459 r.). Po podboju Belgradu przez Turków (w 1521 r.) administracja sandżaku została przeniesiona do Twierdzy Belgradzkiej. Do 1541 r. sandżak był częścią Rumelii, a od tego czasu aż do końca XVII wieku ejalet Budy. Pod koniec XVIII wieku sandżak został podzielony na 12 nahijów, które pozostaną aż do wybuchu powstania:
- beogradsku,
- smederevsku,
- požarevačku,
- ćuprijsku,
- jagodinsku,
- kragujevačku,
- užičku,
- valjevsku,
- šabačku,
- rudničku,
- sokosku i
- boravičku.
|
|