Stjepan II. Kotromanić
| Strona | Autorzy | Nota |
| [1] | [2] | Ten artykuł pochodzi z Wikipedii w języku polskim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku polskim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach. |
NotkaStjepan II. Kotromanić (pol. Stefan II Kotromanić, węg. Kotroman II. István) (* nieznana, † 1353) - ban Bośni od 1314 r. Syn Stefana I Kotromanićia i Elżbiety, córki Stefana Władysława, króla Sremu. Miał dwoje dzieci: syna, zmarłego wkrótce po urodzeniu i córkę Elżbietę Bośniaczkę, królową węgierską (żona Ludwika Węgierskiego), natomiast jego wnuczką była Jadwiga I, król Polski [1]. Jego drugą żoną, matką Elżbiety, była córka księcia Kazimierza gniewkowskiego - Elżbieta. Być może jego córką była również Katarzyna, żona hrabiego Hermana I von Cilli. PanowanieObjął tron bośniacki w rok po śmierci swojego ojca Stefana I dzięki poparciu Mladena II Šubicia, który w latach 1312-1322 tytułował się "Panem (Banem) Całej Bośni" (łac. totius Bosniae dominus) [2]. Od początku swojego panowania dążył do zrzucenia zwierzchnictwa chorwackiego. Zaangażował się w konflikt węgiersko-chorwacki popierając króla Węgier Karola Roberta. Ten w 1322 r. zorganizował wyprawę przeciwko banom chorwackim, która zakończyła się klęska rodu Šuboticiów i oderwaniem od Chorwacji części ziem, w tym Bośni, która stała się lennem Węgier. Stefan II wykorzystując formalną zależność od tego państwa dążył do wzmocnienia państwa, czemu służyć temu miało małżeństwo zawarte przez jego córkę Elżbietę z następcą węgierskiego tronu Ludwikiem [3]. Zmarł w 1353 r. i został pochowany w ufundowanym przez siebie kościele w Mile, koło Visoko.[4] Bibliografia
Przypisy |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.svg){kind=small}
