Szabács ostroma
| Strona | Autorzy | Nota |
| [1] | [2] | Ten artykuł został przetłumaczony z Wikipedii w języku węgierskim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku węgierskim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach. |
NotkaSzabács ostroma (pol. Oblężenie Szabács) trwało od 20 czerwca do 7 lipca 1521 r. Oblężenie zamku rozpoczęła rumelińska armia turecka Ahmeda Paszy. Pięć dni później armia anatolijska przejęła oblężenie Nándorfehérvár, które trwało około dwóch miesięcy. Chociaż oba zamki padły, ich opór uniemożliwił sułtanowi inwazję w tym roku na Królestwo Węgier. Podsumowując, opór fortec południowych był daremny, ponieważ węgierskie wojska polowe nie mogły się zebrać, aby powstrzymać nadciągające wojska osmańskie w otwartej bitwie. HistoriaSzabács był jednym z najważniejszych zamków Syrmii, które już w 1492 r. wytrzymał oblężenie Turcji. Dzięki Pawłowi Kinizsi południowe krańce były skutecznie chronione przed wrogimi atakami nawet cztery lata po śmierci króla Macieja. Po śmierci Kinizsiego utrzymanie fortec stało się coraz trudniejsze, ponieważ szlachta ograniczała publiczne pieniądze, które należało wydać na obronę. Liczebność załogi spadała, uzbrojenie stało się przestarzałe, mury waliły się, tak że tureckich najeźdźców nie można było odeprzeć. Z biegiem lat sytuacja stała się niezwykle niepokojąca, ponieważ Imperium Osmańskie miało taką przewagę militarną, że mogła indywidualnie zablokować siły, których armia węgierska nie byłaby w stanie uwolnić. W 1521 r. Suleyman Wielki rozpoczął europejski i azjatycki atak na Węgry, ale na razie tylko po to, by zdobyć główne twierdze, w tym Nándorfehérvár, ale na dłuższą metę myślał o przejściu przez Królestwo Węgier na Zachód. Sułtan podzielił swoją armię na dwie części: anatolijskie wojska rozpoczęły oblężenie Nándorfehérvár, a rumelińskie zajęły Szabács. Siły przeciwneKilkuset żołnierzy (Węgrów i Serbów) ufortyfikowano w Szabács, zaś armia Ahmeda Paszy liczyła około 25.000. Prawie połowa rumelińskiej armii tureckiej prawdopodobnie nie była Turkami. Część z nich składała się z wojsk bośniackich, z których większość stanowili muzułmańscy Słowianie (Bośniacy), a duża liczba Serbów, a także muzułmańskich Albańczyków służyła jako żołnierze. Wśród sług obozowych, którzy nie brali udziału w walkach, znajdowała się ludność spod okupacji bałkańskiej, w tym Bułgarzy, Grecy, Rumuni, a nawet Chorwaci, zwłaszcza z Bośni. OblężenieBrońcy zamku Szymon Logodi i Andrzej Torma (lub Endre) byli zdecydowani wytrwać do samego końca i uroczyście przysięgli żołnierzom ochronę zamku. Ahmed Pasza, gdy tylko otoczył zamek, natychmiast rozpoczął oblężenie. Zewnętrzne części zamku wpadły w jego ręce w ciągu kilku dni, a obrońcy zamkowi zostali zamknięci w zamku wewnętrznym. Podczas kolejnych krwawych bitew armia zamku spadła do sześćdziesięciu i zabrakło prochu, co uniemożliwiło im użycie broni palnej. Chociaż mogli mieć możliwość ucieczki przez Sawę, Logodianie woleli śmierć. 7 lipca rozpoczął się generalny szturm. Pozostałych sześćdziesięciu Węgrów i Serbskich wojowników zebrało się na placu miejskim (város piacterére), aby stoczyć ostatnią bitwę z wrogiem. Wszyscy zginęli heroiczną śmiercią w wyniku brutalnego zabójstwa. Sulejman przybył pod zamek w ostatniej chwili, którego upadek wciąż widział, ale sam widział, że armia rumelińska straciła wielu uczestniczących w oblężeniu miasta. Szabács został prawie całkowicie zniszczony podczas walki, ale wkrótce został przywrócony i wzmocniony przez Turków. Więcej wydarzeńPo zajęciu Szabácsa Ahmed Pasza dołączył do oblężenia Nándorfehérvár. Oblężenie kluczowej twierdzy trwało ponad miesiąc, a armia turecka tam również poniosła znaczne straty. Równie ważną fortecę Zimony zdobył sułtan po dziewięciodniowym oblężeniu. Do września turecka lekka kawaleria zniszczyła Syrmie, z której została zdobyta duża część. Po odwrocie sułtana żadna armia węgierska nie podjęła próby odzyskania zamków, zwłaszcza z powodu epidemii w Mohaczu, która zmusiła armię królewską do rozwiązania. Źródło |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.svg){kind=small}
