Szentgotthárdi csata (Rákóczi-szabadságharc)
Strona | Autorzy | Nota |
[1] | [2] | Ten artykuł został przetłumaczony z Wikipedii w języku węgierskim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku węgierskim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach. |
NotkaA Szentgotthárdi csata (pol. Bitwa pod Szentgotthárd ) jedna z podczas walki o wolność Rakoczego. Najbardziej znacząca jest druga bitwa, w której 13 grudnia 1705 roku starli się kurucowie dowodzeni przez Jánosa Vaka Bottyána z wojskami cesarskimi (austriackimi, chorwackimi, serbskimi) dowodzonymi przez generała Hannibala Heistera. Hannibal Heister był bratem austriackiego generała Sigberta Heistera. HistoriaDo pierwszych wydarzeń wojny o niepodległość należy pierwsza kampania zadunajska Sándora Károlyiego (1704), która nie zakończyła się sukcesem. Choć wygrał kilka mniejszych bitew, a pod Szentgotthárd 4 lipca pokonał siły burmistrza Grazu Johanna Rabatta, w czym pomogli mu okoliczni mieszkańcy Niemiec, Węgier i Słowenii. Jednak 13 czerwca Heister zmiażdżył Simonta Forgácha w bitwie pod Koroncó i pod koniec roku odbił całe Zadunaje. 2 listopada 1705 roku rozpoczęła się druga kampania naddunajska, podczas której János Bottyán wycofał się z Kecskemét ze swoją 8-tysięczną armią, a po kilku tygodniach jego siły wzrosły do trzydziestu tysięcy ludzi. Vak Bottyán zdobył Kapuvára i Pápę, zepchnął do komitatu Vas, a pod Sárvár zmusił hrabiego Jánosa Pálffyego do ucieczki, którego ścigał aż do Szombathely. 10 grudnia Kőszeg poddał się, a następnie Vak Bottyán, omijając Szombathely, pomaszerował na południe w kierunku Szentgotthárd, gdzie obozował Heister. Przebieg bitwyKurucowie zaatakowali go między Nagyfalvą a Szentgotthárdem, a zaskoczony Heister nie mógł się oprzeć. Interweniując w bitwie, pułk kawalerii Imrego Bezerédja popędził z Kőszeg, dokładnie rozbijając Serbów Vajdaságu, jedno ze skrzydeł Austriaków i spychając ich do Styrii. Akt ten uwiecznił także nieznany poeta Kuruc w jednym ze swoich rymów, który brzmi następująco:
KonsekwencjeBottyán osaczył wojska Heistera w Szalón. Udana druga kampania transdunajska zakończyła się zwycięstwem, a część kraju została wyzwolona. Jednocześnie przywróciło to kryzys militarny wywołany porażką Rakoczego pod Zibo. PrzypisyŹródła
|
|