Türje Joachim
Strona | Autorzy | Nota |
[1] | [2] | Ten artykuł został przetłumaczony z Wikipedii w języku angielskim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku angielskim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach. |
Türje Joachim, także Ivachin lub Iwachin (pol. Joachim Türje (* nieznana, † 1266), węgierski szlachcic i żołnierz pierwszej połowy XIII wieku. Pierwszy znanym hrabia Hermannstadt około 1210 r. Przodek szlacheckiej rodziny Szentgrót. RodzinaJoachim urodził się w wybitnym rodzie Türje, który wywodzi się z komitatu Zala. Jego ojciec, Gecse I, był pierwszym znanym członkiem rodziny. Miał co najmniej troje rodzeństwa:
Joachim miał dwóch synów z niezidentyfikowanej żony. Oto oni:
Kariera wojskowaJoachim był wiernym żołnierzem króla Węgier Andrzeja II. Około 1210 r. ałużył jako pierwszy znany hrabia Hermannstadt (węg. Szebeni ispán) i na tym stanowisku był głową Sasów siedmiogrodzkich mieszkających w szerszym regionie Hermannstadt (obecnie Sibiu w Rumunii).[4] Gdy w tym roku w Widinie wybuchło powstanie przeciwko bułgarskiemu Boryłowi, bułgarski władca nie był w stanie stłumić buntu bez pomocy z zewnątrz i zwrócił się do Andrzeja II, przypominając mu o „ich niezawodnej przyjaźni”. W odpowiedzi król węgierski wysłał Joachima, aby poprowadził armię Sasów, Wołochów, Seklerów i Pieczyngów przez Karpaty, aby walczyli o Boriła w Bułgarii przeciwko trzem zbuntowanym wodzom Kumanów, zgodnie z królewskim statutem wydanym w 1250 roku. Te cztery grupy etniczne zostały poddane hrabiom Hermannstadt na początku XIII wieku. Joachim najpierw rozgromił trzech kumańskich wodzów, którzy próbowali powstrzymać jego inwazję, zabijając dwóch z nich na polu bitwy, podczas gdy trzeci Karas został schwytany i wysłany jako więzień na węgierski dwór królewski. Następnie armia Joachima pomaszerowała wzdłuż Dunaju do Widyna i obległa zamek. Zgodnie ze statutem z 1250 roku wojska węgierskie podpaliły dwie bramy fortu i „walczyły dzielnie”. Sam Joachim został ciężko ranny w potyczce, ale Widyn został pomyślnie zdobyty i oddany z powrotem Boryłowi, tłumiąc bunt przeciwko niemu.[5] Za swoją służbę wojskową i zasługi Joachim otrzymał ziemie w Slanje (obecnie Chorwacja) i żupanię Varaždin. Cztery dekady później król Węgier Bela IV 23 czerwca 1250 r. wydał w Győr przywilej królewski, który stał się jedynym źródłem informacji o kampanii wojskowej Joachima. W dokumencie, król potwierdził Tomasza i Filipa, synów zmarłego Joachima, w ich odziedziczonej posiadłości ojcowskiej, opisując zasługi trzech członków rodziny Türje.[6] Joachim brał także udział w kampanii wojennej Andrzeja przeciwko Księstwu Halickiem w 1211 roku.[7] Pełnił funkcję pristaldusa (komisarza królewskiego lub "komornika") w 1214 r., gdy pewien Mikołaj został właścicielem ziemi Lendva (dzisiejsza Lendava, Słowenia).[8] Źródła
|
|