V. István (pol. Stefan V, chor. Stjepan V., słow. Štefan V., cz. Štěpán V. Uherský) (* w 1239, † 6 sierpnia 1272) – król Węgier i Chorwacji od 1270 roku, z dynastii Arpadów.
Był najstarszym synem króla Beli IV i Marii Laskariny, córki Teodora I Laskarysa cesarza Nicei, i Anny Angeliny. Gdy osiągnął pełnoletniość, ojciec oddał mu w zarząd Siedmiogród. Po 1263 roku doszło do podziału Węgier między Belę IV a Stefana; temu ostatniemu przypadła wschodnia część państwa. Jednocześnie przybrał tytuł „młodszego króla Węgier” (iunior rex Hungariae). W 1267 roku razem z ojcem wydał Złotą Bullę.
Około 1253 roku Stefan został przez swojego ojca ożeniony z córką kumańskiego chana Kocjana, Elżbietą, która do ślubu pozostawała poganką. Z małżeństwa Stefana V i Elżbiety pochodzili:
Bibliografia
- Dworzaczek W., Genealogia, Warszawa 1959, tabl. 85.
- Sroka S. A., Historia Węgier do 1526 roku w zarysie, Bydgoszcz 2000, s. 45–46.
|
|