Welsi csata
Strona | Autorzy | Nota |
[1] | [2] | Ten artykuł został przetłumaczony z Wikipedii w języku angielskim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku angielskim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach. |
NotkaWelsi csata (pol. Bitwa pod Wels) – toczyła się 10[1]/12[2] sierpnia 943 r. między połączonymi wojskami bawarsko-karantańskimi i wojskami węgierskimi niedaleko Wels w Traungau, na równinie Welser Heide, obecnie części Austrii. Bitwa miała miejsce u szczytu węgierskich najazdów na Europę. Bawarczycy i Karantańczycy odnieśli zwycięstwo pod dowództwem bawarskiego przywódcy Bertolda. Zwycięstwo jest szeroko wspominane we współczesnych historiach. Wspomina o nim Widukind z Korbei w dziele Res gestae saxonicae, Hermann z Reichenau w Chronicon i Wojciech z Magdeburga w jego kontynuacji Chroniconu Regino z Prüma. Wspomina się o nim także w Annales Sangallenses maiores, Annales iuvavenses i Annały Magdeburskie, a także w nekrologii katedry we Freising.[3] Chociaż źródła nie podają szczegółów na temat samej bitwy, historyk Charles Bowlus zasugerował, że Węgrzy mogli być zaskoczeni przez Bawarczyków i Karantańczyków, gdy wracali z wypasu koni na stepowych łąkach Welser Heide. W Ennsburgu przeprawiano się przez rzekę Enns.[3] W tym czasie Welser Heide leżało po bawarskiej stronie granicy z Węgrami, którą była Enns. Wels leży na Traun, a miejsce bitwy mogło być ziemią niczyją między Enns i Traun. Była to w istocie akcja graniczna, a nie w głębi Bawarii, do której Węgrzy przenikali już wiele razy.[4] Z drugiej strony Herwig Wolfram uważa, że zostali pokonani na początku nowej wyprawy, zanim dotarli znacznie dalej niż ich własna granica.[5] Przyczyną bitwy mogli być Bawarczycy, którzy za poprzedniego księcia Eberharda utrzymywali dobre stosunki z Węgrami i kiepskie z królem Niemiec. Bertold, który był bratem ojca Eberharda, księcia Arnulfa, według Widukinda „zarządzał” Bawarią w imieniu króla Ottona I po wygnaniu Eberharda w 938 roku. Zmiana rządu w Bawarii mogła przyspieszyć wojnę[2][4]. Jeszcze w 937 r. Arnulf pozwolił Węgrom spokojnie przejść przez Bawarię, aby napadać na części dalej na zachód.[5] Za Arnulfa Bertold był księciem regionu na południe od Alp i przyłączonego do Bawarii, starego regionu Karantanii, przyszłego Księstwa Karyntii. Po 938 roku Bawarczycy i Karantańczycy zostali w ten sposób zjednoczeni pod jednym władcą[5][6], co Wojciech mógł uznać za kluczowe dla ich sukcesu w 943 roku.[2] Według Widukinda Berthold był „znany z tego sławnego triumfu”[2]. Wojciech, który określa miejsce bitwy jako Wels, ale umieszcza je w roku 944, twierdzi, że Węgrzy zostali pokonani, „tak jak nigdy wcześniej nie zostali pokonani przez naszych ludzi”. Roczniki Salzburga dodają, że „tylko nieliczni Węgrowie uciekli”, zaś ci z Saint Gall, że „cała ich armia została zniszczona”[3]. Komentarze te sugerują, że zwycięstwo w 943 był lepsze od króla Henryka I w bitwie pod Riadą (933) dziesięć lat wcześniej, chociaż zostałoby zastąpione przez zwycięstwo Otto na Lechowym Polu w 955 roku.[5] Przypisy
|
|