Schlacht bei Zenta

Strona	Autorzy	Nota
[1]	[2]	Ten artykuł pochodzi z Wikipedii w języku polskim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku polskim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach.

Wypędzenie Turków z Węgier (1683–1699) Od tureckiego oblężenia Wiednia do odzyskania Budy (1683–1686)  ♦  Bécs török ostroma (1683)  ♦  Kahlenbergi csata (1683)  ♦  Párkányi csata (1683)  ♦  Esztergom ostroma (1683) (1683)  ♦  Váci csata (1684)  ♦  Buda ostroma (1684)  ♦  Eperjesi csata (1684)  ♦  Táti csata (1685)  ♦  Érsekújvár ostroma (1685)  ♦  Buda visszafoglalása (1686) Kampanie aż do likwidacji Księstwa Transylwanii (1686–1690)  ♦  Nagyharsányi csata (1687)  ♦  Belgrád ostroma (1688)  ♦  Grabováci csata (1689)  ♦  Batocsinai csata (1689)  ♦  Nisszai csata (1689)  ♦  Vidin ostroma (1690)  ♦  Zernyesti csata (1690)  ♦  Belgrád elvesztése (1690) Dalsze kampanie aż do pokoju karlowarskiego (1690–1699)  ♦  Szalánkeméni csata (1691)  ♦  Nagyvárad ostroma (1692)  ♦  Belgrád ostroma (1693)  ♦  Lugosi csata (1695)  ♦  Hetényi csata (1696)  ♦  Zentai csata (1697)  ♦  Karlócai béke (1699)  ♦  Schlacht bei Derbent Notka Schlacht bei Zenta (pol. Bitwa pod Zentą) – starcie zbrojne, które miało miejsce 11 września 1697 r. Była to największa bitwa w trakcie V wojny austriacko tureckiej (1683–1699). Książę Eugeniusz Sabaudzki (ok. 34 tys. piechoty, 16 tys. kawalerii i 60 dział) otrzymawszy 10 września pod Petrovaradinem wiadomość, że armia turecka (do 60 tys. ludzi) przeprawia się na wsch. brzeg Cisy z zamiarem wkroczenia do Segedynu, a następnie ruszenia na Siedmiogród, ruszył pod Zentę. 11 września sułtan Mustafa II z większą częścią jazdy i cięższymi działami był już na wschodnim brzegu Cisy. Na zachodnim brzegu w umocnionym obozie, znajdowała się pod wodzą wielkiego wezyra większość piechoty i artylerii oraz kilka tysięcy jazdy. Pod osłoną ognia potężnej baterii, ustawionej w centrum, Austriacy rozwinęli się, osaczając półkolem oparte o rzekę pozycje tureckie. Zza umocnień wyszła do walki jazda turecka, ale została zepchnięta do obozu. W czasie walki Austriacy wykryli mieliznę w pobliżu prawego skrzydła tureckiego i obsadzili ją artylerią i piechotą. Część tej piechoty uderzyła na tyły prawego skrzydła tureckiego – związanego już szturmem z frontu, a pozostała zamknęła Turkom drogę do mostu, ostrzeliwanego już wcześniej przez artylerię obu skrzydeł austriackich. Również, w innych punktach nacierająca piechota austriacka, wsparta jazdą, odniosła powodzenie; osaczyła Turków i rozpoczęła ich rzeź. Na ten widok wojsko tureckie na wschodnim brzegu Cisy uciekło. Według danych austriackich Turcy stracili 30 tys. ludzi i 80 dział, natomiast Austriacy stracili 2 000 ludzi. Zwycięstwo pod Zentą było pierwszym militarnym sukcesem księcia Eugeniusza. Stało się też przypieczętowaniem zwycięstwa Świętej Ligi w wojnie i przyczyniło się do zawarcia pokoju w Karłowicach w 1699 r. Bitwa pod Zentą miała także wymiar religijny. Zwycięstwo przypisano cudownemu obrazowi Matki Boskiej z cerkwi greckokatolickiej w Pócs (dziś Máriapócs) na Węgrzech, który na życzenie cesarza został przeniesiony do katedry w Wiedniu, gdzie jest do dziś otoczony czcią jako (niem.) Maria Pötsch (także Maria Pócs).

Bitwa pod Zentą Schlacht bei Zenta (niem.) Zenta Muharebesi (tur.) Zentai csata (węg.) — V wojna austriacko-turecka 1683-1699 — Bitwa pod Zentą Czas 11 września 1697 Miejsce Zenta, Imperium Osmańskie/Węgry/Serbia Terytorium Serbia (Wojwodina) Wynik zwycięstwo Austrii, umocnienie zwycięskiej pozycji Świętej Ligi w wojnie przeciwko Imperium Osmańskiemu Strony konfliktu Imperium Osmańskie Austria Dowódcy Mustafa II Elmas Mehmed Paşa † Eugeniusz Sabaudzki Siły 75.000 – 100.000 ludzi 50.000 – 55.000 ludzi Straty 25.000 zabitych 429 zabitych, 1 200 rannych