Zrínyiújvár ostroma
Strona | Autorzy | Nota |
[1] | [2] | Ten artykuł został przetłumaczony z Wikipedii w języku angielskim. Treści pochodzące z Wikipedii w języku angielskim są oparte na licencji Creative Commons 3.0 – Uznanie Autorstwa – Na tych samych warunkach. Kopiując je lub tłumacząc, należy podać ich autorów i udostępnić na tych samych warunkach. |
NotkaZrínyiújvár ostroma (tur.) Zerinvar Kuşatması, (chor.) Opsada Novog Zrina)
TłoPomimo lokalnych potyczek i bitew na granicy osmańskiej z Chorwacją, Węgrami i Transylwanią na początku lat sześćdziesiątych XVII wieku nastąpił okres niestabilnego i niepewnego (milczące założenie) tymczasowego pokoju między monarchią Habsburgów a Imperium Osmańskim. Wydawało się, że obie strony chciały go zachować; jednakże Leopold I Habsburg, dwudziestoletni niedoświadczony cesarz, pod silnym wpływem swoich doradców, obawiał się kampanii osmańskiej pod Wiedniem i możliwym oblężeniem stolicy Austrii, dlatego większość swoich sił zbrojnych trzymał blisko Wiednia. W tym samym czasie Nikola Zrinski, chorwacki ban oraz znany w całej Europie odważny i zręczny wojownik, zażądał od dworu wiedeńskiego wsparcia w utrwaleniu i wzmocnieniu linii granicznej w północnej Chorwacji poprzez budowę nowych fortyfikacji, które miałyby odeprzeć i zneutralizować ataki Zagrożenie osmańskie ze strony ejaletu Kanije na okupowanych południowo-zachodnich Węgrzech, ale bez powodzenia. W 1661 roku Zrinski rozpoczął samodzielnie budowę nowej twierdzy - zamku Novi Zrin, u zbiegu rzek Mury z Drawą, kończąc ją w 1662 roku. Od tego czasu zamek był kilkakrotnie atakowany przez Turków, zwłaszcza w 1663 roku, ale jego obrona była solidna i skuteczna. OblężenieNa początku czerwca 1664 roku duża armia osmańska, licząca do 100 000 ludzi (niektóre źródła podają nawet znacznie więcej), składająca się z około 40 000 bojowników osmańskich i 30 000 tatarskich, dowodzona osobiście przez wielkiego wezyra Köprülü, przemieszczała się z Konstantynopola na północny zachód i zbliżając się do fortu Novi Zrin (później walczył w bitwie pod Szentgotthárd 1 sierpnia 1664). Obrońcy fortu składali się głównie z żołnierzy chorwackich i niemieckich (w sumie około 3 000 ludzi), podczas gdy większość armii Habsburgów (30 000 ludzi), obozującej w pobliżu Saint Gotthard, czekała na wynik bitwy o Novi Zrin. W trakcie oblężenia Nowego Zrinu Tatarzy krymscy dowodzeni przez syna Kahna Ahmeda Giraya najechali chorwacką wieś, co według Seyahatnâme Evliya'ego Çelebiego doprowadziło do splądrowania Krapiny.[2] 5 czerwca 1664 Köprülü zarządził oblężenie i ciągłe ataki na zamek. Po kilku tygodniach walk, gdy wyczerpani obrońcy otrzymali jedynie nieznaczne posiłki z kwatery głównej cesarza, Osmanom udało się wykopać lagum, czyli tunele pod bastionami i podpalić proch, aby je wysadzić. 7 lipca 1664 r. silne eksplozje zniszczyły część murów, tworząc duże dziury. W rezultacie agresorzy rzucili się i przedostali do zamku. Pozostali przy życiu chorwaccy obrońcy z ogromną przewagą liczebną zostali zmuszeni do wycofania się z zamku i opuszczenia obszaru rzeki Mury. Dowódcy osmańscy wydali swoim żołnierzom rozkaz całkowitego zniszczenia Novi Zrin, a następnie pomaszerowali swoją armię na północ, najpierw w kierunku Kanije, a następnie w kierunku Szentgotthárd. NastępstwaZniszczenie zamku Novi Zrin, a także nieco później (10 sierpnia 1664 r.) podpisany pokój w Vasvárze, który wielu magnatów chorwackich i węgierskich, takich jak Zrinski, uznał za niekorzystny i haniebny. Ich napięcie z rządem Habsburgów doprowadziło do spisku Zrinskiego – Frankopana. Później w tym samym roku Zrinski zmarł, rzekomo zabity przez dzika, lecz reszta magnatów kontynuowała spisek, który zakończył się tragicznie w 1671 roku. Novi Zrin nigdy nie został odbudowany.[1] Dziś w miejscu dawnego zamku stoi jedynie pamiątkowy obelisk. Zobacz takżeŹródło
Linki zewnętrzne |
|
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Feletar 2011 ↓, s. 81
- ↑ Evliya Putopis: odlomci o jugoslavenskim zemljama. (po bośniacku) Sarajevo: wyd. Sarajevo - Publishing. (1996) ss. 503–509.
- ↑ Vincent Mignot, 1787