Wyrażam olbrzymie zdziwienie faktem wielkiego uniesienia ze strony pana wiceprezydenta
Wrocławia Zygfryda Zapowskiego w związku z moim listem otwartym do Wrocławian. Zastanawiam się, co dało asumpt panu wiceprezydentowi do stwierdzenia „...autor przedstawia wiele zarzutów pod adresem władz miasta...” Wszak w liście zawarłem jedynie katalog pytań, na które - nota bene - nie dostałem żadnej odpowiedzi. W odpowiedzi Pan wiceprezydent był łaskaw napisać: „Czynny architekt i urbanista powinien znać prawo budowlane i ustawę o zagospodarowaniu przestrzennym." Zobligowany tym stwierdzeniem zadaję poniższe pytania z nadzieją - tym razem - na uzyskanie rzetelnej odpowiedzi:

1. Dlaczego w latach 1989-1998 urzędnicy Wydzialu Architektury etc. nagminnie nie dotrzymywali ustawowego 1-miesięcznego terminu odpowiedzi?

2. Czy w latach 1989-1998 ustalenia planu ogólnego miasta Wrocławia zatwierdzonego w 1988 roku w odniesieniu do działki oznaczonej w tym planie literami IS położonej na rogu ulic Hallera-Próchnika zostały w trybie ustawowym zmienione tak jak nakazuje prawo?

3. Czy w latach 1989-1998 został w odniesieniu do w/w planu ogólnego zastosowany przepis art.31 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym brzmiący: „1.Zarząd gminy dokonuje oceny zmian w zagospodarowaniu przestrzennym gminy i przedstawia radzie gminy raz w okresie kadencji, wyniki tej oceny.”

     W końcowym fragmencie swojej wypowiedzi Pan wiceprezydent był łaskaw pomylić krytykę architektoniczną z krytyką w potocznym rozumieniu. Krytyka architektoniczna, podobnie do krytyki literackiej bądź muzycznej ma za zadanie zwrócić uwagę opinii publicznej na problemy  „krytykowanej” dziedziną twórczości. Zadaniem krytyki architektonicznej jest uwrażliwienie szerokich rzesz odbiorców na piękno niektórych, a brzydotę innych obiektów architektonicznych, zaś zadaniem krytyki urbanistycznej jest wskazanie na niefunkcjonalność proponowany rozwiązań bądź konsekwencji dzisiejszych decyzji w przyszłości. Właściwym miejscem dla obu krytyk są łamy prasy bądź programy telewizyjne. Szczególnie ciepłe myśli kieruję w tej chwili pod adresm wydawcy „Słowa Polskiego” za próbę odtworzenia tej fomy działalności dziennikarskiej. Być może właściwie funkcjonująca krytyka architektoniczna i urbanistyczna przyczyni się do pojawienia we Wrocławiu dzieł wybitnych autorstwa światowej klasy wizjonerów, zarówno zagranicznych jak i też polskich, które to dzieła po wejściu do
historii architektury współczesnej wytyczą  nowe kierunki myślenia o nowoczesnej i współczesnej architekturze i urbanistyce.