Koło Naukowe Rysowników Architektury powstało jako kontynuacja obozu rysunkowego (obowiązkowego dwutygodniowego pleneru po l roku) w roku 1982, po którym to grupa studentów prowadzona przez pracowników naukowych Zakładu Rysunku, Malarstwa i Rzeźby zdecydowała nadal rysować w plenerze początkowo wrocławskim, a następnie poza Wrocławiem. Koło skupia studentów Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej. Piękno architektury, to przedmiot zainteresowań przyszłych architektów, utrwalających to piękno w formie artystycznego zapisu – rysunku. Zadaniem zaś Koła jest doskonalenie warsztatu rysunkowego uczestników oraz ich uwrażliwienie plastyczne. Ekspozycje powstałych podczas plenerów rysunków oraz ich publikacje stanowią dodatkowy, utylitarny niejako aspekt działalności Koła – popularyzują one architekturę zabytkową i współczesną, służą ogólnemu rozwojowi osób oglądających i odbieraniu przez nich wrażeń estetycznych. Ekspozycje wewnątrzwydziałowe są okazją do oceny skuteczności stosowanych metod nauczania rysunku. Oto niektóre plenery Koła: Stary i Nowy Wrocław (1982-1983), Kraków i Racławice (1983-1984), Podhale (1984), Politechnika Wrocławska w rysunkach (1985), Szczytna'86, Oleśnica'87, Wałbrzych'87, Rybnik'88, Uniwersytet Wrocławski w rysunkach (1989), Suwalszczyzna'90, Stary Sącz'91, Elektrociepłownie Wrocławskie (1991), Jelenia Góra i okolice (1992), Gimnazjalny kościół św. Macieja cz.l, cz.ll (1994), Kraków – Wzgórze Wawelskie (1996).
Publikacje Koła:
