Katowice, 1987, maja,11
Redakcja wydawnictwa
Politechniki Wrocławskiej
Wybrzeże Wyspiańskiego 27
50-370 Wrocław
W uprzejmej odpowiedzi na pismo redakcji z dnia 31 marca 1987 roku przedkładam swoją wypowiedź o dostarczonym mi maszynopisie wraz z plikiem ilustracji rysunkowych w postaci tak zwanego skryptu nazwanego w zleceniu pracą Ryszarda Natusiewicz pt. „Rysunek odręczny dla architektów”.
Udzielam pełnej aprobaty akcji zamierzonego wydania drukiem omawianego Studium o umiejętności rysowania w zawodowej działalności architekta na tle twórczych osiągnięć autora.
Recenzja
- Praca posiada cechy pracy naukowej bowiem nadaje przekazywanym informacjom i poglądom wartości korzystne dla uzupełnienie myśli i wiedzy czytelnika.
- Architekt – pracownik naukowy zdobywa autorytet wśród swych słuchaczy przykładem własnej działalności, zwłaszcza w zakresie osiągnięć twórczych, których dobitnym potwierdzeniem jest zawartość opiniowanej pracy.
- Adekwatność podziału książki wyłożona w spisie rozdziałów dotyczy meritum pracy i stanowi dobrze zastosowane wprowadzenie do sukcesywnie prezentowanych tematów (uwagi w dalszej części recenzji).
- Metoda wykładu zawartości pracy polega na obiektywizacji istotnych problemów oraz ujęć argumentujących poglądy autora.
- Intensyfikacja treści poprawnej stylistycznie postaci pracy wymagać będzie w procesie jej poznawania skoncentrowanej uwagi czytelnika i umiejętności powrotu do mysli formułowanych na stronach poprzednio czytanych.
- Użyta terminologia częstokroć uzyskuje wyjaśnienia w przypisach.
- Praca wystrzega się powtarzania informacji, dąży do postaci zwięzłej, umiejętnie unika trybu opowiadaniowego na rzecz istotnej problematyki. Zdaniem opiniującego winna być uzupełniona – rozszerzona o omówienie dorobku twórczego Autora w dziedzinie rysunku odręcznego, zwłaszcza w oparciu o znany cykl wystaw autorskich Ryszarda Natusiewicza z Jego wypraw studialnych (w Kraju i za granicą).
- Dobór tytułów i podtytułów występujących w rozdziałach ma na celu przydanie im haseł łatwo zapamiętywalnych i w związku z powyższym wnoszę o zmianę tytułu z „Rysunek odręczny dla architektów” na „Rysunek architekty”. Motywuję to istota pracy, bowiem nie jest to podręcznik rysunku odręcznego, a zbiór określonych doświadczeń Autora, stanowi monografię architekta rysownika.
- Dobór ilustracji nadaje się w całości do przyjęcia bez zastrzeżeń. Strona graficzna ilustracji w niektórych wypadkach winna ulec ujednoliceniu – należy skorygować robione nie w charakterze pogrubienia kreski.
- Treść pracy, w czasie jej poznawania, nie nasuwa recenzentowi w zasadzie żadnych zastrzeżeń, natomiast w zakresie formy dyskusyjne ujęcia fragmentów zostały bezpośrednio autorowi przedstawione ustnie. Dotyczą one układu pracy: Zdaniem opiniującego – cześć I winna być uzupełniona o dwa podrozdziały cześci czwartej, oraz o podrozdział poświęcony twórczości autora niniejszej pracy; – część I bez zmian; – cześć III winna być uzupełniona o punkt (podrozdział trzeci z części I) dotyczący „Teoretycznych podstaw perspektywy”. W proponowanym układzie praca składać się będzie z trzech rozdziałów (części), a nie jak w maszynopisie dostarczonym przez Autora recenzentowi, z czterech.
- Przedstawiony przez Autora Tekst pracy i ilustracje zapowiadają możliwość ukazania się w druku bardzo interesującego wydawnictwa naświetlającego przykład twórczej działalności architekta, która daje obraz oby jak najpowszechniej występujący w zawodzie działalności adeptów sztuki architektonicznej. Krąg odbiorców, to wszystkie wydziały architektury w Kraju, studenci i pracownicy, łączny nakład około 5000 egzemplarzy.
/…/Wiktor Jackiewicz
prof. dr arch.
ul. XX 22 R
Katowice
