Posts By: admin

Uniwersytet Św.Leopolda księży Jezuitów we Wrocławiu Dedykacja Księżom Jezuitom duszpasterzom i wychowawcom dedykują autor i wydawca Od Wydawcy Zakon Jezuitów pojawił się we Wrocławiu około roku 1638. W roku 1659 reskryptem cesarza Leopolda I otrzymali o­ni stary zamek piastowski (zał. w pocz. XIII w. przez Henryka Brodatego) położony w północnej części miasta nad Odrą. Przenieśli tam siedzibę swojego Kolegium założonego we Wrocławiu w r. 1646, adaptując stare pomieszczenia zamkowe do szkolnych potrzeb i w tym samym roku rozpoczęli pierwszy rok nauki. W związku z przekształceniem uczelni na akademię jezuici zaplanowali budowę nowego gmachu z kościołem. Akademia Jezuicka – kontynuatorka tradycji Kolegium – jeszcze blisko ćwierć wieku funkcjonowała w starym zamku. Równocześnie władze Akademii czyniły starania o utworzenie w nowej projektowanej strukturze, uczelni z pełnym programem studiów – Uniwersytetu. Po kilkuletnich zmaganiach z protestancką Radą Miejską katolicki dwór w Wiedniu – konkretnie cesarz Leopold I Złotą Bullą Fundacyjną w roku 1702 […]

Kościół Uniwersytecki Dedykacja Pamięci księdza Stanisława Błaża TJproboszcza parafii św. Maciejaksięży Jezuitów we Wrocławiupoświęcawydawca Od Wydawcy Zakon Jezuitów pojawił się we Wrocławiu około roku 1638. W roku 1659 reskryptem cesarza Leopolda I otrzymali o­ni stary zamek piastowski (zał. w pocz. XIII w. przez Henryka Brodatego) położony w północnej części miasta nad Odrą. Przenieśli tam siedzibę swojego Kolegium założonego we Wrocławiu w r. 1646, adaptując stare pomieszczenia zamkowe do szkolnych potrzeb i w tym samym roku rozpoczęli pierwszy rok nauki. W związku z przekształceniem uczelni na akademię jezuici zaplanowali budowę nowego gmachu z kościołem. Akademia Jezuicka – kontynuatorka tradycji Kolegium – jeszcze blisko ćwierć wieku funkcjonowała w starym zamku. Równocześnie władze Akademii czyniły starania o utworzenie w nowej projektowanej strukturze, uczelni z pełnym programem studiów – Uniwersytetu. Po kilkuletnich zmaganiach z protestancką Radą Miejską katolicki dwór w Wiedniu – konkretnie cesarz Leopold I Złotą Bullą Fundacyjną w roku 1702 wyraził zgodę […]

Kościoły Wrocławia Dedykacja Pamięci Włodzimierza Strasburgera Miłośnika Polskich Starożytności poświęcamy Od Wydawcy Wkrótce po przyjęciu chrztu przez Mieszka I w 966 r. pojawiły się na ziemiach polskich pierwsze kościoły. Miało to miejsce także i w osadzie nad Odrą, zwanej Wrocławiem. Zapewne jednym z pierwszych był tu kościół pw. św.Wojciecha, którego kult rozpoczął się po Jego kanonizacji (999 r.). W 1000 r. ustanowione zostało biskupstwo wrocławskie. W połowie XII w. Włostowicowie ufundowali na Wyspie Piaskowej dla Augustianów klasztor z kościołem romańskim. W XIV w. świątynia ta pod wezwaniem Najświętszej Panny Marii została przebudowana i w tej postaci trwa do dziś jako monument gotycki. Jego ogromna sylweta wraz z bryłami sąsiadujących świątyń – archikatedry pw. św. Jana Chrzciciela i kościoła pw. św.Krzyża (1288) stanowi unikalny zespół architektury gotyckiej powiązanej z malowniczym pejzażem odrzańskim (il. 1- 10). W latach 1120-1128 palatyn Bolesława Krzywoustego – Piotr Włostowic ufundował na Ołbinie koło ówczesnego Wrocławia wspaniałe […]

Grodno Dedykacja Bohatyrewiczom z Raszewa oraz Kołłątajom z Berdowszczyzny poświęca Autor Od Wydawcy Rysunki powstały w dniach 25-29 maja 1994 podczas światowego zjazdu dawnych mieszkańców Grodna. Obfitował o­n w przeżycia zarówno radosne jak też i głęboko dramatyczne. Autor po wielu latach mieszkania i życia na Dolnym Śląsku, a w szczególności we Wrocławiu nad Odrą znalazł się w ukochanym kraju dzieciństwa i z wielką żarliwością i miłością zapisywał na kartkach papieru to co widział – niejako na kształt kroniki tych wędrówek po wymarzonym kraju "pagórków, lasów i łąk zielonych nad jeziorami i błękitnym Niemnem rozciągnionych" – mówiąc za poetą. Marek Natusiewicz Rejestr zapisu graficznego (w nawiasie podano numer ilustracji) 1. Herb Grodna 2. Domek bośniacki z czasów Antoniego Tyzenhauza (XVIII) 3. Sobór prawosławny pw. Pokrowy (po 1905 r.), fragment brak 4. Neogotycki zbór ewangelicko – augsburski 5. Dworek Elizy Orzeszkowej 6. Eliza Orzeszkowa (1841-1910) 7. Pomnik Elizy Orzeszkowej, dzieło art.rzeźbiarza Romualda […]

Wilno i okolice Dedykacja Wielebnemu Księdzu Prałatowi Józefowi Obrębskiemu Proboszczowi w Mejszagole dedykują autorzy Od Wydawcy Ziemia Wileńska tak jak i "Miłe Miasto" wydała wielu znakomitych ludzi, wielu było "Wilnianinami z wyboru", wielu innych związało się z nią trwałymi węzłami. Wymienić tu należy Franciszka Smuglewicza, Wawrzyńca Gucewicza, braci Jana i Jędrzeja Śniadeckich, Marcina Poczobutt-Odlanickiego, Józefa Jundziłła, Joachima Lelewela, Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego, Ignacego Domeykę, Ludwika Kondratowicza – Władysława Syrokomlę, Józefa Montwiłła, Bolesława Bałzukiewicza, Mariana Zdziechowskiego, Marszałka Józefa Piłsudskiego, Antoniego Wiwulskiego, Mikołaja Cziurlonisa, Ferdynanda Ruszczyca, Juliusza Kłosa, Mariana Morelowskiego, Ludomira Ślendzińskiego, Jana Bułhaka, braci Stanisława i Józefa Mackiewiczów, Sergiusza Piaseckiego, Antoniego Gołubiewa, Czesława Miłosza i wielu, wielu innych oraz wspaniałych kapłanów i wiernego do dziś Ludu Bożego. Tak jak w "Miłym Mieście" także i w jego okolicach dominują świątynie i krzyże – wszak to "Święta Litwa" jak się wyraził czcigodny ksiądz Prałat Józef Obrębski proboszcz w Mejszagole – lub ślady po […]

Wilno Dedykacja Drogim Krajanom Staszkowi Medekszy oraz Mundkowi Małachowiczowi dedykuje autor Od Wydawcy Wilno, miasto chyba jedyne w Polsce międzywojennej o tak burzliwej, dramatycznej a równocześnie wspaniałej przeszłości, pomimo wielokrotnych ataków "powietrza, głodu, ognia i wojny" – trwa do dziś w swoim dynamicznym, niezmienionym rysunku uliczek i zaułków starego miasta i wciąż bogatym kształcie architektury sześciu wieków. Reprezentują ją: gotyk kościołów – najwcześniejszy św. Mikołaja i Franciszkanów, późniejszy św. Anny, szczątkowe, nieliczne relikty renesansowych kościołów, pałaców i domów mieszczańskich, przebogaty barok kościołów św. Jana, Wszystkich Świętych, podominikańskiego św. Ducha, niepowtarzalny swoim wystrojem wnętrza św. św. Piotra i Pawła na Antokolu, rokoko św. Katarzyny i Misjonarzy, klasycyzm Pałacu Rzeczypospolitej, katedry św. Stanisława, ratusza, secesja domów mieszkalnych. Lista tych wspaniałości jest długa, są bardzo różnorodne; wszystkie są przekrojem "dusz ludzkich, które wcieliły się w te mury" – napisał wielki miłośnik Wilna, profesor Uniwersytetu Stefana Batorego Juliusz Kłos, i dalej "poznać Wilno to […]

Tyniec Dedykacja PamięciProfesora Zbigniewa Kupcaautor Od Wydawcy Założycielem Fundacji jest Anna Walentynowicz,współtwórca Sierpnia’80Ojciec Święty Jan Paweł II na Wzgórzu Wawelskim w Krakowiew dniu 13 sierpnia 1991 udzielił błogosławieństwana Jej działalność i przekazał osobiste pozdrowienia.  OPACTWO BENEDYKTYNÓW W TYÑCU Pięćset lat temu Długosz o Tyńcu pisał, że to prawdziwy „klejnot ojczysty”. Myśl ucieka jeszcze dalej aż do czasu gdy Tyniec oznaczał ufortyfikowane wzgórze nad przeprawą nad Wisłą: tysiąc lat temu! Z trudem odnajdujemy plac pod budowę, porośnięty dzikim agrestem. Architekturę poprzedziło położenie kamienia pod węgły. Stało się to, jak u benedyktynów, uroczyście w 1044 roku. Już odtąd obserwujemy celowy wysiłek, aby zbudować opactwo – może nawet arcyopactwo – Panu Bogu na chwałę, ludziom na pożytek. Oto kościół i krużganek, oto mury, które zachowują znamiona jakiejś obronności, chociaż i opactwo – jak ongi Jeruzalem – jest obietnicą Pokoju. Święty Piotr, Apostoł i Patron opactwa na Tyńcu, pisał o żywych kamieniach. Architekta ciekawią […]

Uniwersytet Wrocławski Dedykacja brak Od Wydawcy Po co oglądamy rysunki poświęcone architekturze, skoro możemy po prostu wyjść na ulice i zobaczyć budowle, które stały się ich przedmiotem? Po co czytamy poezję o życiu, naturze, miłości, skoro po prostu żyjemy? Chodzimy po ulicach Wrocławia codziennie i zwyczajnie, rzadko zwalniając kroku, rzadko podnosząc wzrok. A i na tych ulicach nie zawsze świeci słońce… Ryszard Natusiewicz rysuje zawsze w słońcu. To ono – jak mawia – rzeźbi mu fasady i najtrafniej pozwala uchwycić syntezę, skrót, a zapomnieć o detalu i konstrukcji. Przy rysowaniu architektury baroku ma to chyba znaczenie szczególne. Wirtuozowska gra światła i cienia na dynamicznych fasadach, portalach i posągach, na pysznych sklepieniach, ołtarzach i posadzkach, w zacisznych zaułkach miejskiego wnętrza, objawia całą wspaniałość tej architektury, niespokojnej i malowniczej, dramatycznej i pełnej ciepła. Wydaje się, że Natusiewicz rysuje barok ze szczególną pasją i upodobaniem. Nie tylko słońce czuje się w tym rysunku. […]